Τόσο ο Στέφανος Κασσελάκης όσο και ο Νίκος Ανδρουλάκης υποστήριξαν και υποστηρίζουν –ο καθένας για τον εαυτό του– πως η πτώση των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας στις ευρωεκλογές οφείλεται στους ίδιους. Θα μπορούσε κάποιος να το αποδεχθεί, αν και ο ένας και ο άλλος έπαιρναν έστω και μία ψήφο από αυτές που βρέθηκαν στη λεγόμενη «γκρίζα ζώνη» επιλέγοντας την αποχή. Δεν έπεισαν και εξακολουθούν να μην πείθουν ότι αποτελούν εναλλακτική λύση, ενώ η κυβερνώσα παράταξη αρχίζει να εμφανίζει μια τάση ανάκαμψης. Και σε προσωπικό επίπεδο, πάντα ως επικεφαλής των κομμάτων τους, δεν απείλησαν ούτε μία φορά τον Κυριάκο Μητσοτάκη τόσο στη δημοτικότητα όσο, κυρίως, στο ερώτημα περί καταλληλότητας για τη θέση του πρωθυπουργού της χώρας και μάλιστα σε περιόδους ιδιαίτερα κρίσιμες όπως αυτές που διανύσαμε και εξακολουθούμε να διανύουμε τόσο σε οικονομικό όσο και σε γεωστρατηγικό επίπεδο. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις μέχρι τις ευρωεκλογές αλλά και μετά από αυτές –και όσο ο Στέφανος Κασσελάκης ήταν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ– παρέμειναν σε ποσοστά μεταξύ 7% και 9%.
Στο πλαίσιο αυτό, το ερώτημα που τίθεται είναι τι θα αλλάξει αν επανεκλεγούν ο Στέφανος Κασσελάκης στον ΣΥΡΙΖΑ –ο οποίος ακόμη δεν έχει καταθέσει υποψηφιότητα επισήμως, αλλά κάνει κάποιες... περιοδείες- και ο Νίκος Ανδρουλάκης στο ΠΑΣΟΚ, όπου ο πρώτος γύρος των εσωκομματικών εκλογών πραγματοποιείται την προσεχή Κυριακή. Η απάντηση είναι απλή: Δεν θ’ αλλάξει τίποτα και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει απέναντί του δύο προβλέψιμους, ως προς την τακτική τους, πολιτικούς αντίπαλους που επενδύουν στην καταστροφολογία χωρίς εναλλακτικές προτάσεις για λύσεις στα προβλήματα που αφορούν τον πολίτη αλλά και το μέλλον της χώρας. Τόσο ο Στέφανος Κασσελάκης όσο και ο Νίκος Ανδρουλάκης έχουν επιλέξει μια καταστροφολογική αντιπολιτευτική τακτική. Το έκαναν πριν τις ευρωεκλογές, με τον πρώτο ν’ ακολουθεί την τακτική του προκατόχου του Αλέξη Τσίπρα και τον δεύτερο να συνεχίζει την ίδια ρητορική, το έκαναν και μετά, το κάνουν ακόμη και σήμερα παρότι οι ψηφοφόροι δείχνουν να μην ανταποκρίνονται θετικά και να επιλέγουν ν’ ακούσουν προτάσεις και προγραμματικό λόγο τεκμηριωμένο αναφορικά με τα επόμενα βήματα και τις προτάσεις για λύσεις στα προβλήματα.
Θα είναι καλύτεροι άλλοι υποψήφιοι; Ισως ναι, ίσως και όχι... Θα εξαρτηθεί από το τι θα θέλουν να κάνουν. Αν θα επιλέξουν να δημιουργήσουν όντως συνθήκες εναλλακτικών κομμάτων και να λειτουργήσουν τα κόμματά τους ως κόμματα εξουσίας ή αν θα συνεχίσουν την προσπάθεια να προσελκύσουν ένα κοινό που θρέφεται από την τοξικότητα και δείχνει τάσεις μετακίνησης ανάλογα με τους τόνους που χρησιμοποιούν οι επικεφαλής. Στην τελευταία περίπτωση το κενό θα συνεχίσει να υπάρχει και η αξιωματική αντιπολίτευση θα αποτελείται από κόμματα κινηματικής λογικής που θα επενδύει σε πεζοδρομιακές πρακτικές μιας δήθεν αντίστασης που όμως δεν κόβει εισιτήρια. Τουλάχιστον όχι αρκετά...
Απλά οι ως άνω υποψήφιοι έχουν δώσει δείγματα γραφής. Και απορρίφθηκαν άνευ επαίνων. Στον ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, ούτως ή άλλως η κατάσταση είναι τραγική. Οποιος και αν βγει, η φθορά είναι τεράστια και η αδιαφορία των πολιτών γίνεται όλο και πιο έντονη εξαιτίας του ξεκατινιάσματος –στην κυριολεξία– που πραγματοποιείται δημοσίως. Είτε μέσω τηλεοπτικών δεικτών είτε μέσω των social media όπου τα πράγματα γίνονται ακραία λόγω της συμμετοχής των trolls που εμφανίζονται να επιχειρούν δολοφονίες χαρακτήρων... συντρόφων.
Παράλληλα, στο ΠΑΣΟΚ παρατηρείται το φαινόμενο να επιχειρούν να κλείσουν το μάτι στους ψηφοφόρους που φεύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Βλέποντας μια δημοσκοπική άνοδο, που με σαφήνεια προσδιορίζεται στην κατάρρευση της Κουμουνδούρου, κλείνουν το μάτι σε ένα κοινό, το οποίο όμως έχει μάθει να λειτουργεί με καθεστώς... αρένας. Απλά τώρα αναζητεί στέγη σε ένα κόμμα που διαθέτει πιο σταθερή βάση. Με τον τρόπο αυτό απομακρύνονται και πάλι από το κέντρο, όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Σε κάθε περίπτωση, η τακτική influencer του Στέφανου Κασσελάκη –παρά την εικόνα που επιχειρεί να μεταφέρει αυτό το διάστημα– και η τακτική του... θύματος του διαρκώς θυμωμένου Νίκου Ανδρουλάκη παραμένουν στο προσκήνιο, σε σύγκριση, ωστόσο, με το πρόσωπο που θέλουν να... νικήσουν, η πλάστιγγα γέρνει καταλυτικά υπέρ του σημερινού πρωθυπουργού της χώρας, ο οποίος με αφετηρία την 88η ΔΕΘ προχωρεί στην εφαρμογή του προγράμματός του για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των πολιτών έχοντας παράλληλα πολυσχιδή δραστηριότητα στη διεθνή σκηνή. Οπως άλλωστε και στην προσπάθεια ανάταξης της οικονομίας και της ανάπτυξης και την εμπέδωση της σταθερότητας και της ασφάλειας. Δεν είναι τυχαία η άνοδος των ποσοστών που καταγράφεται για την κυβερνώσα παράταξη μετά την παρουσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη στην 88η ΔΕΘ. Ούτε το double score με το δεύτερο κόμμα. Οπως δεν είναι τυχαία και η πτώση που καταγράφεται στα ποσοστά των κομμάτων δεξιά της Νέας Δημοκρατίας...
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
