Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης απάντησε ευθέως στον Νίκο Ανδρουλάκη πως δεν δέχεται τον όρο «γαλάζια συμμορία» από ένα κόμμα που έχει στιγματίσει την πολιτική ζωή της χώρας, είπε την αλήθεια που πολλοί προσπαθούν να ξεχάσουν. Το ΠΑΣΟΚ, που σήμερα παριστάνει τον τιμητή των πάντων, είναι το ίδιο κόμμα που ευθύνεται για τη μεγαλύτερη περίοδο πελατειακού κράτους, σπατάλης και κομματισμού στην Ελλάδα. Αν κάποιος θέλει να μιλήσει για «συμμορίες», ας κοιταχτεί πρώτα στον καθρέφτη της Ιστορίας.
Ο κ. Ανδρουλάκης προσπαθεί να εμφανιστεί ως ο εκφραστής της «καθαρής πολιτικής». Όμως πίσω από τις μεγαλόστομες φράσεις του κρύβεται μια γραμμή πλήρους άρνησης: άρνηση στήριξης σε κρίσιμες μεταρρυθμίσεις, σιωπή σε κάθε σοβαρή μάχη για την οικονομία, αποχή από κάθε πολιτικό ρίσκο. Είναι εύκολο να καταγγέλλεις, δύσκολο να χτίζεις. Και αυτή η κυβέρνηση χτίζει: επιστρέφει 1 δισ. ευρώ στους πολίτες χωρίς να τινάζει στον αέρα τα δημόσια οικονομικά, κρατά την άμυνα ισχυρή με 3% αμυντικές δαπάνες και εξασφαλίζει στρατηγικές συμφωνίες που θωρακίζουν τη χώρα — από την ΑΟΖ μέχρι τις επενδύσεις όπως αυτή της Chevron.
Το ΠΑΣΟΚ, αντί να απαντά με ουσία, επιλέγει να αναμασά συνθήματα. Ούτε λέξη για το πώς θα στηρίξει τις Ένοπλες Δυνάμεις, ούτε λέξη για το αν συμφωνεί με τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων. Αντί να παραδεχτεί την ιστορική του ευθύνη, επιχειρεί να ξαναγράψει την Ιστορία για να εμφανιστεί ως «νέο». Δεν είναι νέο. Είναι το παλιό με νέο πρόσωπο.
Η κοινωνία δεν ξεχνά. Η Ελλάδα προχωρά μπροστά γιατί άφησε πίσω της την εποχή της αδιαφάνειας, των ψεύτικων υποσχέσεων και του εύκολου λαϊκισμού. Και σε αυτόn τον δρόμο, η όποια αντιπολίτευση οφείλει να καταθέσει προτάσεις, όχι ύβρεις. Αν δεν μπορεί, τότε η απάντηση θα έρχεται κάθε φορά — όπως ήρθε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη Βουλή: καθαρά, θεσμικά και με στοιχεία που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει.
