Ηταν πέρυσι τέτοιες μέρες όταν ο κύριος Τσίπρας είχε διατυπώσει τις θέσεις του για τα εσωτερικής καύσεως ζητήματα του κόμματός του: «Το σημαντικότερο που έχουν να κάνουν όλες οι τάσεις και όλα τα ρεύματα ιδεών που λειτουργούν στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, το μεγαλύτερο καλό που έχουν να κάνουν για το κόμμα είναι είτε να ανασχηματιστούν, είτε να ανασυντεθούν, είτε να αυτοκαταργηθούν»!
Μερικές φορές αργώ να κατανοήσω τις λέξεις κι αυτό συνήθως δεν είναι για καλό μου. Παραδείγματος χάριν άκουσα τη λέξη «αυτοκατάργηση» και την πέρασα λίγο στο ντούκου, κάτι σαν ένα λογοπαίγνιο – τα συνηθίζουν αυτά οι πολιτικοί, φτιάχνουν λέξεις ή φράσεις από γνωστά υλικά με άγνωστο νόημα και νιώθουν βαθιά ευχαριστημένοι με την τόση δεξιοτεχνία τους, γιατί δεξιοτέχνη θεωρούν τον εαυτό τους εκείνες τις στιγμές.
Σήμερα που βγήκα στο μπαλκόνι και χάζευα έξι παπαγάλους να ισορροπούν δεξιοτεχνικά στο σύρμα, ξανάρθε στον νου μου η «αυτοκατάργηση» που είπε τότε ο κύριος Τσίπρας για τα ρεύματα που φυσούν στο κόμμα του. Είναι μια κάποια λύση για ό,τι μας ενοχλεί, μας κάνει να χάνουμε τον ύπνο μας, να διατάζουμε την «αυτοκατάργηση» του άλλου, να καθαρίζει το τοπίο, να προχωρούμε παρακάτω, γιατί προς τα κάτω είναι η πορεία, δεν υπάρχει αμφιβολία επ’ αυτού.
Παίρνω τώρα την ιδέα και σκέφτομαι ότι είναι πολύ ξεκούραστο, αντί να προσπαθείς να συνυπάρξεις, να συνδυαστείς, να συζητήσεις, να ακούσεις τον διπλανό, να τον «αυτοκαταργείς». Τι μένει μετά; Η συμφωνία με τον εαυτό σου σε ολόσωμο καθρέφτη, από αυτούς που έχουν στα δοκιμαστήρια: φοράς το φουστάνι και σε δείχνει δέκα κιλά ελαφρύτερη και έξι πόντους ψηλότερη, το αγοράζεις, πας στο σπίτι, το προβάρεις μπροστά στον καθρέφτη της τρίφυλλης ντουλάπας και ή λείπει καθρέφτης ή περισσεύεις εσύ από τα πλαϊνά…
Πέρυσι τέτοιες μέρες όμως είχε πει κι εκείνο το αλήστου μνήμης –και επειδή ό,τι γράφω το εννοώ, αλησμόνητο μου έμεινε– ότι μένει ξάγρυπνος στην Κυψέλη: «Αυτό που με απασχολεί, αυτό που με κάνει τα βράδια να μην κοιμάμαι, είναι γι’ αυτό που θα παραλάβουμε την επόμενη μέρα. Τα έχω ζήσει, εγώ όταν ήμουν στο Μαξίμου δεν ήμουν happy traveler, καθόμουν μέχρι τις 3 και 4 το πρωί για να βρω λύσεις σε ασφυκτικές συνθήκες».
Ευτυχώς που οι ψηφοφόροι επίσης δεν κοιμούνται με τα τσαρούχια και αποφάσισαν τις προάλλες να τον απαλλάξουν από την αϋπνία…
