Η νίκη στις 12-13 Μαΐου 1821 στο Βαλτέτσι αποτελεί το φωτεινό ορόσημο που θεμελίωσε την ελπίδα στο όραμα της λευτεριάς των επαναστατημένων Ελλήνων.
Ήταν εκείνη η μέρα της Επανάστασης που Μανιάτες, Μεσσήνιοι και Αρκάδες, οχυρωμένοι στα ταμπούρια του Βαλτετσίου, ισοπέδωσαν τους Τούρκους του Κεχαγιάμπεη Μουσταφά.
Μετά τη μάχη του Λεβιδίου (14 Απριλίου 1821) και την ήττα των Τούρκων, δημιουργήθηκαν ελληνικά στρατόπεδα (ταμπούρια) στο Βαλτέτσι, στο Χρυσοβίτσι και στην Πιάνα, με πρωτοβουλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Πριν από τα χαράματα της 12ης Μαΐου 1821 το πρώτο και κυριότερο σώμα του τουρκικού στρατού με αρχηγό τον Τουρκαλβανό Ρουμπί κατευθύνθηκε προς το Βαλτέτσι, εκεί τους επιτέθηκαν οι Μανιάτες των Μαυρομιχάληδων και οι Μεσσήνιοι του Μητροπέτροβα.
Μέχρι το μεσημέρι που κατέφθασε και ο Κολοκοτρώνης η μάχη στο Βαλτέτσι είχε ανάψει.
Ο Ρουμπί με τους άνδρες του μάταια προσπαθούσαν να περικυκλώσουν και να συντρίψουν τους οχυρωμένους στον ανατολικό και βορειοανατολικό προμαχώνα. Όταν μάλιστα κατέφθασε και ο Πλαπούτας, οι Έλληνες σχημάτισαν δεύτερο κλοιό γύρω από εκείνον των ανδρών του Μουσταφάμπεη, οι οποίοι βρέθηκαν μεταξύ δύο πυρών.
Μέχρι το βράδυ, οι στρατιώτες του Μουσταφάμπεη ήδη είχαν αρχίσει να δείχνουν σημάδια κοπώσεως, ενώ οι ελληνικές δυνάμεις συνεχώς ενισχύονταν από τις γύρω περιοχές.
Τα ξημερώματα της 13ης Μαΐου, οι απόπειρες των Τούρκων να καταλάβουν τους προμαχώνες αποτύγχαναν η μία μετά την άλλη.
Ο Μουσταφάμπεης, βλέποντας ότι οι άνδρες του βρίσκονται σε δυσχερή θέση, διέταξε υποχώρηση όλων των δυνάμεών του. Οι Έλληνες αναθάρρησαν, βγήκαν από τα ταμπούρια και πήραν στο κυνήγι τους Τούρκους, οι οποίοι υποχωρούσαν άτακτα.
Η ξεχασμένη ηρωίδα Σάββαινα
Στο Βαλτέτσι που πολέμησαν ο Κολοκοτρώνης, οι Μαυρομιχαλαίοι, ο Πλαπούτας κ.ά. διακρίθηκε και μία γυναίκα, η Σταυριάνα.
Η Σταυριάνα Σάββαινα ήταν παντρεμένη με τον Γιωργάκη Σάββα, τον οποίο απαγχόνισαν οι Τούρκοι στον Μιστρά κατά τις πρώτες μέρες της Επανάστασης.
Τότε, η Σταυριάνα οπλίστηκε και κατατάχθηκε στο Σώμα των Μαυρομιχάληδων για να λάβει μέρος στην πολιορκία της Τριπολιτσάς, στις μάχες του Βαλτετσίου και των Τρικόρφων.
Η Σταυριάνα, μόνη μεταξύ των ανδρών, δεν λύγισε πουθενά και αψηφούσε τις σφαίρες με τέτοια τόλμη που ο Κολοκοτρώνης δυσκολευόταν να πιστέψει ότι γυναίκα είχε τόσο θάρρος.
Μετά το τέλος της Επανάστασης, η Σάββαινα αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του ταγματάρχη και αποσύρθηκε στο Ναύπλιο, σ᾿ ένα λιτό σπιτάκι πάμφτωχη και ξεχασμένη.
Ο Καποδίστριας για τις υπηρεσίες της τής έδωσε χορηγία και έβαλε τα παιδιά της στο ορφανοτροφείο. Ο Όθωνας όμως την εγκατέλειψε και ζούσε από τις συνδρομές των οικογενειών των αγωνιστών.
Όταν πέθανε το 1868, η κυρα-Σάββαινα ήταν τόσο φτωχή που οι Ναυπλιώτες αναγκάστηκαν να κάνουν έρανο για να τη θάψουν.
