Το ημερολόγιο γράφει Νοέμβριος του 2025. Την προσεχή Δευτέρα θα κάνει επίσημη πρεμιέρα η «Ιθάκη» του Αλέξη Τσίπρα και στις μύχιες πεποιθήσεις του συγγραφέα είναι η... δική του πολιτεία να καταφέρει ένα άμεσο χτύπημα στις υποδομές και στα θεμέλια της πολιτικής Μητσοτάκη.
Ταυτόχρονα, όμως, κραταιός... ως θάνατος φαντάζει και ένας ενδεχόμενος μύχιος φόβος του Τσίπρα ότι το μεγαλύτερο κατόρθωμα σε αυτή την πρώτη φάση του rebranding, μέσω της πολιτικής λογοτεχνίας, θα είναι η ενίσχυση της κοινωνικής πεποίθησης ότι ο Μητσοτάκης και η σχεδόν επταετής διακυβέρνησή του έκλεισαν οριστικά και αμετάκλητα στο χρονοντούλαπο τους μύθους της εθνικής υποχωρητικότητας και της μιζέριας.
Η Ελλάδα πλέον στέκεται στα πόδια της και αυτά δεν είναι πήλινα. Αυτή είναι μια πολιτική πραγματικότητα, στον παρόντα χρόνο, μιας χώρας που έχει κατακτήσει την πολιτική σταθερότητα και η όποια προβολή στο άμεσο μέλλον αφορά προγραμματισμένους και μετρήσιμους στόχους.
Για τον ελεύθερο χρόνο, στις προθήκες των βιβλιοπωλείων στις 24 Νοεμβρίου μπορεί κανείς να βρει ένα βιβλίο με σημείο αναφοράς το παρελθόν και στόχο το πολιτικό στοίχημα του συγγραφέα: «Εμπιστευτείτε με και πάλι για να το κάνω αλλιώς».
Φτάνουμε σιγά σιγά –και μετά τον πόλεμο των θεμιτών και αθέμιτων διαρροών– στην «Ιθάκη» του Αλέξη Τσίπρα, του βιβλίου με στοιχεία «πολιτικού θρίλερ» και «μορφή ιστορικού ντοκουμέντου», σύμφωνα με τον εκδότη, όπου «τα γεγονότα αποδίδονται και χρωματίζονται δραματικά από την προσωπική, εξομολογητική αλλά και αυτοκριτική ματιά του συγγραφέα».
Η δική του ερμηνεία
Ο συγγραφέας Τσίπρας δίνει τη δική του ερμηνεία για το ταξίδι του... Οδυσσέα. «Είναι η προσπάθεια να μετατραπεί η γνώση που αποκτήθηκε μέσα στη φωτιά της κρίσης σε σκέψη, σε σχέδιο, σε όραμα για την Ελλάδα του αύριο... Δεν γράφτηκε για να εξωραΐσει αποφάσεις, να ωραιοποιήσει γεγονότα ή να κατασκευάσει ένα αφήγημα βολικό για τον συγγραφέα του».
Με ολίγη σεμνότητα και ταπεινότητα, αλλά και αρκετή αμηχανία στα πώς και τα γιατί, ο Οδυσσέας του πρώην πρωθυπουργού διακατέχεται από μια μεγάλη αγωνία. Να δικαιωθεί εκ των υστέρων ακόμη και για τα λάθη του, στο όνομα του «πολιτικού θάρρους και της τόλμης» που επέδειξε τις κρίσιμες στιγμές για την επιβίωση της Ελλάδας το μακρινό 2015.
«Γράφω γιατί θέλω να δείξω πως μπορεί να έκανα λάθη, αλλά ποτέ δεν μου έλειψε το θάρρος...», σημειώνει, ενώ σε κάποιο άλλο σημείο γίνεται ακόμη πιο εμφατικός, αγωνιώντας για την αναγνώριση της απόφασής του να αρπάξει το τιμόνι της χώρας: «Οταν ανέλαβα την ευθύνη της χώρας, το 2015... πολλοί με προέτρεπαν να τη μεταθέσω σε άλλους για να παραλάβω εγώ ως ώριμο φρούτο μια χώρα απολύτως εξαντλημένη. Δεν δείλιασα...».
