Τα είχαν χύμα, τους ήρθαν και τσουβαλάτα στον (υπό διάλυση) ΣΥΡΙΖΑ, ή αν προτιμάτε ενός κακού μύρια έπονται. Από τη μέρα που έχασε τις εκλογές –τι έχασε, πανωλεθρία υπέστη– ο άχαστος Τσίπρας, το κόμμα τρέχει με ταχύτητα φωτός για να πιάσει τα ποσοστά του παρελθόντος: στη ζώνη του 3% με 5%. Αν συνεχίσουν έτσι οσονούπω, θα τα έχουν καταφέρει.
Ξεκομμένοι από την κοινωνία οι δελφίνοι, οι οποίοι ορέγονται την αδειανή από περιεχόμενο και πολιτική καρέκλα του Τσίπρα, έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα ματαιοδοξίας, ακαταλαβίστικων συνθημάτων, αερολογίας και με πολλά χτυπήματα κάτω από τη ζώνη ένθεν κακείθεν.
Και μετά αναρωτιούνται γιατί τους μαύρισε ο λαός στις εκλογές. Μήπως γιατί είναι ένα κόμμα χωρίς πυξίδα; Μήπως γιατί δεν δίνει δεκάρα ο πολίτης για τις φιλοδοξίες του και για το ποιος θα γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη; Μήπως γιατί δεν έχουν καταλάβει ακόμη γιατί κέρδισαν τις εκλογές το 2015 και γιατί συνετρίβησαν το 2019 και το 2023; Οσο λοιπόν θα ζουν στα δικά τους ροζ συννεφάκια τόσο οι πολίτες θα τους γυρίζουν την πλάτη.
Αλήθεια, ποιος πολίτης σήμερα νοιάζεται αν θα βγει αρχηγός η φιλόδοξη Αχτσιόγλου ή ο αμερικανοτραφής απολίτικ επιχειρηματίας; Ποιος πολίτης δίνει σημασία στο εάν ο Τσίπρας θα είναι θεατής των εξελίξεων, συνεχίζοντας τις διακοπές του ή αν θα παρέμβει υπέρ κάποιοι υποψηφίου;
Κοντολογίς, ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον έφτιαξαν και τον συντήρησαν οι «σύντροφοι» μουστερήδες, είναι σήμερα ένα κόμμα ανύπαρκτο και σίγουρα αχρείαστο για την κοινωνία. Τα υπόλοιπα που λέγονται είναι για τους καφενέδες πέριξ της Κουμουνδούρου...
