Ο Γεώργιος Τσολάκογλου πέθανε μία ημέρα σαν σήμερα, στις 22 Μαΐου 1948, και θα παραμείνει στην ιστορία ως ο αντιστράτηγος που επιβραβεύτηκε από τους Γερμανούς με την τοποθέτησή του ως πρωθυπουργός στην πρώτη δωσιλογική κυβέρνηση, στην οποία υπουργικές θέσεις κατέλαβαν, μεταξύ άλλων, οι Δεμέστιχας και Μπάκος.
Παρέμεινε στη θέση του πρωθυπουργού έως τις 2 Δεκεμβρίου 1942, οπότε εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, όταν έπεσε στη δυσμένεια των Γερμανών, οι οποίοι τον αντικατέστησαν με τον Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο και αργότερα με τον Ιωάννη Ράλλη.
Η συνθηκολόγηση της Ελλάδας με τους ναζί
Ο Τσολάκογλου, επικαλούμενος το ανέφικτο της συνέχισης του αγώνα και παρά τις αντίθετες διαταγές της κυβέρνησης και της ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας, προχώρησε σε «αυτόβουλο συνθηκολόγηση» με τον εχθρό.
Έτσι, τον Απρίλιο του 1941 ο αντιστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου υπογράφει την παράδοση του ελληνικού στρατού στα ναζιστικά στρατεύματα που είχαν εισβάλει στην Ελλάδα από τις 6 Απριλίου.
Ο Τσολάκογλου ανταμείφθηκε από τους Γερμανούς για την πράξη αυτήν με τη θέση του πρώτου δωσίλογου πρωθυπουργού και στο κτήριο των Παλαιών Ανακτόρων, της σημερινής Βουλής, ορκίστηκε η πρώτη ελληνική κυβέρνηση συνεργασίας με τους ναζί.
Μόλις του ανατέθηκε η πρωθυπουργία, ο εθνικόφρονας στρατιωτικός έστειλε ευχαριστήρια επιστολή στον Χίτλερ διά της οποίας δήλωνε: «Υποσχόμαστε στην Αυτού Εξοχότητα, τον φίρερ του γερμανικού λαού, να υπηρετήσουμε στην κατεύθυνση που αυτός θέλει».
Με τη θητεία του Τσολάκογλου άνοιξε η περίοδος των μεγάλων εγκλημάτων του φασισμού στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν προστάτευσε τους Έλληνες από τις δυνάμεις Κατοχής, αλλά δεν έκανε τίποτα για να προστατεύσει την ελληνική οικονομία προκαλώντας τεράστια προβλήματα τροφοδοσίας, κυρίως στα αστικά κέντρα. Μέχρι που οι Έλληνες κατέληξαν από τα κρατικά συσσίτια, στη ζοφερή εικόνα του φοβερού λιμού τον χειμώνα του 1941-1942.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας και ύστερα από δίκη, που έγινε το 1945, ο Γεώργιος Τσολάκογλου καταδικάστηκε σε θάνατο.
Η θανατική καταδίκη του μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη και πέθανε στις 22 Μαΐου 1948, ενώ νοσηλευόταν με λευχαιμία στο Νοσηλευτικό Ίδρυμα του Μετοχικού Ταμείου Στρατού (ΝΙΜΤΣ).
Ο Τσολάκογλου μέχρι το τέλος όχι μόνο έμεινε αμετανόητος, αλλά δήλωνε και… υπερήφανος. Μάλιστα στα απομνημονεύματά του έγραψε ότι «μέχρι σήμερον δεν μετενόησα διά το τόλμημά μου. Τουναντίον, αισθάνομαι υπερηφάνειαν».
