«Το ΠΑΣΟΚ παραμένει αταλάντευτα στη θέση του για ίδρυση μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων», αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν ψήφισε τον σχετικό νόμο, με τον Νίκο Ανδρουλάκη να καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στη μάχη του λαϊκισμού και της… πιρουέτας! Κερδίζοντας πανάξια το Οσκαρ υποκρισίας και πετώντας παράλληλα την μπάλα στην εξέδρα, ζητώντας «συνδιαμόρφωση του κειμένου του συντάγματος, με βάση μια συναινετική και ουσιαστική διαδικασία στην αναθεωρητική Βουλή».
Γράφει η Μαρίνα Πλέσσα
Το υποκριτικό ταλέντο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ξετυλίχθηκε λίγο λίγο εντυπωσιάζοντας και τους πλέον έμπειρους της Εβδομης Τέχνης! Από το «δεν θα μπούμε εμπόδιο σε μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα πανεπιστήμια», περάσαμε στο «δεν θα το ψηφίσουμε επειδή θέλουμε μια καθαρή λύση» και από το «θα συμφωνήσουμε σε μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια με αναθεώρηση του άρθρου 16», στην επιβολή κομματικής πειθαρχίας, ώστε να φιμωθούν οι ψύχραιμες φωνές εντός της Χαριλάου Τρικούπη, και τελικά στην αντιπρόταση του… σκανδιναβικού μοντέλου!
Στην τοποθέτησή του στη Βουλή, μέσα από 4.200 λέξεις περίπου, ο Νίκος Ανδρουλάκης επανέλαβε τον εαυτό του, εξαπέλυσε αναίτια επίθεση στην κυβέρνηση και εγκλωβίστηκε στον λαϊκισμό, προκαλώντας έντονη ανησυχία και στον μετρ του είδους Παύλο Πολάκη, ο οποίος έχει ιδρύσει τη δική του σχολή, αυτή του πολακισμού.
Πισωγυρίσματα
Σύμφωνα με τον Νίκο Ανδρουλάκη, το νομοσχέδιο «δεν δίνει συνολική απάντηση στα αδιέξοδα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης», οπότε το ΠΑΣΟΚ είπε όχι, ομολογώντας ότι δίνει απαντήσεις τουλάχιστον σε επιμέρους αδιέξοδα. Λίγο μετά βέβαια παραδέχθηκε ότι το πρόβλημα δεν ήταν το νομοσχέδιο, αλλά η εμπιστοσύνη, προσβάλλοντας ένα ολόκληρο κράτος και τους θεσμούς του: «Δεν εμπιστευόμαστε ότι θέλετε πραγματικά να ενισχύσετε τη δημόσια Παιδεία και τα δημόσια πανεπιστήμια. Ούτε πιστεύουμε ότι έχετε κάποιο σχέδιο για την ίδρυση πραγματικά μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, που θα συμβάλουν στη συνολική και ουσιαστική αναβάθμιση της Παιδείας στη χώρα».
Με έναν μαγικό τρόπο, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατόρθωσε να αναφερθεί στα πάντα, με μόνο στόχο να βρει –δήθεν– επιχειρήματα κατά του νομοσχεδίου. Εκανε δε λόγο για διαχρονική θέση, ξεχνώντας τα μπρος-πίσω όλου του προηγούμενου διαστήματος. «Το γεγονός ότι είμαστε υπέρ της ίδρυσης μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων δεν σημαίνει ότι οφείλουμε να δώσουμε λευκή επιταγή στην κυβέρνηση. Και δεν θα τη δώσουμε, γιατί το ΠΑΣΟΚ ως εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης εγγυάται ότι η ίδρυση μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων μπορεί να γίνει διαφορετικά, μπορεί να γίνει σωστά και επιβάλλεται να γίνει σωστά», είπε σε άλλο σημείο, αραδιάζοντας μια σειρά από υποσχέσεις δίχως όμως πλαίσιο, ούτε μισή πρόταση άρτια και υλοποιήσιμη.
Σε ό,τι αφορά τη δήλωσή του ότι δεν θα μπει εμπόδιο στα μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια, με μια κωλοτούμπα-υπόδειγμα, ερμήνευσε τον εαυτό του. «Και βέβαια το είχα πει. Και πού θα έμπαινα εμπόδιο; Συγκυβερνούμε; 149 βουλευτές έχετε και δεν το ξέρω; Και συνεχίζετε αυτό το επιχείρημα. Εμπόδιο ένα κόμμα της αντιπολίτευσης μπαίνει στο σύνταγμα, που θέλει 180. Σταματήστε, λοιπόν, αυτό το παιχνίδι της παραφιλολογίας, δεν σας τιμά», είπε με απόσταση ενός έτους περίπου από τότε, ενώ επανέλαβε την απαίτηση του ΠΑΣΟΚ για συνταγματική διευθέτηση, έχοντας πριν βέβαια υπονοήσει το «μπλοκάρισμα» μιας αλλαγής στο άρθρο 16 αν δεν ικανοποιείται το κόμμα του. Ούτε λίγο ούτε πολύ, του ξέφυγε ότι το μεγάλο πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ είναι πως η κυβέρνηση βρήκε άλλον τρόπο, πλην της συνταγματικής αναθεώρησης, για να υλοποιήσει εκείνο που έχει γίνει λαϊκή απαίτηση.
Σκανδιναβικές αλήθειες
Σε ό,τι αφορά τη νέα ανακάλυψη Ανδρουλάκη, το σκανδιναβικό μοντέλο, το οποίο παρουσιάζει ως χρυσή τομή, η αλήθεια είναι πως λίγο απέχει από αυτό που ψηφίστηκε, καθώς προβλέπει:
-να είναι υποχρεωτικός και διασφαλισμένος ο μη κερδοσκοπικός χαρακτήρας των μη κρατικών ιδρυμάτων για την εξασφάλιση της λειτουργίας τους προς όφελος της έρευνας, της διδασκαλίας και των φοιτητών,
-την ομαλή ένταξη των μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων στην ανώτατη εκπαίδευση, με κοινό σύστημα εισαγωγής, ενίσχυση της αποκέντρωσης και αποφυγή κορεσμού αντικειμένων σπουδών,
-τη διαμόρφωση κοινού πλαισίου διασφάλισης ποιότητας για τα δημόσια και τα μη κρατικά ιδρύματα, ώστε να προστατεύονται ο χρόνος, οι πόροι και η προσπάθεια των φοιτητών.
Και οι τρεις προβλέψεις περιλαμβάνονται στον νέο νόμο, εκθέτοντας τον Νίκο Ανδρουλάκη και το «όχι» του ΠΑΣΟΚ σε μια μεταρρύθμιση-σταθμό που από το 2006 ήταν στην ατζέντα της Χαριλάου Τρικούπη.
