Αυτό που δεν έδειξαν οι δημοσκοπήσεις αλλά καταγράφεται στα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ και θα καταστεί ευδιάκριτο προσεχώς είναι η ιδεολογική και πολιτική αναντιστοιχία αυτών των κομμάτων με τις ηγεσίες τους. Κατά κύριο λόγο ο Στέφανος Κασσελάκης έγινε ο ίδιος κόμμα μέσα στο κόμμα, ενώ ο Νίκος Ανδρουλάκης χρησιμοποίησε το brand προσδίδοντας σ’ αυτό νέο περιεχόμενο απολύτως εναρμονισμένο με τις δικές του θέσεις.
Η περίπτωσή τους δεν χρειάζεται αξονικό τομογράφο ώστε να διαγνώσει το πρόβλημα: την υπολανθάνουσα αντιπαράθεση με τα κόμματά τους και όσα συνειδησιακά συνδέουν τους ψηφοφόρους με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Ο αριστερός ψηφοφόρος έβλεπε (και εκτός απροόπτου θα συνεχίσει να βλέπει) τον Στέφανο Κασσελάκη να «διαφωνεί» με το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ τον Νίκο Ανδρουλάκη να κάνει «καψώνια» στη σοσιαλδημοκρατία.
Σ’ αυτή τη «διαφοροποίηση» οφείλεται το γεγονός ότι κανείς εκ των δύο δεν κατόρθωσε να κερδίσει από τις απώλειες της ΝΔ. Η ψήφος διαμαρτυρίας δεν κατευθύνθηκε στο ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ παρά το γεγονός ότι οι ηγεσίες τους επιχείρησαν να προσδώσουν χαρακτήρα δημοψηφίσματος στις εκλογές χρησιμοποιώντας σε πολλές περιπτώσεις εμπρηστική ρητορική.
Όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ήταν στην πλειονότητά τους «οπαδοί» του Στέφανου Κασσελάκη και όσοι νοερώς έχουν μείνει με το ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ έδωσαν μια τελευταία ευκαιρία στον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος μάλιστα είχε φροντίσει να αντιγράψει το σύνολο των πρακτικών του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να πάρει τη θέση του, αλλά όπως φάνηκε το κεντροαριστερό ακροατήριο δεν το συγκινούν οι απομιμήσεις.
Η επόμενη ημέρα βρίσκει αξιωματική και… «υπαξιωματική» αντιπολίτευση σε διαδικασία αναζήτησης αρχηγών και ψηφοφόρων. Οι αρχηγοί του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ αποδείχθηκαν λόγω και έργω υποδεέστεροι του αποτυπώματος που άφησαν οι προκάτοχοί τους.
