Είναι γεγονός: ο Ζοχράν Μαμντάνι είναι πλέον ο νέος δήμαρχος της Νέας Υόρκης, όπως έδειξαν οι κάλπες που στήθηκαν στην αμερικανική μεγαλούπολη. Είναι ο πρώτος μουσουλμάνος δήμαρχος της Νέας Υόρκης και παράλληλα ο πρώτος που δηλώνει σοσιαλιστής, καταγράφοντας αν μη τι άλλο μια ιστορική νίκη που για πολλούς αναλυτές υπόσχεται να αλλάξει τον πολιτικό χάρτη στις ΗΠΑ.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Το επικοινωνιακό χάρισμα που διαθέτει, ο αντισυστημισμός του και –κυρίως– οι κοινωνικά ακτιβιστικές και όχι απλώς αριστερές θέσεις και εξαγγελίες του φαίνεται ότι έχουν κάνει πολλούς ν’ αναθαρρήσουν τόσο στις ΗΠΑ, λόγω του ότι αναζητείται ένα αντίπαλο δέος απέναντι στον Ντόναλντ Τραμπ, όσο και αλλού. Συμπεριλαμβανομένης ασφαλώς και της εγχώριας πολιτικής σκηνής, καθώς αρκετοί ήταν εκείνοι που έσπευσαν να παρομοιάσουν τη νίκη του Μαμντάνι και την εν γένει παρουσία του με τον… Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου 2012-2015.
Τα πράγματα ωστόσο είναι εντελώς διαφορετικά. Ο Μαμντάνι δεν υποσχέθηκε πως θα… σκίσει τα μνημόνια, ούτε ότι θα τα καταργήσει με έναν νόμο και ένα άρθρο. Οι θέσεις του είναι μετρημένες και καλά μελετημένες, ανεξαρτήτως του ιδεολογικού προσήμου που φέρουν, όπως παραδέχονται σχεδόν όλοι οι Αμερικανοί (και μη) αναλυτές.
Και το επικοινωνιακό χάρισμα που διαθέτει ο νέος δήμαρχος της αμερικανικής μητρόπολης δεν είναι μόνο για το φαίνεσθαι, ούτε με την εκλογή του άρχισε να οραματίζεται αίφνης ότι θ’ αλλάξει τις ΗΠΑ και τον κόσμο, όπως το 2015 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και οι ένοικοι του Μαξίμου –του κ. Τσίπρα συμπεριλαμβανομένου– είχαν οραματιστεί ότι θ’ αλλάξουν την Ευρώπη και οι αγορές θα χορεύουν όπως θα χτυπάνε τα νταούλια και οι ζουρνάδες, κατά την προσφιλή έκφραση του τότε πρωθυπουργού.
Μία ακόμη διαφορά του Μαμντάνι με τον τότε ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεσία του είναι πως επιδιώκει με τη στάση του και τη δράση του να επαναφέρει την εργατική τάξη κοντά στους Δημοκρατικούς. Με φράσεις όπως «το κόμμα πρέπει να εκπροσωπεί τους ανθρώπους που υπηρετεί, δηλαδή τους εργαζομένους» και «η Νέα Υόρκη πρέπει να είναι μια πόλη που δουλεύει για τους ανθρώπους της», ο Μαμντάνι έχει κατορθώσει ήδη να ενώσει διάφορες κοινωνικές ομάδες και όχι να περιχαρακώσει, όπως έπραξαν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας με τους διάφορους και ετερόκλητους συμμάχους τους την ταραγμένη εκείνη περίοδο 2012-2015. Και βέβαια, απόδειξη αυτού ήταν η στάση του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο της διακυβέρνησής του, όπου απλώς φρόντισε να… σκοτώσει τη μεσαία τάξη.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο κ. Τσίπρας επιχείρησε να ερμηνεύσει με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τη νίκη του Μαμντάνι ως «νίκη απέναντι στην ολιγαρχία, την κλεπτοκρατία και τις πολιτικές δυναστείες». Ο παραλληλισμός του πρώην πρωθυπουργού κρίνεται ωστόσο τουλάχιστον ατυχής ή ατελής, διότι ούτε ο ίδιος δύναται να εξηγήσει για ποια «κλεπτοκρατία» μιλά στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη και ποιες «πολιτικές δυναστείες» εννοεί.
Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ σε επίσημη ανακοίνωσή του εκτιμά πως «ο προοδευτικός χώρος νικάει ακόμη και τον πανίσχυρο τραμπισμό, όταν τολμάει με προοδευτική, ρηξικέλευθη σοσιαλιστική ατζέντα, όταν προτείνει λύσεις στα καθημερινά προβλήματα της κοινωνίας.
Λύσεις που δεν είναι ουδέτερες, αλλά προέρχονται από την Αριστερά και δίνουν προτεραιότητα στις ανάγκες των μη προνομιούχων». Αυτό δηλαδή που ως κυβέρνηση επί τέσσερα και πλέον έτη, και μάλιστα σε φάση εξόδου της χώρας από το μνημόνιο, δεν έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ…
