Ο πρώην πρόεδρος, και πρώην πρωθυπουργός, και πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ –αν ξεχνώ καμιά πρώην ιδιότητα, συμπληρώστε ελεύθερα– Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε σήμερα μια ακόμη από κείνες τις αποφάσεις που, ενώ θέλει να πείσει το πανελλήνιο ότι είναι προϊόν ωρίμου και βασανιστικής σκέψεως αγκαλιά με το μαξιλάρι του επί πολλές νύχτες αξημέρωτες, κατορθώνει να προσφέρει στο μεν πανελλήνιο σπαρταριστό υλικό για τα σόσιαλ μίντια, στο δε πρώην κόμμα του μια ακόμη κρίση άγχους και αναφιλητών.
Με την ωριμότητα νηπίου ο Αλέξης δήλωσε πως εγκαταλείπει την «ασφάλεια των ορεινών εδράνων» της Βουλής και κατεβαίνει στην «ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης». Κλέβοντας στην ψύχρα ευάριθμους στίχους του Χικμέτ, αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνατότητές του στο επάγγελμα του ψαρά, έριξε παραγάδι στ’ ανοιχτά και τώρα περιμένει να δει τι ψάρια θα πιάσει.
Έμειναν οι παλιοί σύντροφοί του να τον κοιτούν σαν χάννοι, προσπαθώντας να καταλάβουν τι θέλει να πει ο ποιητής –και δεν εννοώ τον Χικμέτ–, ο νυν πρόεδρος Φάμελλος ανήρτησε δήλωση πολύ συναισθηματική, δεν θέλω να ’μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί – και ποιος δεν έχει μεθύσει, δεν έχει δακρύσει με τους στίχους της Αλαγιάννη…
Ε, αυτό έπαθε κι Φάμελλος και του είπε φύγε και μη γυρίσεις να με δεις, δεν θέλω να με βλέπεις να πονάω – μόνο μια λέξη, Αλέξη: κανείς δεν περισσεύει στον αγώνα να πέσει ο Μητσοτάκης.
Τώρα πώς γίνεται ενώ όλοι προσπαθούν να ρίξουν τον Μητσοτάκη, πέφτουν οι ίδιοι σε θαλασσοταραχές, μένει να ερμηνευθεί κάποια στιγμή στο μέλλον που θα έχουν ανακαλυφθεί νέα επιστημονικά εργαλεία που θα εξηγούν τα ανεξήγητα της εγχώριας Αριστεράς, που στον αγώνα της εναντίον της Δεξιάς επιλέγει πάντα την αυτοκτονία…
Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές οι πληροφορίες ήταν συγκεχυμένες, εκτός από εκείνη που λέει πως κάποιοι μαθαίνουν να κολυμπούν πεταλούδα και μερικοί προπονούνται σε δίκωπο άνευ πηδαλιούχου…
