Πολλοί ξαφνιάστηκαν που ο Αλέξης Τσίπρας ξαναβγήκε στο προσκήνιο. Άλλοι αναρωτήθηκαν γιατί τώρα. Και κάποιοι λίγοι ίσως συγκινήθηκαν που ο πρώην πρωθυπουργός ζήτησε να ανοίξουν τα πρακτικά του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών το 2015. Δηλαδή, να θυμηθούμε ξανά πώς οδηγηθήκαμε στα capital controls, στα κλειστά ΑΤΜ, στο «όχι» που έγινε «ναι» και στον λογαριασμό που ακόμα πληρώνουμε.
Αν ο κύριος Τσίπρας νομίζει ότι μπορεί να ξαναγράψει την Ιστορία επειδή πέρασαν δέκα χρόνια, κάνει το ίδιο λάθος που έκανε τότε: υποτιμά τη μνήμη των πολιτών. Εκείνος έφυγε από την εξουσία με το κεφάλι σκυφτό, αλλά φαίνεται ότι επιστρέφει με ύφος... διδακτικό. Και με αμνησία.
Γιατί η Ιστορία δεν γράφεται με hashtags και συνεντεύξεις. Γράφεται με ευθύνη, με λογαριασμούς που βγαίνουν, με διεθνές κύρος και σταθερές συμμαχίες. Δηλαδή με όλα όσα η σημερινή κυβέρνηση προσφέρει στη χώρα – και που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε ούτε να πλησιάσει.
Ήταν η «πρώτη φορά Αριστερά» ή η πρώτη φορά κοροϊδία;
Το 2015 δεν ήταν κάποιο «ένδοξο έπος». Ήταν το χρονικό μιας εθνικής ταπείνωσης. Κανείς δεν ξεχνά ποιος παρέδωσε την Ελλάδα με κλειστές τράπεζες, διχασμένη κοινωνία και σε απόσταση αναπνοής από την έξοδο από το ευρώ. Και τώρα, ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται σαν να μην ήταν ποτέ αυτός που κρατούσε το τιμόνι.
Αν λοιπόν θέλει τόσο πολύ να ανοίξουν τα πρακτικά, ας ανοίξουν όλα: ποιος φώναζε «θα τους τελειώσουμε», ποιος υπέγραψε τρίτο μνημόνιο με τα δύο χέρια, ποιος πήγαινε ταξίδια με τον Πάνο Καμμένο, ποιος έβγαζε φωτογραφίες με τον Μαδούρο.
Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει λόγο να φοβάται την αλήθεια. Η αλήθεια είναι το ισχυρό της όπλο.
Σήμερα η Ελλάδα αλλάζει
Η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει ανάγκη να επινοήσει ηρωισμούς. Μιλάει με έργα:
-17 συνεχείς μήνες μείωσης της ανεργίας.
- Επανεκκίνηση μεγάλων επενδύσεων.
- Ψηφιακή επανάσταση στο Δημόσιο.
- Θωράκιση της άμυνας και της διεθνούς θέσης της χώρας.
Και κυρίως: ένα αίσθημα κανονικότητας που είχε χαθεί επί ΣΥΡΙΖΑ.
Απέναντι σ’ αυτήν την πορεία, ο κύριος Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν τίποτα να προτείνουν. Έχουν μόνο να αναμασούν το παρελθόν – γιατί στο παρόν δεν βρίσκονται πουθενά. Ούτε πολιτικά, ούτε κοινωνικά, ούτε οργανωτικά. Όσο για την περίφημη ανανέωση του ΣΥΡΙΖΑ, τη βλέπουμε καθημερινά να κατρακυλά σε κόντρες, διχόνοιες και… ΤikTok.
Το δίλημμα είναι ξανά καθαρό
Όπως και το 2015, το δίλημμα είναι μπροστά μας: Ελλάδα της σταθερότητας και της ευθύνης, ή Ελλάδα των πειραμάτων, των ψεμάτων και της «επαναδιαπραγμάτευσης».
Η Νέα Δημοκρατία επιλέγει να κοιτάζει μπροστά – όχι να παριστάνει τον αφηγητή. Και η κοινωνία το βλέπει: γι’ αυτό και, παρά τις κρίσεις, τις δυσκολίες και τις επιθέσεις, παραμένει πλειοψηφική.
Αν ο Αλέξης Τσίπρας νιώθει ότι έχει κάτι να αποδείξει, ας το κάνει με ουσία, όχι με σκιές. Η Ελλάδα του 2025 δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα του 2015. Είναι άλλη χώρα – πιο ώριμη, πιο αποφασισμένη, πιο δυνατή.
Και αυτό είναι, τελικά, το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ.
