Πώς μπορεί ένας πρόεδρος να μην είναι ηθοποιός, είχε απορήσει ο κατ’ επάγγελμα ηθοποιός και μετέπειτα Αμερικανός Πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν. Δεν μπορεί να μην είναι, για τον ίδιο λόγο που ένας ηθοποιός –όπως ο πολιτικός– πρέπει να είναι ερωτευμένος με τον εαυτό του προκειμένου, υποδυόμενος τον ρόλο του, να είναι
ερωτεύσιμος από τους ψηφοφόρους.
Άλλωστε, για να γίνεις πρόεδρος πρέπει να ερμηνεύσεις σωστά τον ρόλο σου στο παρασκήνιο –όπως αντίστοιχα ένας ηθοποιός– παρά επί της σκηνής. Είναι προφανές ότι ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ως ανερχόμενος ηθοποιός σ’ έναν κατερχόμενο θίασο, μπορεί να έχει βάσιμες ελπίδες ότι θα κάνει προεδρική καριέρα.
Και όσοι είχαν ενδοιασμούς κατά πόσο ο Στέφανος Κασσελάκης έχει τα φόντα να ξεπεράσει τον προκάτοχό του, η παράσταση που έδωσε στον Βόλο πρέπει να τους έπεισε ότι επιτέλους, προτού πέσουν οι τίτλοι του τέλους, η Αριστερά βρήκε τον πρόεδρο που της αξίζει.
Και όσοι θίγονται από τη διαπίστωση, δεν έχουν παρά να δουν καρέ καρέ το συμπονετικό ύφος και τη στοργική αγκαλιά του στην πληγείσα που τον προβόδισε στο κατώφλι του σπιτιού της. Έπαιξε τόσο καλά τον Απόστολο Γκλέτσο που πήγε Κασσελάκης και γύρισε Γκλέτσος.
