Πού να το ήξερε ο Ζοχράν Μαμντάνι ότι θα έδινε τέτοια χαρά στο ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Αλέξη Τσίπρα ακόμη και τον Γιώργο Παπανδρέου; Μεγαλύτερη ίσως από αυτήν που έδωσε και στους Δημοκρατικούς, που μάλλον προβληματισμένοι εμφανίζονται από τη νίκη του νέου δήμαρχου της Νέας Υόρκης…
Το τι θα κάνει ο Μαμντάνι στη Νέα Υόρκη και το αν τελικά θα φανεί Τσίπρας που γι’ άλλα είχε δεσμευθεί και άλλα έκανε, όπως όλοι γνωρίζουν στην Ελλάδα, είναι δικό του θέμα και των ψηφοφόρων. Διότι το να φορολογήσεις τους πλούσιους, όπως λέει, ακούγεται ωραίο, εκτός κι αν αυτοί την… κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια γι’ άλλες… πολιτείες όπως συνέβη στο παρελθόν. Το ίδιο θα δείξουν και τα περί παγώματος των ενοικίων και άλλων πολλών που έχει πει και για την αστυνομία και πάει λέγοντας.
Αυτό όμως που συνέβη εν Ελλάδι είναι καταπληκτικό, αν και θυμίζει ολίγη από 2024 όταν στη Γαλλία αριστεροί και σοσιαλιστές συγκροτούσαν το Λαϊκό Μέτωπο –που τελικά διελύθη– αλλά παρ’ όλα αυτά στα μέρη μας γράφτηκαν εκατοντάδες άρθρα για το μήνυμα που έστειλαν ως προς τη συμπόρευση και τη σύγκλιση των –αυτοαποκαλούμενων πάντα– προοδευτικών δυνάμεων.
Έβγαλαν ανακοινώσεις ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος, ο πρόεδρος της καρδιάς των συντρόφων, Αλέξη Τσίπρας, ο Γιώργος Παπανδρέου, ενώ δήλωση έκανε και ο Κώστας Τσουκαλάς. Ίσως και άλλοι που διέφυγαν την προσοχή μας –με τόσα κομμάτια που υπάρχουν στην Αριστερά– για να μιλήσουν για τη νίκη του Μαμντάνι και το μήνυμά της.
Λογικά ο ίδιος ο νέος δήμαρχος δεν το έχει μάθει, απλά σε όλους όσοι κατά καιρούς έχουν αποτελέσει την αιτία για τέτοια μηνύματα οφείλουμε να ομολογήσουμε πως δεν τους έχει πάει και πολύ καλά. Όπως επίσης οφείλουμε να ενημερώσουμε τους συντρόφους ότι ίσως θα πρέπει να ρωτήσουν και τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ αν οι ίδιοι νιώθουν καλά με την εξέλιξη αυτήν. Επίσης βγήκε νικητής σε μια μάχη με ένα άλλον Δημοκρατικό.
Τέλος πάντων στην αυτοαποκαλούμενη προοδευτική πλευρά του συστήματος επικράτησε μεγάλη χαρά. Μόνο εκλογές στην Ελλάδα δεν ζήτησαν με αφορμή αυτήν την εξέλιξη, ζητούν βέβαια με άλλες αφορμές αν και αδυνατούν να μειώσουν έστω κατ’ ελάχιστον τη διαφορά με την κυβερνώσα παράταξη.
Για μια ακόμη φορά ζουν τον μύθο τους, ή μάλλον καλύτερα ζουν τις ζωές των άλλων. Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια θα πει κανείς. Το ίδιο δεν κάνουν όταν επικαλούνται τις αριστερές καταβολές τους και τις μάχες που έχουν δώσει; Όχι οι ίδιοι, αλλά κάποιοι άλλοι – αυτό δεν έχει σημασία. Εδώ έχουν περπατήσει τους δρόμους της Γένοβα, μια επανάσταση κόντρα στην… ελίτ δεν θα κάνουν;
