ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ
Εμείς οι δύο δεν έχουμε πια τίποτα να πούμε, είπε ο κύριος Κ. σε κάποιον. Γιατί; ρώτησε ο άλλος τρομαγμένος. Γιατί όταν είμαι μαζί σου δε λέω καμιά λογική κουβέντα, παραπονέθηκε ο κ. Κ. Μα αυτό δε μ’ ενοχλεί καθόλου, τον παρηγόρησε ο άλλος. Το πιστεύω, είπε με πικρία ο κ. Κ., ενοχλεί όμως εμένα.
Από τις «Ιστορίες του κ. Κόινερ» του Μπέρτολτ Μπρεχτ
Η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται, εδώ και χρόνια, σε vertigo, με πλήρη απώλεια επαφής με την πραγματικότητα. Χωρίς στοιχειώδη ενσυναίσθηση για τις ανάγκες και τα θέλω της κοινωνίας. Προσβάλλοντας ασυστόλως και σε κάθε ευκαιρία τους πολίτες –μάλλον γιατί οι πολιτικοί Αϊνστάιν της Κουμουνδούρου τούς θεωρούν «χαμηλής νοημοσύνης»– επειδή δεν τους ψήφισαν. Δηλητηριάζοντας την κοινωνία με κακοήθη σχόλια, μπόλικη εχθροπάθεια και με ανελέητη παραγωγή fake news για τους πολιτικούς τους αντιπάλους, επιχείρησαν το 2019 οι μουστερήδες του ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν, μετά το αξέχαστο και καταστροφικό 2015, και δεύτερο σάλτο μορτάλε στην εξουσία.
Ο λαός με την ψήφο του, ωστόσο, τους έστειλε στη λήθη της Ιστορίας. Σκληρό μάθημα, αλλά αυτή ήταν η απόφαση του λαού. Το ότι αυτή τη λαϊκή εντολή δεν τη δέχτηκαν ο Τσίπρας και η παρέα του είναι κάτι που μόνο η πολιτική επιστήμη μπορεί να ασχοληθεί. Η λογική σίγουρα όχι.
Επίσης, κάποια στιγμή ο «Βούδας του Σουνίου» θα πρέπει αφενός να ζητήσει μια συγγνώμη από την κοινωνία γιατί κι αυτός και οι πραιτοριανοί του φωνασκούσαν επί τέσσερα χρόνια στις ρούγες της τηλεόρασης και γενικότερα των μέσων ενημέρωσης για τη «χειρότερη κυβέρνηση» και για τον «χειρότερο πρωθυπουργό» και αφετέρου να εξηγήσουν πού στα κομμάτια έχουν και γιατί «αγοράσει» αυτές τις ποσότητες εχθροπάθειας που όλοι μας βλέπουμε ότι διαθέτουν σε αφθονία.
Εχθροπάθεια για τους πολιτικούς αντιπάλους, εχθροπάθεια για τους πολίτες που δεν τους ψηφίζουν, εχθροπάθεια για τους δημοσιογράφους που δεν τους λιβανίζουν. Με λίγα λόγια, έχουν, εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, μια δυσανεξία στην αντίθετη άποψη, στη δημοκρατία και στις εκλογές.
Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια. Χρειάστηκαν έξι εκλογικά Βατερλό για τον «άχαστο ηγέτη» του Σουνίου μέχρι να εμπεδώσει το στοιχειώδες: ο λαός τον εμέτρησε, τον εζύγισε και τον βρήκε ελλιπή πολιτικά.
Τον εμέτρησε τα χρόνια που μαζί με τον Καμμένο τίναξαν την οικονομία στον αέρα. Τότε που μετά από 17 ώρες «περήφανης διαπραγμάτευσης» έφερε στη χώρα το πιο σκληρό και αχρείαστο τρίτο Μνημόνιο, των περίπου 90 δισ. ευρώ. Τον εζύγισε όταν σαν άλλος ψαλιδοχέρης πετσόκοβε μισθούς, συντάξεις και καταργούσε το ΕΚΑΣ.
Τον εμέτρησε τα χρόνια που πας μη ΣΥΡΙΖΑίος βάρβαρος. Τότε που καταδίωκαν απηνώς και νυχθημερόν επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και τότε που έκλειναν κανάλια, εφημερίδες και ραδιόφωνα... μ’ ένα άρθρο, μ’ έναν νόμο. Τον εζύγισε, τέλος, όταν μετά το αναγκαστικό και ταπεινωτικό φευγιό του, αντί να τρέξει και να μην κοιτάξει τι συντρίμμια αφήνει πίσω του, αυτός αποφάσισε να φέρει από το Αμέρικα τον «εφοπλιστή» και πρώην υπάλληλο της Goldman Shacks για να βάλει το λουκέτο στο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ. Οπερ και εγένετο!
