Στη Ρώμη βρέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας, αυτήν τη φορά όχι για να... «διαπραγματευτεί» με τους θεσμούς ή να μιλήσει για την οικονομία, αλλά για να παραστεί σε ημερίδα αφιερωμένη στη μνήμη της Μυρσίνης Ζορμπά. Φυσικά, δεν έχασε την ευκαιρία να μιλήσει –ως συνήθως– για όλα. Για τη δημοκρατία, για την ανθρωπότητα, για τον πολιτισμό, ακόμα και για την παγκόσμια ειρήνη. Όλα μέσα, σε μια ακόμα απόπειρα πολιτικού μανιφέστου με... ρομαντική επικάλυψη.
Φυσικά, δεν παρέλειψε να θρηνήσει για τη «δυστοπία» που –όπως λέει– δημιουργείται σήμερα, ξεχνώντας προφανώς ότι κάποτε ο ίδιος καβάλησε το πιο τοξικό κύμα πολιτικής αντιπαράθεσης, διχασμού και καλλιέργειας fake ελπίδων. Επίσης, μίλησε για «δημοκρατική παρακμή», ο ίδιος που συνεργάστηκε με τους... ΑΝΕΛ, διόρισε πρόσωπα χωρίς καμία θεσμική επάρκεια και μετέτρεψε τη δημόσια διοίκηση σε ιδεολογικό... ινστιτούτο.
Ο Τσίπρας αναφέρθηκε και στην ευθύνη της κυβέρνησής του για την υποστήριξη του πολιτισμού – παραδέχτηκε πως δεν έγινε ό,τι θα μπορούσε, αλλά βέβαια... έφταιγαν τα μνημόνια. Όχι οι δικές του επιλογές. Όχι η υποτίμηση του θεσμικού ρόλου του υπουργείου Πολιτισμού. Όχι οι αστοχίες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι «δανειστές που του ανέπνεαν στο σβέρκο». Κλασική αφήγηση αποποίησης ευθύνης. Ακόμα και η Μυρσίνη Ζορμπά, στην οποία ήταν αφιερωμένη η εκδήλωση, μετατράπηκε σε ένα ακόμη όχημα για να ξεδιπλώσει ο κ. Τσίπρας τον πολιτικό του καημό για έναν κόσμο που δεν τον καταλαβαίνει πια.
Μίλησε με στόμφο για «κουλτούρα του σκότους», «ολιγάρχες των μέσων», «μετατροπή κρατών σε ιδιωτικές εταιρείες» – όλα ωραία, αν δεν προέρχονταν από τον ίδιο άνθρωπο που κάποτε διοχέτευε κρατικό χρήμα για να στηρίξει μέσα ενημέρωσης φιλικά προς τον ίδιο και το κόμμα του.
Το πιο ενδιαφέρον, όμως, δεν ήταν όσα είπε – αλλά όσα δεν είπε. Καμία αυτοκριτική για το σήμερα. Καμία πολιτική πρόταση για το αύριο. Καμία αναφορά στις αιτίες της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ ή στα μεγάλα ζητήματα της χώρας. Ένας πρώην πρωθυπουργός που μοιάζει περισσότερο με παρατηρητή μιας Ευρώπης που τον ξεπέρασε, παρά με έναν πολιτικό που έχει κάτι νέο να προσφέρει.
Κι ενώ η Ελλάδα προχωρά, χτίζοντας σταθερότητα, επενδύσεις και θεσμικές μεταρρυθμίσεις υπό την καθοδήγηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο κ. Τσίπρας συνεχίζει να δίνει ομιλίες εκτός συνόρων, νοσταλγώντας μέρες... επανάστασης χωρίς αντίκρισμα και δικαιώνοντας απόλυτα όσους τον θεωρούν... παρελθόν.
