Γιατί ενοχλεί ο γάμος μεταξύ ζευγαριών του ίδιου φύλου; Γιατί απωθεί η ιδέα ότι κάποιοι άνθρωποι –πολλοί εν προκειμένω– επιλέγουν να ζήσουν διαφορετικά σε σχέση με την πλειοψηφία; Και γιατί άραγε μας φοβίζει η διαφορετικότητα, αλλά την ίδια στιγμή αδιαφορούμε για μείζονα ζητήματα που υπονομεύουν τα θεμέλια της κοινωνίας, όπως για παράδειγμα η ενδοοικογενειακή βία; Το φιλελεύθερο μοντέλο κοινωνίας, το οποίο ευτυχώς ισχύει στην Ελλάδα, απαιτεί να αναγνωρίζουμε την αξιοπρέπεια όλων των πολιτών, ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις ή τους φόβους τους, εφόσον σέβονται το Σύνταγμα και κυρίως δεν παραβιάζουν τα όρια εκείνων που έχουν διαφορετική στάση ζωής. Συνεπώς στο βαθμό που η διαφορετικότητα δεν είναι αποδεκτή, η Δημοκρατία δεν λειτουργεί.
Και επειδή η παραπληροφόρηση επί του θέματος διχάζει πολιτικά, βάζοντας σε «κουτάκια» απόψεις και αντιλήψεις που χαρακτηρίζονται «δεξιές», «αριστερές», ή «κεντρώες», είναι ίσως χρήσιμο να διευκρινισθεί μία... λεπτομέρεια: Ο γάμος δύο ανθρώπων του ίδιου φύλου πρέπει να αντιμετωπισθεί στο πλαίσιο της ισότητας των δικαιωμάτων των πολιτών. Δυστυχώς, με τον τρόπο που διεξάγεται η συζήτηση, με την άγρια εκμετάλλευση εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και των άλλων «προοδευτικών» κομμάτων της αντιπολίτευσης, έχει χαρακτηριστικά υποκρισίας και λαϊκισμού. Το λάθος των φιλελεύθερων σ’ αυτό το θέμα είναι ότι δεν ακούγονται, όχι γιατί δεν μιλούν, αλλά γιατί παραλείπουν το ουσιώδες: την ισονομία των πολιτών διαφορετικού φύλου.
