Έχοντας χάσει το κέντρο και με τη συσπείρωση να αγγίζει το 85% ο Νίκος Ανδρουλάκης και η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ αναζητούν ψήφους στα αριστερά του κόμματος. Η αδυναμία προσέλκυσης ψηφοφόρων από το κέντρο μετατρέπει το κόμμα που ευελπιστεί να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση σε ένα δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ.
Το «όχι» στην επιστολική ψήφο με τις προσχηματικές αναφορές δείχνει πως στη Χαριλάου Τρικούπη έχει επικρατήσει η λογική της αντίδρασης. Της διαφοροποίησης από τη Νέα Δημοκρατία σε όλα τα ζητήματα. Τα περί σοβαρής αντιπολίτευσης που ανέφεραν και την Παρασκευή τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ αναφορικά με την τοποθέτηση του Νίκου Ανδρουλάκη για το ζήτημα της στέγης είναι λόγια του αέρα.
Ήδη συνταγματολόγοι φίλα προσκείμενοι –αν όχι ενταγμένοι– στο ΠΑΣΟΚ εκφράζουν αντιρρήσεις υποστηρίζοντας, μαζί με συνταγματολόγους που είναι ή ήταν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με συγκεκριμένες μάλιστα θέσεις στο Δημόσιο ή στην κυβέρνηση των Τσίπρα-Καμμένου, ότι το νομοσχέδιο για τα μη κρατικά πανεπιστήμια δεν είναι συνταγματικό.
Και ναι μεν κορυφαίοι συνταγματολόγοι εκφράζουν διαφορετική θέση, εν τούτοις αυτή η στάση έρχεται να προστεθεί σε όσα αναφέρουν ήδη στελέχη του ΠΑΣΟΚ σχετικά με τη θέση που θα τηρήσουν έναντι του νομοσχεδίου για τα μη κρατικά πανεπιστήμια –που σημειωτέον συμπεριλαμβάνει σημαντικές ρυθμίσεις για τη στήριξη και την αναβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων– και που ουσιαστικά αποτελούν πρόσχημα για μια ακόμη «κωλοτούμπα».
Τα περί… χωροταξίας των μη κρατικών πανεπιστημίων είναι αστειότητες. Αυτό που θέτουν ήδη ως προϋπόθεση από το ΠΑΣΟΚ δείχνει τη στάση που θα τηρήσει το κόμμα. Διότι το να υποστηρίζεις πω πρέπει να… αναγκαστούν να δημιουργήσουν τα παραρτήματά τους στην περιφέρεια και σε περιοχές που θα τους υποδείξει το κράτος, ουσιαστικά οδηγεί στην αποτροπή της άφιξης των ενδιαφερομένων στη χώρα.
Επί της ουσίας τώρα –φυσικά θα φανεί και από την τελική στάση του ΠΑΣΟΚ– το πρόβλημα στη Χαριλάου Τρικούπη ξεκινά από μια σαφή μικροκομματική αντίληψη. Αυτή της αντίθετης άποψης στην κυβέρνηση ακόμη και για θέματα που το κόμμα σε βάθος χρόνων είναι αυτό που έχει ανοίξει.
Το παράδειγμα του νόμου για την επιστολική ψήφο, χαρακτηριστικό. Έφτασαν στο σημείο να μην ψηφίσουν τη δυνατότητα να μπορούν οι Έλληνες του εξωτερικού να αξιοποιήσουν ένα μέτρο που ισχύει στις περισσότερες χώρες με δικαιολογία την τροπολογία που κατέθεσε η κυβέρνηση για επέκταση του μέτρου και στις εθνικές εκλογές.
Και αυτό τα λέει όλα. Μόνο που στο τέλος της ημέρας το να κοιτάς προς την αριστερή πλευρά σου έχοντας αποδεχθεί την αδυναμία σου να απευθυνθείς στο κέντρο οδηγεί σε μια ταύτιση με τον υποτιθέμενο αντίπαλό σου. Αυτόν του οποίου επιδιώκεις να πάρεις τη θέση. Δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ.
Με απλά λόγια, επανέρχεται το ερώτημα. Γιατί να ψηφίσει κάποιος αυτό το ΠΑΣΟΚ, τη στιγμή που μοιάζει με αυτό που θέλεις να αποφύγεις, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ…
