Οι «κωλοτούμπες» ως προς τη στάση του κόμματος σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις, η αδυναμία κατάθεσης προτάσεων ικανών να προκαλέσουν το ενδιαφέρον των πολιτών και η απουσία μιας ξεκάθαρης γραμμής κρατά καθηλωμένο το ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις, με την ηγεσία του να παρακολουθεί την εσωκομματική γκρίνια και να μετρά αντίστροφα τον χρόνο για τις ευρωεκλογές αλλά και για την επόμενη ημέρα.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης με την τακτική που εφαρμόζει και την επιλογή του λαϊκισμού, ίδιου σχεδόν με αυτόν του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται ήδη σε δύσκολη θέση. Αναζητώντας διέξοδο στο «σκληρό ροκ» της εποχής Κώστα Λαλιώτη -που παραμένει ισχυρός παράγοντας εντός της Χαριλάου Τρικούπη- έχει οδηγήσει το κόμμα του σε μια παρατεταμένη καθήλωση.
Αυτός είναι ο λόγος άλλωστε που θέτει στόχο στις ευρωεκλογές τη δεύτερη θέση και όχι ένα ποσοστό ικανό να του επιτρέψει να σκέφτεται το ενδεχόμενο στις επόμενες εθνικές εκλογές να είναι το ΠΑΣΟΚ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μετά βίας στις δημοσκοπήσεις ξεπερνά το 14% στην εκτίμηση ψήφου ενώ στην πρόθεση ψήφου μετά βίας περνά το 12% στο σύνολο των δημοσκοπήσεων. Στην τελευταία της Alco πιάνει ένα 12,2%.
Η μείωση δε της διαφοράς οφείλεται στην πτώση των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας σε μια ιδιαίτερα δύσκολη για την κυβερνώσα παράταξη περίοδο που υπάρχουν ανοικτά μέτωπα υπό το βάρος της προώθησης μεταρρυθμίσεων και τομών. Χαρακτηριστικό είναι πως οι ψηφοφόροι που φεύγουν -ελάχιστοι αν υπολογίσει κανείς την περιρρέουσα ατμόσφαιρα- μετακινούνται προς την γκρίζα ζώνη. Δεν επιλέγουν δηλαδή κανένα άλλο κόμμα και αναμένουν τις επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Όλα αυτά συμβαίνουν στο ΠΑΣΟΚ την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει στην κυριολεξία. Οδεύει προς μονοψήφιο ποσοστό -στο αστάθμητο δείγμα κινείται στο 8%-, χάνει ψηφοφόρους κάθε μήνα και μόνο ένα μικρό τμήμα αυτών δείχνει να προτιμά το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και το ΠΑΣΟΚ έχει το ίδιο πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο αρχηγός του δεν δείχνει δυναμική ικανή να πείσει ότι δύναται να αποτελέσει εναλλακτική λύση στο ερώτημα περί καταλληλότερου πρωθυπουργού.
Ισως αυτή να είναι και η αιτία που στελέχη του, όπως και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αναζητούν λύσεις και μετέχουν σε συζητήσεις που στόχο έχουν να βρεθεί ένας αντίπαλος που να έχει τη δυνατότητα να αντιπαρατεθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Σε κάθε περίπτωση οι κωλοτούμπες, οι αλλάγες στάσης, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του νόμου για την επιστολική ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού αλλά και τα όσα φαίνεται να προτάσσει για το νομοσχέδιο που αφορά στα μη κρατικά πανεπιστήμια -ήδη φέρνει προσκόμματα για να πατήσει σε αυτά και ν΄ αλλάξει στάση-, οδηγούν το ΠΑΣΟΚ σε στασιμότητα.
Και μπορεί ό,τι σέρνεται να μην πέφτει, σίγουρα όμως δεν ανεβαίνει…
