Η 4η Ιουνίου 2008 δεν ήταν απλώς άλλη μια Τετάρτη. Ήταν η μέρα που η Ελλάδα ξύπνησε με την είδηση πως ο Νίκος Σεργιανόπουλος, ένας από τους πιο χαρισματικούς και αινιγματικούς ηθοποιούς της γενιάς του, βρέθηκε δολοφονημένος στο διαμέρισμά του στο Παγκράτι.
«21 μαχαιριές». Ένας αριθμός που θα στοιχειώσει τα πρωτοσέλιδα
Ο Νίκος δεν ήταν απλώς ένας τηλεοπτικός αστέρας. Ήταν ένας ηθοποιός με βαθιά θεατρική παιδεία, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, με συμμετοχές σε σημαντικές παραστάσεις αρχαίου δράματος και σύγχρονου ρεπερτορίου.
Στην τηλεόραση ξεχώρισε με ρόλους που άφησαν εποχή: ο αυστηρός αλλά γοητευτικός καθηγητής στους «Δύο Ξένους», ο μυστηριώδης άνδρας στους «Στάβλους της Εριέττας Ζαΐμη», και, φυσικά, ο αμφιλεγόμενος Στράτος στο «Κλείσε τα μάτια» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη.
Η είδηση της δολοφονίας του σόκαρε το πανελλήνιο. Όχι μόνο για τη βαρβαρότητα της πράξης, αλλά και γιατί ανέδειξε τη μοναξιά και τις εσωτερικές μάχες ενός ανθρώπου που, παρά τη δημόσια εικόνα του, παρέμενε ένας σχεδόν απόμακρος καλλιτέχνης.
Ο Σεργιανόπουλος δεν έκανε θόρυβο. Δεν πουλούσε lifestyle, δεν έπαιζε σε πάνελ, δεν «έφτιαχνε» καριέρα με likes και δηλώσεις.
Η δολοφονία του είχε όλα τα συστατικά για να γίνει τηλεοπτικό προϊόν: σεξ, αίμα, «περίεργες συναναστροφές», προσωπική ζωή που δεν συμβάδιζε με τις προσδοκίες του κοινού. Και έτσι έγινε... Τα κανάλια τον ξεγύμνωσαν πιο πολύ από τον ίδιο.
Τα μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να αναλύσουν κάθε πτυχή της προσωπικής του ζωής, συχνά με τρόπο αδιάκριτο και σκανδαλοθηρικό, ξεχνώντας πως πίσω από τον τίτλο του «σταρ» υπήρχε ένας άνθρωπος με ευαισθησίες και πάθη.
Ο δράστης, ένας νεαρός από τη Γεωργία, συνελήφθη και καταδικάστηκε. Ωστόσο, η υπόθεση άφησε πίσω της ένα κενό και μια σειρά από αναπάντητα ερωτήματα. Ποιος ήταν πραγματικά ο Νίκος Σεργιανόπουλος; Πόσα γνωρίζουμε για τους ανθρώπους που θαυμάζουμε από την οθόνη; Και πόσο έτοιμοι είμαστε να αποδεχτούμε την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης, χωρίς να την απλοποιούμε σε στερεότυπα και προκαταλήψεις;
Σήμερα, 17 χρόνια μετά, η είδηση έχει ξεθωριάσει. Ο θάνατος όμως του Σεργιανόπουλου μένει εκεί, σαν μια χαραμάδα στη λάμψη της δημοσιότητας, να μας θυμίζει πως πίσω από τα φώτα υπάρχουν και άνθρωποι. Και μερικοί από αυτούς, ακόμη κι αν είναι πρωταγωνιστές, δεν πρόλαβαν ποτέ να πουν το φινάλε όπως το ήθελαν.
