Ο Νίκος Ανδρουλάκης εμφανίζεται ως ο αδέκαστος εισαγγελέας της πολιτικής ζωής, μια αθώα περιστερά που πέταξε κατευθείαν από το ευρωκοινοβούλιο για να μας σώσει από τις «γαλάζιες συμμορίες». Και ενώ καταγγέλλει την τεχνική λύση του ΟΠΕΚΕΠΕ σαν σκάνδαλο μεγατόνων, αποφεύγει να κοιτάξει στο μπαλκόνι του δικού του κόμματος, εκεί που λιάζονται οι πραγματικοί εμπνευστές της.
Ο Μόσχος Κορασίδης, είναι ο πρώην γενικός γραμματέας του Υουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και εμπνευστής της περίφημης «Τεχνικής λύσης». Ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ το 2019 στο Βόρειο Τομέα Αθηνών και σήμερα χαίρει της εμπιστοσύνης του ως σύμβουλος του προέδρου ως μέλος του Τομέα Αγροτικής Ανάπτυξης. Ο κύριος Κορασίδης δεν είναι δα και κακός άνθρωπος.
Έκανε απλώς το πατριωτικό του καθήκον: βοήθησε να μην χαθούν οι επιδοτήσεις, έστω και με λίγη δημιουργική γεωργία. Ούτε φυσικά φταίει ο Μανόλης Χνάρης, υπεύθυνος αντιπεριφερειάρχης Κρήτης για τους ελέγχους στην Κρήτη, που σήμερα διευθύνει τον αγροτικό τομέα του ΠΑΣΟΚ και βοήθησε να βαφτεί η Κρήτη μπλε κατά τη λογική των Πασόκων. Τι φταίει ο άνθρωπος που απλώς «έκλεισε τα μάτια» όσο τα κοπάδια ξεπερνούσαν αριθμητικά τον πληθυσμό της νήσου;
Ο Ανδρουλάκης καταγγέλλει, απειλεί, αγορεύει με στόμφο. Όλα αυτά θα είχαν κάποιο βάρος αν δεν κουβαλούσε στην πλάτη του το μισό υπουργικό συμβούλιο του παλιού ΠΑΣΟΚ. Θέλει να στείλει τον Βορίδη στη φυλακή για ένα σύστημα που δημιούργησαν οι δικοί του άνθρωποι. Ε, λοιπόν, αν αυτό δεν είναι πολιτική κωμωδία, τότε ο Αριστοφάνης έχασε την ευκαιρία να γράψει το έπος του αιώνα.
Το μόνο που μένει να δούμε είναι αν ο κ. Ανδρουλάκης σκοπεύει να διαγράψει και τον εαυτό του. Έτσι, για λόγους συνέπειας.
