Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη έδωσε ο Χρήστος Σπίρτζης, στην οποία αποδομεί πλήρως το βασικό επιχείρημα του Στέφανου Κασσελάκη, εκείνο δηλαδή περί της αντισυστημικότητάς του, την οποία πολεμάει η νομενκλατούρα του ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο KONTRA CHANNEL, στους δημοσιογράφους Μάριο Αραβαντινό και Νίκο Γιαννόπουλο, ο κύριος Σπίρτζης θέλησε θα σκιαγραφήσει το πλαίσιο στο οποίο κατάφερε ο Στέφανος Κασσελάκης να εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί, εξέφρασε τις πάγιες θέσεις του, αναφορικά με το γεγονός ότι ήταν λάθος να πάει ο ΣΥΡΙΖΑ σε εκλογή προέδρου πριν από συνέδριο, κάτι το οποίο κατέστησε τη διαδικασία «απολίτικη». Επειδή η διαδικασία ξεκίνησε ως «απολίτικη», κατέληξε να γίνει οπαδική, όπου το ερώτημα σύμφωνα με τον κύριο Σπίρτζη, δεν ήταν «ποιος θα βγει», αλλά το «ποιος δε θα βγει».
Συγκεκριμένα, ο κύριος Σπίρτζης είπε ότι «έτσι δε βγήκε η Έφη Αχτσιόγλου, που ήταν το φαβορί -για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους- και βγήκε ο Στέφανος Κασσελάκης. Ο οποίος, ήταν ένας άνθρωπος που δεν εξέφρασε πολιτική. Καλλιέργησε την ελπίδα στην ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από δυο στρατηγικές ήττες, πλαισιωμένος από παραδοσιακά στελέχη -και κυρίως- απ' τη νομενκλατούρα που κατηγορεί τώρα». Στην ερώτηση του δημοσιογράφου, εάν εκείνος τους κατηγορεί, ή αν εκείνοι βρέθηκαν ξαφνικά απέναντί του, ο κύριος Σπίρτζης είπε ότι «Η νομενκλατούρα; Είναι δίπλα του, ακόμη».
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου, εάν μόνο η κυρία Τζάκρη είναι η νομενκλατούρα του ΣΥΡΙΖΑ, ο κύριος Σπίρτζης είπε πως «σοβαρά μιλάτε; Ο κύριος Ρήγας, δεν ήταν γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ; Εγώ ήμουν; Ο Νίκος ο Παππάς, που τον στήριξε μέχρι πρόσφατα, δεν είναι; Δηλαδή, για να δούμε ποια είναι η κομματική νομενκλατούρα, απ' αυτούς που δεν είναι με τον Στέφανο Κασσελάκη. Εγώ είμαι μια θητεία στην κεντρική επιτροπή και περίπου δυο χρόνια της πολιτικής γραμματείας. Είμαι νομενκλατούρα; Έχει τα χαρακτηριστικά της νομενκλατούρας; Είχα ποτέ γραφείο στον ΣΥΡΙΖΑ; Ως έπιπλο, όχι ως χώρο», για να προσθέσει αργότερα στη συνέχεια «για να δούμε λοιπόν, ποιοι είναι κομματική νομενκλατούρα τα τελευταία χρόνια και αν αυτή η κομματική νομενκλατούρα στήριξε, ή είναι δίπλα στον Στέφανο Κασσελάκη. Όλοι. Όλοι. Αυτό δε νομίζω ότι ενδιαφέρει τον κόσμο, απλά αναδεικνύει ότι τα ψέματα και η επικοινωνιακή πολιτική του Στέφανου Κασσελάκη, να θυματοποιηθεί δήθεν από μια κομματική νομενκλατούρα, για να δημιουργήσει ένα τέτοιο προφίλ, ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Ακριβώς το αντίθετο».
Η αποδόμηση της αντισυστημικότητας του Στέφανου Κασσελάκη
Είναι εμφανές, ότι ούτε ο κύριος Σπίρτζης έχει αντιληφθεί την αξία του επιχειρήματός του, αλλιώς θα είχε φροντίσει να το κάνει «σημαία» του. Κι αυτό, διότι το κύριο προσόν του Στέφανου Κασσελάκη, είναι ότι μπορεί και πουλά στο κοινό του την «αντισυστημικότητα». Μια έννοια την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε να κάνει προσόν, ήδη από την εποχή των μνημονίων, όταν και είδε το κόμμα τη μετεωρική του άνοδο. Μπορεί το ευρύ κοινό έκτοτε να κατάλαβε ότι ο αντισυστημισμός, στην πραγματικότητα σημαίνει «παπατζής άνευ πείρας», όμως για τον μέσο ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ, η αντισυστημικότητα αποτελεί «αρετή».
