Σε μια ακόμη επίδειξη ρηχού λαϊκισμού και προσωπικής εμπάθειας, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης ανέβηκε στο βήμα της Βουλής όχι για να μιλήσει επί της ουσίας του κρίσιμου νομοσχεδίου για τη δημοσιονομική διαχείριση, αλλά για να επιδοθεί σε φθηνά ευφυολογήματα, σε ειρωνείες του... καφενείου και σε προσβλητικά σχόλια για τον πρωθυπουργό, αποδεικνύοντας ότι η πολιτική του ατζέντα στερείται βάθους και σοβαρότητας.
Η αναφορά του στον «φραπέ» και τα «νεύρα» του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι απλώς άστοχη και προσβλητική, αλλά και απολύτως ενδεικτική της πολιτικής ελαφρότητας με την οποία προσεγγίζει τα μεγάλα ζητήματα του τόπου.
Όταν ένας αρχηγός κόμματος επιλέγει να αντιμετωπίσει τη δημόσια συζήτηση με... κουτσομπολίστικες ατάκες και δήθεν «πνευματώδεις» επιθέσεις, είναι σαφές ότι δεν μπορεί να πείσει ούτε για τη σοβαρότητα του λόγου του ούτε για την ικανότητα διακυβέρνησης που θέλει να υποδυθεί.
Ο κ. Ανδρουλάκης επανήλθε μονότονα στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, αναμασώντας... τετριμμένες καταγγελίες χωρίς ουσία και χωρίς αποδείξεις, την ώρα που η κυβέρνηση προχωρά με διαφάνεια και αποφασιστικότητα στην πλήρη διερεύνηση όλων των πτυχών της υπόθεσης, όπως άλλωστε έχει δεσμευθεί.
Το μόνο που φαίνεται να ενδιαφέρει τον κ. Ανδρουλάκη είναι να ανακυκλώνει την πόλωση και να χτίζει το προσωπικό του αφήγημα πάνω στην... πολιτική σπέκουλα.
Η εξαγγελία του περί προανακριτικής επιτροπής δεν είναι τίποτε άλλο από μία επικοινωνιακή άσκηση χωρίς αντίκρισμα, που αποσκοπεί στη δημιουργία εντυπώσεων και όχι στην αναζήτηση της αλήθειας.
Αντί να προτείνει λύσεις ή να αρθρώσει έστω μια συγκροτημένη κριτική, περιορίζεται σε συνθήματα και κραυγές, σε μια προσπάθεια να επιβιώσει πολιτικά στη σκιά του παρελθόντος του κόμματός του, που ο ίδιος ούτε μπορεί ούτε θέλει να αποτινάξει.
Το αποκορύφωμα της υποκρισίας του ήταν η στάση του ΠΑΣΟΚ στην Επιτροπή Δεοντολογίας. Το «παρών» ήταν μια πράξη πολιτικής υπεκφυγής και όχι θεσμικής ευθύνης.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ βυθίζονται όλο και περισσότερο στον πολιτικό λαϊκισμό και την εσωστρέφεια, με μοναδικό γνώμονα το να ακουστούν λίγο πιο δυνατά από τον... ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που κινδυνεύουν στο τέλος να μην τους ακούει κανείς πια...
