Τι το προοδευτικό έχει άραγε η εμμονή της αντιπολίτευσης κατά των μη κρατικών πανεπιστημίων; Τι τραγικό θα συμβεί δηλαδή στη χώρα και στην παιδεία αν ιδρυθούν και λειτουργήσουν σε πρώτη φάση ως παραρτήματα; Πώς συνδέεται η λειτουργία τους με τη δημόσια παιδεία και πού εδράζονται τα περί περιθωριοποίησης των δημόσιων πανεπιστημίων από την πολιτεία;
Το ζήτημα δεν είναι απλό, ούτε μπορεί κάποιος να προσπεράσει τον τρόπο που αντέδρασαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ειδικά το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα δημοσίευμα που ανέφερε ότι η αρμόδια Ανεξάρτητη Αρχή που συστάθηκε έδωσε έγκριση σε πέντε ξένα πανεπιστήμια να λειτουργήσουν στη χώρα από τα 13 που υπέβαλαν αιτήσεις.
Ειδικά η ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ σχετικά με το πανεπιστήμιο της Σορβόννης, που δείχνει και μια εμμονή σε αναζήτηση μιας κάποιας δικαίωσης, προβληματίζει καθώς από την πρώτη στιγμή επιχειρήθηκε ακόμη και η διάταξη νόμου που αφορά τα μη κρατικά πανεπιστήμια να εμφανισθεί ως… αντισυνταγματική. Ζήτημα που έληξε άδοξα δεδομένης της απόφασης του ΣτΕ.
Το βασικό ερώτημα όμως παραμένει αναπάντητο. Γιατί να μη λειτουργήσουν μη κρατικά πανεπιστήμια στη χώρα; Γιατί όσοι επιθυμούν να σπουδάσουν και δεν μπαίνουν στα δημόσια πανεπιστήμια να πρέπει να φύγουν εκτός με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις οικογένειες και το οικονομικό βάρος που υφίστανται;
Το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει βρεθεί πίσω σε αυτό το θέμα είναι δεδομένο. Και δεν είναι πλάκα όταν λέγεται πως μόνο στην Κούβα δεν λειτουργούν μη κρατικά πανεπιστήμια. Το ΠΑΣΟΚ μιλά για κριτήρια που θα πρέπει να τηρούνται, αλλά δεν θα τηρηθούν. Και μόνο το γεγονός ότι, σύμφωνα με το δημοσίευμα, η αρμόδια Αρχή αξιολόγησε τα κριτήρια που είχαν τεθεί πριν προχωρήσει τη διαδικασία αδειοδότησης δείχνει το αντίθετο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει σχέδιο «υπονόμευσης της δημόσιας Παιδείας» και «μετατροπής των φοιτητών σε πελάτες». Αλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει και τις καταλήψεις αλλά και το κακώς εννοούμενο άσυλο που είχε μετατραπεί σε ασυδοσία επιτρέποντας ακόμη και τις παράνομες δράσεις εντός των ιδρυμάτων.
Το ΠΑΣΟΚ ωστόσο δείχνει να λειτουργεί στην ίδια λογική, παρά το γεγονός ότι το θέμα των μη κρατικών πανεπιστημίων προκάλεσε ισχυρό εσωκομματικό σοκ με την αρνητική στάση που κράτησε η ηγεσία του όταν ψηφίσθηκε η σχετική διάταξη.
Η κυβέρνηση αποφάσισε μια ριζική μεταρρύθμιση στον χώρο της τριτοβάθμιας παιδείας. Ακόμη και το θέμα των «αιώνιων» φοιτητών είναι τομή που έρχεται να προστεθεί σε μια προσπάθεια αναβάθμισης της δημόσιας παιδείας. Η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων απλά εντάσσει τη χώρα στις ανεπτυγμένες είτε αρέσει είτε δεν αρέσει σε κάποιους.
Οπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Παύλος Μαρινάκης «αυτού του είδους η αντιπολίτευση, άλλωστε, δεν χτυπάει την κυβέρνηση, αλλά στρέφεται ενάντια στα νέα παιδιά και στις οικογένειές τους».
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
