Στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας, το όνομα του Αλέξη Τσίπρα παραμένει πάντα επίκαιρο, ενώ το αποτύπωμά του ως πρωθυπουργού προκαλεί πολλές συζητήσεις.
Ωστόσο, όπως αποκαλύπτεται στην «Ιθάκη» του –από τις μέχρι τώρα διαρροές ή προδημοσιεύσεις–, ο ίδιος δεν δίστασε να παραδεχτεί την αδυναμία και τους φόβους του κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Μέγαρο Μαξίμου.
Πάντως, οι αποκαλύψεις για την αδυναμία ελέγχου των υπουργών του και τη δυσκολία του να διαχειριστεί τις πολιτικές αντιφάσεις της δικής του κυβέρνησης αναμένεται να προκαλέσουν νέες έντονες αντιδράσεις.
Ο Αλέξης Τσίπρας φέρεται να παραδέχεται ότι κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του ένιωσε συχνά αδύναμος και φοβισμένος, κυρίως σε σχέση με την εσωτερική δυναμική της κυβέρνησής του. Πολλοί αναλυτές σημειώνουν ότι αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την ανεπάρκεια της πολιτικής στρατηγικής του, γεγονός που επηρέασε τις αποφάσεις που πάρθηκαν σε κρίσιμα ζητήματα, όπως το οικονομικό πρόγραμμα και η συμφωνία με τους δανειστές.
Η δυσκολία του Α. Τσίπρα να ελέγξει τους υπουργούς του, οι οποίοι αποδείχτηκαν συχνά αντιμαχόμενοι, είχε ως αποτέλεσμα το «πολιτικό φρενάρισμα», ενώ οι εσωτερικές συγκρούσεις, και κυρίως η κόντρα του με τον Παύλο Πολάκη, δημιούργησαν αναταράξεις στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και την καθιστούσαν συχνά ευάλωτη σε εσωκομματικές αντιπαραθέσεις και δημόσιες διαφωνίες.
Αναπόφευκτα, οι πολιτικές «σκανδαλιές» που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας του βρίσκονται στο επίκεντρο του βιβλίου, καθώς παρά την εικόνα ενός ηγέτη ο οποίος προεκλογικά υποσχόταν μια νέα εποχή για τη χώρα, το «σύστημα ΣΥΡΙΖΑ» αποδείχθηκε εξίσου ικανό τόσο στις μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις όσο και στις προσωπικές στρατηγικές συμφωνίες.
Ο Α. Τσίπρας φέρεται να ομολογεί ότι πολλές φορές βρέθηκε αντιμέτωπος με την ανάγκη να υποχωρήσει ή να αποδεχτεί καταστάσεις που δεν συμφωνούσαν με τις ιδεολογικές αρχές του, προκειμένου να διατηρήσει τη συνοχή της κυβέρνησης και να πετύχει κάποιους από τους πολιτικούς του στόχους, ενώ σε άλλες περιπτώσεις έσπευσε να προλάβει κάποιους εσωκομματικούς παράγοντες.
Η σχέση του με τον Παύλο Πολάκη είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα εσωτερικής διαχείρισης. Παρά το γεγονός ότι ο αναπληρωτής υπουργός του υπήρξε πιστός σύμμαχός του, οι διαφωνίες τους –ιδιαίτερα στον τρόπο διαχείρισης της αντιπολίτευσης και της πολιτικής στρατηγικής– αποτέλεσαν πηγή συνεχών εντάσεων.
Ο Τσίπρας επίσης φέρεται να τονίζει την ανάγκη να «δαμάσει» τον Π. Πολάκη, αναγνωρίζοντας ότι η επιθετική ρητορική του και οι επικρίσεις του προς το «κατεστημένο» και τις άλλες πολιτικές παρατάξεις, αν και ήταν δημοφιλείς σε ένα μέρος του ακροατηρίου του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν πολλές φορές αρνητικές συνέπειες για την εικόνα της κυβέρνησης και προκαλούσαν πολυάριθμες εσωκομματικές αντιδράσεις.
Το βιβλίο, αναδεικνύοντας τις εσωτερικές αντιφάσεις και τις αδυναμίες Τσίπρα, θα ανοίξει νέο κύκλο συζητήσεων γύρω από την πολιτική κληρονομιά του ΣΥΡΙΖΑ και δημιουργούν ένα ενδιαφέρον τοπίο για την ουσιαστική ανασκόπηση της κυβέρνησης της πρώτης φοράς Αριστερά.
Στα άκρα ο πόλεμος με τον Κώστα Βαξεβάνη
Η πολιτικοδημοσιογραφική σκηνή παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση μεταξύ του εκδότη Κώστα Βαξεβάνη και του Αλέξη Τσίπρα, με φόντο τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από τον εκδοτικό οίκο Gutenberg και τα ασφαλιστικά μέτρα που κέρδισε κατά της εφημερίδας «Documento».
Η απόφαση του δικαστηρίου έδωσε νέα δυναμική στις συζητήσεις δίνοντας χαρακτηριστικά εμφυλίου πολέμου, ενώ η εφημερίδα συνέχισε να αντιδρά έντονα, κατηγορώντας τον πρώην πρωθυπουργό ότι βρίσκεται πίσω από όλα. «Κρίμα, παραμ-ιθάκη από τον Τσίπρα», αναφέρει στον κυριακάτικο τίτλο και εγκαλεί τον πρώην πρωθυπουργό ότι «κάνει rebranding από αριστερός σε ακροκεντρώο».
Σημειώνει, επίσης, ότι ο κ. Τσίπρας «γυρνά την πλάτη στην ιστορία του, βρέθηκε πίσω από την προληπτική λογοκρισία στο “Documento”», πως «αρπάζει τη δόξα στις επιτυχίες και είναι άμοιρος ευθυνών στις αποτυχίες» και ότι «γελοιοποιεί τους υπουργούς του και τους συντρόφους του».
Πολλοί παράγοντες της Αριστεράς, πάντως, θύμιζαν ότι η έκδοση «προσωρινής διαταγής» υπέρ του εκδότη του βιβλίου δεν περιποιεί τιμή για όσους προχώρησαν ή ενθάρρυναν μια τέτοια κίνηση και θύμιζαν ότι πριν από τέσσερις δεκαετίες περίπου, όταν η εφημερίδα «Το Ποντίκι» δημοσίευσε την ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις βάσεις λίγο πρώτου ανακοινωθεί, ουδείς διανοήθηκε να ασκήσει δίωξη, παρότι επρόκειτο για θέμα που αφορούσε εθνικούς λόγους.
Αν και η συνέχεια είναι αβέβαιη, είναι σίγουρο ότι Κώστας Βαξεβάνης και Αλέξης Τσίπρας δεν πρόκειται να σταματήσουν την κόντρα τους εύκολα, παρά τις προσπάθειες κάποιων να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση.