Υπό το συγκεκριμένο πρίσμα -κι εφόσον ευσταθούν τα όσα λέει ο κύριος Σπίρτζης-, ο Στέφανος Κασσελάκης φιλοτέχνησε πολύ έξυπνα την εικόνα του «αντισυστημικού», που «τον πολεμάει η κομματική νομενκλατούρα», τη στιγμή που τα πρόσωπα εκείνα που είχαν τους κομματικούς μηχανισμούς, εξακολουθούν να είναι δίπλα του ακόμη και σήμερα. Γνωρίζουμε ότι ο κύριος Παππάς έχει αποστασιοποιηθεί από τον Στέφανο Κασσελάκη, όμως ο εάν ο πρώην γραμματέας του κόμματος, Πάνος Ρήγας, εξακολουθεί να τον στηρίζει, τότε εξηγούνται πολύ εύκολα οι δεκάδες ανακοινώσεις ΟΜ (οργανώσεων μελών) καθώς και νομαρχιακών επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες έβγαλαν ψηφίσματα στα οποία κατακρίνουν την «παράνομη καθαίρεση του προέδρου».
Απ' ό,τι φαίνεται, η πλευρά Κασσελάκη κατάφερε να ταυτίσει τα προβεβλημένα στελέχη -που ναι μεν, έχουν μεγάλη ισχύ δια της προβολής και της αναγνωρισιμότητας τους, αλλά όχι απαραιτήτως στους μηχανισμούς- με την κομματική νομενκλατούρα, η οποία de facto στην περιγραφή των συγκεκριμένων θέσεων, είναι η επιρροή προς τους κομματικούς μηχανισμούς. Εάν λοιπόν καταφέρουν να επικοινωνήσουν το συγκεκριμένο μήνυμα συντεταγμένα και οργανωμένα, τότε είναι βέβαιο ότι ο Στέφανος Κασσελάκης θα δεχθεί ένα καίριο πλήγμα. Όμως, αυτό θα τους φέρει σε ευθεία ρήξη με τον κομματικό μηχανισμό. Σε κάθε περίπτωση -και παραφράζοντας τον Ιπποκράτη- οι περίοδοι απόγνωσης, απαιτούν απεγνωσμένα μέτρα.
Η δήλωση του Χρήστου Σπίρτζη
Μάριος Αραβαντινός: «Πώς γίνεται ο κύριος Κασσελάκης, τον οποίον περιγράφετε ως κομμάτι της μεταπολιτικής - και ο οποίος ήταν άπειρος πολιτικά, κατάφερε και κορόιδεψε τόσα πολλά στελέχη, με τέτοια πολιτική εμπειρία και τέτοια πολιτική οξυδέρκεια; Γιατί εδώ, τίθεται θέμα πολιτικού κριτηρίου, στο τέλος της ημέρας».
Χρήστος Σπίρτζης: «Πρώτο και σημαντικότερο είναι το μεγάλο λάθος που έγινε από την τότε πολιτική γραμματεία και δυστυχώς το στήριξαν και τα στελέχη -σήμερα- της Νέας Αριστεράς, που μετείχαν τότε στην πολιτική γραμματεία -και πολλά στελέχη από την τότε πλειοψηφία-, να μην πάμε μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα σε μια πολιτική διαδικασία, σε ένα συνέδριο πριν τις εκλογές. Όπως γίνεται τώρα και όπως γινόταν και στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ και στο ΚΚΕ Εσωτερικού και στο ΚΚΕ, πάντα. Επέλεξαν μια διαδικασία απολίτικη. Κατά τη γνώμη μου, τα χαρακτηριστικά -που δεν είχε μόνο ο Στέφανος Κασσελάκης, αλλά και άλλοι υποψήφιοι- δεν ήταν πολιτικά. Ήταν χαρακτηριστικά εικόνας. Χωρίς να έχουμε καθαρό πολιτικό πλαίσιο, χωρίς να το έχουμε συζητήσει, χωρίς να έχει αποφασίσει η πλειοψηφία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ και του συνεδρίου, μια συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση, πήγαμε να εκλέξουμε πρόεδρο. Αυτό έκανε την όποια αναμέτρηση μπορεί να υπάρχει -όταν δεν ακολουθείται από πολιτική-, μια αναμέτρηση οπαδική. Και τα αποτελέσματα, τα βιώνουμε τώρα. Τις συμπεριφορές του οπαδισμού, εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζω ότι το μεγάλο λάθος ήταν αυτό και στη συνέχεια, που είχες μια οπαδική αναμέτρηση -προφανώς-, τα χαρακτηριστικά που επικράτησαν ήταν του "ποιος θα εκλεγεί, γιατί εκφράζει μια συγκεκριμένη πολιτική, ένα πολιτικό πλαίσιο, ή μια πολιτική ομάδα". Αλλά ήταν το "ποιος δε θα βγει". Και έτσι δε βγήκε η Έφη Αχτσιόγλου, που ήταν το φαβορί -για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους- και βγήκε ο Στέφανος Κασσελάκης. Ο οποίος, ήταν ένας άνθρωπος που δεν εξέφρασε πολιτική. Καλλιέργησε την ελπίδα στην ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από δυο στρατηγικές ήττες, πλαισιωμένος από παραδοσιακά στελέχη -και κυρίως- απ' τη νομενκλατούρα που κατηγορεί τώρα».
