Είναι γνωστό ότι ο λαϊκισμός δεν έχει χρώμα, ούτε (πολιτική) κατεύθυνση. Ετσι, η Γαλλία μπορεί να γλίτωσε από την ακροδεξιά και τη Μαρίν Λεπέν κατά τον β’ γύρο των εκλογών την Κυριακή, ωστόσο έπεσε στα νύχια της Ακροαριστεράς και του Ζαν-Λικ Μελανσόν, ο οποίος κατ’ επανάληψη έχει βρεθεί στο στόχαστρο για τις απόψεις και αντιλήψεις του. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μελανσόν ήδη από το πρώτο βράδυ των εκλογών δεν μπόρεσε να κρύψει τη βουλιμία του για εξουσία, καλώντας τον Εμανουέλ Μακρόν να αποδεχθεί την ήττα του και να καλέσει το Λαϊκό Μέτωπο να κυβερνήσει.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Τα πράγματα ωστόσο δεν είναι τόσο απλά. Οχι διότι το Λαϊκό Μέτωπο δεν εξασφαλίζει –όπως κανένα άλλο κόμμα– την αυτοδυναμία στη γαλλική Εθνοσυνέλευση, αλλά γιατί ίσως μόνο ο ίδιος και οι φανατικοί οπαδοί του φαντάζονται τον Μελανσόν ως πρωθυπουργό. Αντιδράσεις υπάρχουν και από τους Σοσιαλιστές, οι οποίοι συμμετέχουν στο συνασπισμό του Λαϊκού Μετώπου, αλλά δεν αποδέχονται τον άλλοτε ηγέτη της Ακροαριστεράς στη Γαλλία ως τον άνθρωπο που μπορεί να πάρει στα χέρια του τις τύχες της χώρας. Την ίδια στιγμή, μοιάζει με ανέκδοτο ότι μπορεί να του δείξει εμπιστοσύνη ο Μακρόν και να τον καλέσει να κυβερνήσει, εξ ου και ο Γάλλος πρόεδρος ήδη ζήτησε από τον παραιτηθέντα πρωθυπουργό, Γκαμπριέλ Ατάλ, να παραμείνει στο πόστο του ως υπηρεσιακός.
Εθισμένος στις ακρότητες
Γενικώς, τα τέσσερα κόμματα που απαρτίζουν το συνασπισμό του Λαϊκού Μετώπου αδυνατούν να συμφωνήσουν για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να κυβερνήσουν, με αποτέλεσμα ο Μελανσόν, που δηλώνει έτοιμος να κυβερνήσει, να φαντάζει πως εκπροσωπεί αποκλειστικά τον εαυτό του. «Είμαι μέρος της λύσης, όχι του προβλήματος», επιμένει ο ίδιος, παρά τα μηνύματα που παίρνει από πολλές κατευθύνσεις ότι είναι ανεπιθύμητος. Και τούτο οφείλεται κυρίως στις ακραίες θέσεις που εκφράζει, μεταξύ των οποίων και η υποστήριξη της Χαμάς στον πόλεμο με το Ισραήλ, αλλά και θέσεις στην οικονομία που φαντάζουν καταστροφικές και γι’ αυτό αποτελεί… εφιάλτη για τους οικονομικούς αναλυτές απανταχού. Πάντως, το αν η Αριστερά στη Γαλλία θα καταφέρει μετά τις εκλογές να μείνει ενωμένη είναι αποκλειστικά ευθύνη του Μελανσόν, ο οποίος ωστόσο δεν φαίνεται διατεθειμένος να ρίξει νερό στο κρασί του και δεν εγκαταλείπει τις ακραίες θέσεις του.
Για όσους δεν θυμούνται ποιος είναι ο Μελανσόν, υπήρξε στέλεχος των Σοσιαλιστών, αλλά εγκατέλειψε το σκάφος το 2008 και το 2016 ίδρυσε το κόμμα «Ανυπότακτη Γαλλία» – το όνομα ασφαλώς λέει πολλά. Θαυμαστής του Ούγκο Τσάβες και του Φιντέλ Κάστρο, εμφανίζεται υπέρ της αναδιανομής του πλούτου και της αύξησης του κατώτατου μισθού δίχως να μπορεί να εξηγήσει περισσότερα για το σχέδιό του. Παράλληλα, εμφανίζεται να υποστηρίζει τη λεγόμενη πράσινη μετάβαση και γι’ αυτό ζητάει επενδύσεις σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Οσο για τη στάση του σε ζητήματα όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία, αυτή είναι το λιγότερο διφορούμενη, καθώς έχει κατηγορηθεί από πολλούς ότι δεν έχει σταθεί ξεκάθαρα απέναντι στη Ρωσία, ενώ – όπως αναφέρθηκε ήδη – στη Μέση Ανατολή τάσσεται ξεκάθαρα κατά του Ισραήλ και υπέρ των Παλαιστινίων. Το χειρότερο όμως είναι ότι γι’ αυτόν το λόγο τάσσεται ανοιχτά υπέρ της Χαμάς…
Αγαπημένος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ
Ο Μελανσόν είχε γίνει ευρέως γνωστός και στην Ελλάδα την περίοδο της «υπερήφανης διακυβέρνησης» των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αφού στο πρώτο εξάμηνό της και έως το δημοψήφισμα, που έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και της εξόδου από τον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, είχε ταχθεί φανατικά υπέρ του Αλέξη Τσίπρα και του Γιάνη Βαρουφάκη και των χειρισμών τους απέναντι στους δανειστές. Η απόφαση ωστόσο του Ελληνα τότε πρωθυπουργού να «στρίψει» προκάλεσε τη ρήξη ανάμεσά τους, με τον Μελανσόν στη συνέχεια να χρησιμοποιεί σκληρούς χαρακτηρισμούς κατά του Τσίπρα.
