Αργά το βράδυ της 18ης Μαΐου 2023 ανέβασα στο Twitter ένα έκτακτο φιρμάνι-παρέμβαση του ψευδομουφτή της Ξάνθης κατά της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και ξεκάθαρα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και των υποψήφιων βουλευτών του. Το φιρμάνι κατέληγε ως εξής: «Εάν ψηφίσουμε αυτούς που θέλουν να βάλουν τέλος στην τουρκική μειονότητα σημαίνει να προετοιμάσουμε το τέλος μας με τα ίδια μας τα χέρια. Ωστόσο, εάν ενεργήσουμε με συναίσθηση ευθύνης, εμείς οι μουσουλμάνοι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης, θα στείλουμε έναν από εμάς στη Βουλή ως βουλευτή, ο οποίος θα προστατεύσει τους θεσμούς και τη μειονότητα και θα αγωνιστεί για τα δικαιώματά μας». Με όσα αποκαλύπτονται σήμερα για το ρόλο του προξενείου και την ανάμιξή του στις εκλογές της 21ης Μαΐου, είναι προφανές ότι υπήρξε ένα συντονισμένο σχέδιο άγρας ψήφων και αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσματος στις μειονοτικές περιοχές, υποκινούμενο μάλιστα από ξένο παράγοντα.
Καλύτερα να μασάς...
Το 2016, η νυν υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, καθηγήτρια Ιατρικής Αθήνα Λινού, υποστήριζε ότι «όταν ασθενής βρίσκεται σε τελικό στάδιο καρκίνου, δεν πρέπει να χορηγείς ακριβά αντικαρκινικά φάρμακα αλλά να παρέχεις φροντίδα σε ειδικές δομές» περιμένοντας το θάνατο και δεν πρέπει να «παρατείνουμε τη ζωή ασθενούς όταν δεν υπάρχει πλήρης θεραπεία». Αντίθετα, έκανε λόγο για την περιβόητη διαλογή ασθενών, το γνωστό triage, λέγοντας ότι για την αντιμετώπιση του καρκίνου «θα πρέπει να επιλέγουμε να διασώσουμε τους νέους και εκείνους που έχουν ένα προσδόκιμο επιβίωσης μετά την κακοήθεια 30-40 χρόνια». Τότε εξέφραζε προσωπικές, επιστημονικές απόψεις. «Σκληρές απόψεις», όπως έλεγε και η ίδια η καθηγήτρια στη Νίκη Λυμπεράκη η οποία της έπαιρνε συνέντευξη. Ωστόσο, οι απόψεις εκείνες απηχούν το σύνολο της ιατρικής κοινότητας. Η Ιατρική δεν μπορεί να νικά το θάνατο σε κάθε μάχη. Οφείλει όμως να παρέχει κάθε φροντίδα ώστε να μην υποφέρει ο πάσχων...
Απαράδεκτη αστοχία
Η Νέα Δημοκρατία έθεσε εκτός εκλογικής μάχης εν όψει της 21ης Ιουνίου τον υποψήφιο βουλευτή του κόμματος στην Εύβοια και καθηγητή Ιατρικής Σπύρο Πνευματικό, ο οποίος εξέφρασε την επιστημονική άποψη ότι θα πρέπει να τραβήξουμε μια κόκκινη γραμμή στο σημείο όπου σταματά η θεραπεία σε έναν τελικώς πάσχοντα από καρκίνο, όταν η θεραπεία την οποία κάνει δεν έχει να του προσφέρει απολύτως τίποτε. Αν και είναι ορθή ιατρικά η συγκεκριμένη άποψη, εντούτοις η αστοχία της δήλωσης του Σπύρου Πνευματικού δεν περιορίζεται μόνο στη σύγχυση των δύο σημαντικών ιδιοτήτων που κατέχει (τόσο του ιατρού όσο και του βουλευτή). Είναι η αναγωγή ενός ζητήματος με πολλαπλές ηθικές και κοινωνικές διαστάσεις στις οικονομίες κλίμακος. Πράγμα απαράδεκτο για έναν πολιτικό...