Μάριος Αραβαντινός: «Εκείνος τους κατηγορεί, ή εκείνοι βρέθηκαν ξαφνικά απέναντί του; Εδώ είναι το ερώτημα».
Χρήστος Σπίρτζης: «Η νομενκλατούρα; Είναι δίπλα του, ακόμη».
Μάριος Αραβαντινός: «Α, λέτε για πρόσωπα, τα οποία παραμένουν δίπλα του».
Χρήστος Σπίρτζης: «Ε, βέβαια. Ποιοι είναι η κομματική νομενκλατούρα;»
Νίκος Γιαννόπουλος: «Δηλαδή κύριε Σπίρτζη, η νομενκλατούρα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνο η κυρία Τζάκρη;»
Χρήστος Σπίρτζης: «Σοβαρά μιλάτε; Ο κύριος Ρήγας, δεν ήταν γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ; Εγώ ήμουν; Ο Νίκος ο Παππάς, που τον στήριξε μέχρι πρόσφατα, δεν είναι; Δηλαδή, για να δούμε ποια είναι η κομματική νομενκλατούρα, απ' αυτούς που δεν είναι με τον Στέφανο Κασσελάκη. Εγώ είμαι μια θητεία στην κεντρική επιτροπή και περίπου δυο χρόνια της πολιτικής γραμματείας. Είμαι νομενκλατούρα; Έχει τα χαρακτηριστικά της νομενκλατούρας; Είχα ποτέ γραφείο στον ΣΥΡΙΖΑ; Ως έπιπλο, όχι ως χώρο».
Νίκος Γιαννόπουλος: «Θα σας έλεγε ο Στέφανος Κασσελάκης, ότι εσείς ήσασταν υπουργός του Αλέξη Τσίπρα».
Χρήστος Σπίρτζης: «Ναι, αλλά αυτό δεν αποτελεί κομματική νομενκλατούρα. Κομματική νομενκλατούρα είναι οι άνθρωποι, οι οποίοι είτε οι ίδιοι, είτε η ομάδα τους, έχουν μια άλλου είδους σχέση με το κόμμα. Άρα, έπρεπε να έχουν κάποιοι συνεργάτες στον ΣΥΡΙΖΑ, να είναι πάρα πολλά χρόνια στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι δεν είναι; Στα ανώτατα όργανα και τα λοιπά. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της νομενκλατούρας, που δε θέλουν να χάσουν και τις κομματικές καρέκλες και τον μηχανισμό τους (...) για να δούμε λοιπόν, ποιοι είναι κομματική νομενκλατούρα τα τελευταία χρόνια και αν αυτή η κομματική νομενκλατούρα στήριξε, ή είναι δίπλα στον Στέφανο Κασσελάκη. Όλοι. Όλοι. Αυτό δε νομίζω ότι ενδιαφέρει τον κόσμο, απλά αναδεικνύει ότι τα ψέματα και η επικοινωνιακή πολιτική του Στέφανου Κασσελάκη, να θυματοποιηθεί δήθεν από μια κομματική νομενκλατούρα, για να δημιουργήσει ένα τέτοιο προφίλ, ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Ακριβώς το αντίθετο».
