Όποιος είχε την έμπνευση να κλείσει τη μαγεία του ποδοσφαίρου εντός των γραμμών του VAR, δηλαδή να υποκαταστήσει το λάθος μετρώντας με το υποδεκάμετρο τις φάσεις, δημιούργησε ένα τέρας που αργά και βασανιστικά καταπίνει το ποδόσφαιρο! Διότι είναι αδιανόητο κάθε φάση να περνάει από έλεγχο, να σταματάει το παιχνίδι, να φανατίζεται ο κόσμος και εν τέλει να αποφασίζει ένας… VARίστας με βάση τις γραμμές τι είναι και τι δεν είναι οφσάιντ. Προφανώς στις περιπτώσεις που είναι κραυγαλέα η θέση του παίκτη το VAR προφυλάσσει τους διαιτητές.
Τι γίνεται όμως σε περιπτώσεις, σαν αυτή με το τρίτο γκολ του Ολυμπιακού στον Βόλο, όπου ακόμα και το VAR έμπλεξε τις γραμμές; Ποιος ελέγχει τον VARίστα στην περίπτωση που βάζει με τέτοιο τρόπο τις γραμμές ώστε το γκολ να βγει οφσάιντ, αλλά και σ’ αυτή την περίπτωση δεν… τα καταφέρνει με αποτέλεσμα να εκτίθεται ο διαιτητής; Και πώς γίνεται ακόμα και με… λάθος γραμμές το γκολ να φαίνεται κανονικό, αλλά ο διαιτητής να το ακυρώνει;
Είναι προφανές ότι η κατάχρηση του VAR, όπως άλλωστε κάθε κατάχρηση, καταστρέφει την ιδέα για την οποία υποτίθεται ότι εφαρμόζεται: ώστε το ποδόσφαιρο να περιορίσει την αδικία. Αλλά όσοι χειρίζονται αυτό το μηχάνημα -που λειτουργεί όπως τα… δικαιώματα στην πολιτική με τους δικαιωματιστές- οφείλουν να παραβλέπουν καμιά φορά μια μύτη ή ένα δάκτυλο να χαλάει την ομορφιά του ποδοσφαίρου.
