Μέσα από το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα με τίτλο «Ιθάκη», ένα είναι βέβαιο: Εκεί που άπαντες τον κατηγορούσαν για «κωλοτούμπα» στην περίπτωση του δημοψηφίσματος-παρωδία το 2015 και ο ίδιος εξέφραζε την ενόχλησή του, στο τέλος θα μας προσφέρει από μόνος του και άλλες θεαματικές κυβιστήσεις.
Δεν ξέρoυμε, γράφει ο Γιώργος Κατσίγιαννης στην «Απογευματινή», εάν εδώ ισχύει η ρήση «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα», αλλά -τουλάχιστον μέσα από τα «απομνημονεύματά» του- δικαιώνει όλους εκείνους που βρέθηκαν απέναντί του τότε που όλα τα έσκιαζε η φοβέρα των προπαγανδιστικών μηχανισμών που είχε στήσει.
Όσοι του ασκούσαν κριτική επειδή έβλεπαν τα στραβά και τα ανάποδα των επιλογών του αυτομάτως ήταν εχθροί και έμπαιναν στη μαύρη λίστα του Μεγάρου Μαξίμου. Όσοι δεν υιοθετούσαν τη «λογική του φτερωτού γαϊδάρου» -κατά το κοινώς λεγόμενο δηλαδή το «πετάει ο γάιδαρος, πετάει»- με την οποία πορευόταν επικοινωνιακά το επιτελείο του, χαρακτηρίζονταν «συκοφάντες» και «προβοκάτορες» ή «ενεργούμενα της Νέας Δημοκρατίας και του παλαιού πολιτικού συστήματος».
Τώρα έρχεται ο ίδιος και ζητάει συγχωροχάρτι, ομολογώντας λανθασμένες επιλογές και αποφάσεις, επιθετικές συμπεριφορές και άδικες ενέργειες απέναντι σε κόσμο και κοσμάκη.
