Από το «δεν έχουμε εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη» μέχρι τις επιθέσεις κατά δικαστικών λειτουργών για τις αποφάσεις τους, η επιχείρηση αποδόμησης του θεσμού που αποτελεί βασικό πυλώνα της Δημοκρατίας και της ομαλής λειτουργίας του κράτους επαναφέρει μνήμες, και δημιουργεί αλγεινές εντυπώσεις καλλιεργώντας παράλληλα ένα κλίμα αμφισβήτησης στους πολίτες.
Η συμμετοχή κομμάτων και των επικεφαλής αυτών σε αυτή την αρνητική για το κράτος δικαίου εξέλιξη δημιουργεί μια… ομπρέλα προστασίας για όλους όσοι επιδιώκουν το μπάχαλο και το χάος, αλλά και για όλους όσοι στήνουν με κάθε ευκαιρία «λαϊκά δικαστήρια» στο όνομα μιας δήθεν κάθαρσης που τελικά στοχεύει στην προσέλκυση νεοαγανακτισμένων και αυτοπροσδιοριζόμενων ως αντισυστημικών.
Αλήθεια, ποιον ωφελεί αυτή η τακτική; Ποιον ωφελούν οι επιθέσεις κατά δικαστικών λειτουργών ειδικά για υποθέσεις όπως η τραγωδία των Τεμπών; Ποιους ωφελεί ο διασυρμός και η στοχοποίηση δικαστικών λειτουργών που ενεπλάκησαν στην ανακριτική διαδικασία αναζητώντας τα στοιχεία που δύνανται να οδηγήσουν τους υπεύθυνους στη Δικαιοσύνη προκειμένου να λάμψει η αλήθεια και να αποδοθούν ευθύνες;
Διότι αυτό που από την αρχή ετέθη ως αίτημα στην περίπτωση των Τεμπών είναι η απόδοση δικαιοσύνης. Μόνο που στις ευνομούμενες πολιτείες αυτό γίνεται από τους αρμόδιους δικαστικούς λειτουργούς. Ούτε από τηλεδικαστές ούτε από πρόσωπα που εμπλέκονται προκειμένου να αποκομίσουν μικροκομματικά οφέλη.
Η εργαλειοποίηση αυτής της τραγωδίας αναδείχθηκε με την κατάρρευση των θεωριών συνωμοσίας και των fake news περί δήθεν παράνομων φορτίων. Τώρα επιχειρείται να επανέλθει το θέμα και να καθυστερήσει η δίκη, όπως σαφέστατα άφησε να εννοηθεί ο Άρειος Πάγος με την ανακοίνωση που εξέδωσε με αφορμή την απεργία πείνας ενός τραγικού πατέρα που έχασε το παιδί του στο δυστύχημα των Τεμπών.
Η Δικαιοσύνη και οι δικαστικοί λειτουργοί βρέθηκαν για μια ακόμη φορά στο επίκεντρο μιας κριτικής που δοκιμάζει τον θεσμό, τον απαξιώνει και οδηγεί σε επικίνδυνες ατραπούς. Η προσπάθεια εκμετάλλευσης του πόνου των συγγενών και των συναισθημάτων των πολιτών δεν έχει σταματήσει. Όμως εγείρει ζητήματα που πρέπει ν’ αντιμετωπιστούν και σε αυτό είναι συνυπεύθυνα όλα τα κόμματα που εμφανίζονται τώρα να ζητούν από την κυβέρνηση να παρέμβει. Τα ίδια κόμματα που την κατηγορούν ότι παρεμβαίνει στο έργο της Δικαιοσύνης.
Ουδείς υποστηρίζει πως όλα είναι αγγελικά πλασμένα στον χώρο. Οι περιπτώσεις δικαστικών λειτουργών που δεν τιμούν τον όρκο τους και το λειτούργημα που έχουν αναλάβει να φέρουν σε πέρας δεν είναι λίγες. Άλλο αυτό και άλλο να βάλλεται ο ίδιος ο θεσμός και να τίθεται υπό αμφισβήτηση η εφαρμογή των νόμων από τις έδρες.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Γιώργος Φλωρίδης, μιλώντας στο συνέδριο με θέμα «Δικαιοσύνη: Θεμέλιο ανάπτυξης και ευημερίας» –και αυτό είναι η Δικαιοσύνη, αρέσει, δεν αρέσει– τόνισε με έμφαση ότι «η απαξίωση του θεσμού απειλεί τη Δημοκρατία» υπογραμμίζοντας πως όσα γίνονται και λέγονται αποτελούν «απαξιωτική συμπεριφορά προς ανθρώπους που έχουν ταχθεί να υπηρετούν τον θεσμό» για να καταλήξει: «Οι δικαστές δεν είναι μαριονέτες»...
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
