Οι μπαχαλάκηδες των άκρων και οι «αναλυτές» της πλάκας ανακάλυψαν πραξικόπημα εκεί που υπάρχει απλώς τάξη, σεβασμός και θεσμική ευθύνη -γιατί ο πανικός και η παραπληροφόρηση είναι πια τα μοναδικά όπλα τους.
Δεν πέρασαν παρά μόνο λίγες ώρες από τη δήλωση του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, περί ανάθεσης στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας της προστασίας του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη, και αμέσως τα πληκτρολόγια των τρολ πήραν φωτιά. Το διαδίκτυο και μαζί του ορισμένοι πρόθυμοι μικρομεγαλοδημοσιολογούντες των ΜΜΕ «ανακάλυψαν» ότι η κυβέρνηση... κατεβάζει τον Στρατό στους δρόμους!
Η ανοησία, βεβαίως, θα ήταν απλώς αστεία αν δεν έδειχνε κάτι πολύ πιο βαθύ: την οργανωμένη επιχείρηση απαξίωσης της κοινής λογικής και της θεσμικής κανονικότητας. Το αφήγημα ότι «ο Μητσοτάκης στρατιωτικοποιεί την κοινωνία» είναι το νέο αγαπημένο των ψεκασμένων άκρων – τόσο των ακροδεξιών που ονειρεύονται «νύχτες των τανκς» όσο και των ακροαριστερών που χρειάζονται φαντάσματα για να δικαιολογήσουν την πολιτική ανυπαρξία τους.
Τα παλαμάκια στον Καμμένο
Η ανάθεση στο υπουργείο Άμυνας δεν αφορά φυσικά καμία παρουσία στρατιωτών στην Πλατεία Συντάγματος. Πρόκειται για μια απολύτως λογική και θεσμική επιλογή, που αφορά την ευθύνη συντήρησης και προστασίας ενός μνημείου που ανήκει –συμβολικά και ουσιαστικά– στις Ένοπλες Δυνάμεις. Ο Άγνωστος Στρατιώτης είναι μνημείο των Ελλήνων στρατιωτών που έπεσαν υπέρ πατρίδος. Ποιος άλλος, αν όχι το υπουργείο Άμυνας, θα έπρεπε να έχει την ευθύνη;
Κι όμως, οι ίδιοι που κάποτε χειροκροτούσαν τον Πάνο Καμμένο όταν έδινε εντολές «στα στρατεύματα» να προστατεύουν τις... ψεκασμένες θεωρίες του περί Μακεδονίας, τώρα βγαίνουν στα κάγκελα για μια διοικητική απόφαση. Μάλλον τους μπέρδεψε η νοσταλγία: ο πολιτικός συνέταιρος του Τσίπρα είχε συνηθίσει να βλέπει στρατιώτες στα αμφιθέατρα και στα συλλαλητήρια.
Πίσω από την «είδηση» περί Στρατού στους δρόμους κρύβεται, όπως πάντα, η γνωστή συνταγή: μερικοί λογαριασμοί στα social media με ύφος «επαναστάτη της οθόνης», ορισμένοι «αναλυτές» που ονειρεύονται τηλεθέαση μέσα από κραυγές, και ένα πλήθος πρόθυμων να πιστέψουν οτιδήποτε αρκεί να τους χαϊδεύει τα αντισυστημικά ένστικτα.
Άνθρωποι που δεν διάβασαν ποτέ ούτε ένα ΦΕΚ, που δεν γνωρίζουν τη στοιχειώδη διάκριση ανάμεσα σε θεσμική ευθύνη και στρατιωτική κινητοποίηση αποφάσισαν ότι «έρχεται ο Στρατός». Η παραπληροφόρηση, αυτή η επιδημία της ψηφιακής εποχής, για άλλη μια φορά έπληξε τη δημόσια συζήτηση. Μόνο που αυτή τη φορά το θύμα δεν είναι κάποιος ανώνυμος πολίτης – είναι ο ίδιος ο ορθολογισμός.
Η απλή πραγματικότητα
Η απόφαση της κυβέρνησης έχει έναν ξεκάθαρο σκοπό: να διασφαλίσει ότι το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη –που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει επανειλημμένα στόχος βανδαλισμών– θα προστατεύεται αποτελεσματικά. Δεν είναι η πρώτη φορά που ανατίθενται σε εξειδικευμένες υπηρεσίες της πολιτείας παρόμοιες αρμοδιότητες. Αντιθέτως, πρόκειται για διεθνή πρακτική.
Από τη Γαλλία έως τις ΗΠΑ, τα εθνικά μνημεία των ενόπλων δυνάμεων προστατεύονται από υπηρεσίες που υπάγονται στα υπουργεία Άμυνας ή Βετεράνων. Κανείς δεν φώναξε για «στρατιωτικοποίηση». Μόνο στην Ελλάδα, όπου ορισμένοι βλέπουν παντού σκιές, ο πατριωτισμός θεωρείται ύποπτος και η υπευθυνότητα παρουσιάζεται ως απειλή.
Η υπόθεση αυτή αποκαλύπτει κάτι βαθύτερο: την ανάγκη ενός μέρους της κοινωνίας να βλέπει συνωμοσίες παντού. Όταν η πραγματικότητα δεν τους βολεύει, την κατασκευάζουν. Κι έτσι, μια θεσμική ρύθμιση γίνεται «απόπειρα πραξικοπήματος». Όταν δεν υπάρχουν επιχειρήματα, το μόνο που απομένει είναι η λάσπη.
Έχουν γνώση οι πολίτες
Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, δεν χρειάζεται να απαντά σε κάθε παραλήρημα. Οι πολίτες έχουν πια μάθει να ξεχωρίζουν το γεγονός από το φαντασιακό. Ο Στρατός δεν «βγαίνει στους δρόμους» – απλώς συνεχίζει την αποστολή του: μένει ταγμένος στην υπηρεσία της πατρίδας και της Δημοκρατίας.
Η χώρα που άντεξε κρίσεις, πανδημίες και πυρκαγιές δεν θα υποκύψει στην ανοησία των τρολ. Ούτε θα υποκαταστήσει την αλήθεια με την παραφιλολογία. Ο Στρατός δεν είναι παιχνίδι για likes, ούτε εργαλείο πολιτικής προπαγάνδας. Είναι θεσμός τιμής και καθήκοντος.
Όσο για τους «ψευδοεπαναστάτες» των πληκτρολογίων, καλό θα ήταν να θυμούνται κάτι που έλεγε κάποτε ο Μίκης Θεοδωράκης: «Όταν δεν έχεις κάτι να πολεμήσεις, εφευρίσκεις εχθρούς». Κι αυτοί, δυστυχώς, έχουν εφεύρει πολλούς.
