Ολοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη, αλλά για τον Αλέξη Τσίπρα ο δρόμος φαίνεται ότι είχε πολλές λακκούβες αν κρίνει κανείς με ποιους συναντήθηκε και τι δήλωσε. Με δύο πρώην διορισμένους πρωθυπουργούς, τους οποίους οι Ιταλοί πληρώνουν ακόμη. Ο ένας μετα-λαϊκιστής, διορισμένος από έναν μετα-κωμικό, ο άλλος προερχόμενος από τη Χριστιανοδημοκρατία που διαδέχθηκε τον επίσης διορισμένο Μάριο Μόντι, αφού προηγουμένως είχε λάβει τη «Θεία Ευχαριστία» της Αριστεράς.
Στην Ιταλία κανείς δεν ασχολείται με τον Κόντε και τον Λέτα, οπότε εξηγείται γιατί η επίσκεψη του «σκιώδους» προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ πέρασε απαρατήρητη. Στην Ελλάδα δεν θα ασχολείτο κανείς αν ο Αλέξης δεν προέβαινε σε… βαρυσήμαντες δηλώσεις του τύπου «ο εχθρός δεν βρίσκεται εντός», οι «προκλήσεις του προοδευτικού χώρου» και «για την άνοδο της Ακροδεξιάς και τη συνεργασία της με την Κεντροδεξιά», και άλλα τέτοια χαριτωμένα.
Εχει γούστο, πάντως, ότι μίλησε εξ ονόματος του λεγόμενου «προοδευτικού χώρου» αυτός που συνεργάστηκε με τη λαϊκή Δεξιά του Πάνου Καμμένου και έβρισκε… συμπαθή τον Τραμπ. Αυτός που ως πρωθυπουργός άφησε στη Βουλή τους χρυσαυγίτες, οι οποίοι σε αντάλλαγμα, όποτε παρίστατο ανάγκη, έβαζαν πλάτες στο… ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς.