Ευμεγέθης υποκρισία
Ο ΣΥΡΙΖΑ, δε, με ανακοίνωσή του προσπαθεί να πείσει ότι όταν η Αθηνά Λινού το 2016 εξέφραζε ακριβώς τις ίδιες απόψεις με τον Σπύρο Πνευματικό, εννοούσε άλλα από αυτά που ακούει με τα αυτιά του το πανελλήνιο να λέει... Το κόμμα της Κουμουνδούρου ισχυρίζεται ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) πρέπει να αναπτύξει δομές «παρηγορητικής θεραπείας» για τους πάσχοντες σε τελικό στάδιο μια ασθένειας, όπως είναι ο καρκίνος. Ωστόσο, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνος που ψήφισε «παρών» τα περασμένα Χριστούγεννα κατά τη συζήτηση στη Βουλή των εφαρμοστικών διατάξεων (άρθρα 11-14) του σχετικού νομοσχεδίου το οποίο για πρώτη φορά θέσπισε ένα ολοκληρωμένο σύστημα ανακουφιστικής φροντίδας εντός του ΕΣΥ (Ν. 5007/2022). Αυτά για να καταλάβετε το μέγεθος της υποκρισίας...
Η στρατηγική ήττα της απλής αναλογικής
Αντιγράφω από τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Αλέξης Τσίπρας στην «Καθημερινή της Κυριακής»: «Η απλή αναλογική έχει υποστεί μια στρατηγική ήττα. Οπότε δεν είναι στις σκέψεις ή στις προθέσεις μου κάτι τέτοιο (ενν.: να την επαναφέρει εάν ποτέ κυβερνήσει ξανά). Πρέπει να σεβαστούμε την ετυμηγορία του ελληνικού λαού και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όταν χάνεται ιστορικά μια ευκαιρία, πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια, ίσως και δεκαετίες, για να αποκτήσει εκ νέου νόημα αυτή η συζήτηση».
Θα κάνω τρεις παρατηρήσεις. Η πρώτη έχει να κάνει με το πόσο δίκιο είχε ο πάνσοφος νομοθέτης του Ν. 4654/2020, του νόμου δηλαδή με τον οποίο θα διεξαχθεί η εκλογική αναμέτρηση του Ιουνίου. Αντιγράφω από την αιτιολογική -εισηγητική έκθεση: «[...] ratio legis της θέσπισης εκλογικού συστήματος είναι “να επιτευχθεί η σύνθεση της Βουλής και η ανάδειξη της κυβέρνησης”. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποτελεί τη σύμπηξη ευκαιριακών ή συγκυριακών κομματικών συσχετισμών με μόνο στόχο την άσκηση εξουσίας, χωρίς τη συνδρομή σταθερού και ενιαίου προγραμματικού πλαισίου, το οποίο βεβαίως μπορεί να γίνει προ εκλογών με την ευθεία συνένωσή τους σε ενιαίο κόμμα. Αλλωστε κάτι τέτοιο συνάδει και με τις δημοκρατικές μας αρχές, οι οποίες επιβάλλουν την ενημέρωση του εκλογικού σώματος, προς μόρφωση πλήρους γνώμης προ της ψηφοφορίας και την αποφυγή αιφνιδιασμού του, μετά την ανακοίνωση του εκλογικού αποτελέσματος. Πολύ δε περισσότερο, η χώρα δεν μπορεί να παραμένει ακυβέρνητη και να σύρεται σε συνεχείς και επαναλαμβανόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, οι οποίες μειώνουν το κύρος της διεθνώς και προκαλούν αποσταθεροποίηση στην εθνική οικονομία και στη γεωπολιτική της θέση».
Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με τη «στρατηγική ήττα» που αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας. Στρατηγική ήττα υπέστη αυτός που εισηγήθηκε και ψήφισε το σύστημα της απλής αναλογικής. Οχι το σύστημα αυτό καθαυτό. Η τρίτη παρατήρηση έχει να κάνει με το χρονοντούλαπο στο οποίο μπήκε μια και καλή η απλή αναλογική. Το ότι ο Τσίπρας το επισημαίνει άνευ περιστροφών δείχνει θάρρος για αλλαγές. Οψόμεθα...