Άραγε το καράβι του Οδυσσέα-Τσίπρα έπεσε στα βράχια στα χέρια του ή σε ξένα χέρια;
Πάντως, το 2019 ο Οδυσσέας δεν ήταν ο ίδιος και το καράβι έμοιαζε όρθιο: «Το 2019, δεν ήμουν ο ίδιος. Το σημαντικότερο, η Ελλάδα δεν ήταν πια ίδια... Είχε ανακτήσει την οικονομική αυτονομία της... είχε σταθεί ξανά στα πόδια της. Οχι χωρίς απώλειες, όχι χωρίς λάθη, αλλά με το κεφάλι ψηλά».
Στα σημεία της αφήγησης για τα δραματικά γεγονότα που στιγμάτισαν τη χώρα, όπως το δημοψήφισμα που ξύπνησε μνήμες εμφυλίου στην Ελλάδα, ο Οδυσσέας του Αλέξη Τσίπρα δακρύζει, αντικρίζοντας τον... Αργο της πολιτικής Ιθάκης του: «Το δημοψήφισμα ήταν δική μου απόφαση. Προσωπική, βαθιά επεξεργασμένη και ψυχικά δύσκολη... Ηταν μια απόφαση με λογική και με ευαισθησία, δημοκρατική ευαισθησία... Ηξερα πως έπρεπε να περάσω μέσα από ναρκοπέδιο, αν ήθελα να δώσω αίσιο τέλος στην Οδύσσεια αυτής της Ελλάδας, να την οδηγήσω στην Ιθάκη της».
Στη χώρα των… Λωτοφάγων
Ο Τσίπρας εξοστρακίζει από τη σκηνή τον αμήχανο Οδυσσέα και τον αντικαθιστά με μία καρικατούρα του... ομηρικού πολυμήχανου ήρωα. Ανακοινώνει στους συνεργάτες του στις Βρυξέλλες την απόφασή του για δημοψήφισμα. «Τα λόγια μου πάγωσαν την αίθουσα. Έπεσε σιωπή. Ηταν εκείνη η σιωπή που δεν είναι αμηχανία, είναι βάρος... Δεν έχουμε πλέον διαπραγματευτικά όπλα. Το μόνο που μας απομένει είναι το ηθικό μας πλεονέκτημα. Η εικόνα μιας χώρας που, αντί να υπογράψει την ταπείνωσή της, ζητά από τον λαό της να αποφασίσει». Ετσι περιγράφει το πολιτικό του τέχνασμα ο νέος πολυμήχανος Οδυσσέας και αμέσως στρίβει το τιμόνι προς τη χώρα των... Λωτοφάγων.
Μόλις έγιναν γνωστές οι βουλές Τσίπρα στις Βρυξέλλες, έπαψαν όλες οι διαδικασίες για ένα ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης. Τα μολύβια κατέβηκαν τουλάχιστον μέχρι τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Τίποτε απ’ αυτά όμως δεν θυμάται ο Οδυσσέας του Τσίπρα. Ηταν ήδη στη χώρα των Λωτοφάγων. «Όλες αυτές οι πυρετώδεις διεργασίες προετοίμασαν τη βάση επανεκκίνησης της διαπραγμάτευσης την επόμενη ημέρα υπό καλύτερους όρους. Και μόνο η αναγγελία του δημοψηφίσματος λειτούργησε ως καταλύτης για νέες καλύτερες συνθήκες στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης». Το απόσπασμα αυτό από τις αντιδράσεις Μέρκελ και Ολάντ είναι μια οσμή από το χημικό παρασκευαστήριο της αλήθειας του πρώην πρωθυπουργού!
Μέσα σε ένα περιβάλλον πολιτικής σταθερότητας, η Ελλάδα του 2025 αναγνωρίζεται και επιλέγεται από ΗΠΑ και Ευρώπη, ως συνδετικός ενεργειακός κόμβος. Η σταθερότητα κατοχυρώνεται σε οικονομικό, πολιτικό, διπλωματικό και κατά συνέπεια σε εθνικό επίπεδο. Η ελληνική οικονομία εδραιώνεται στο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον, οι επενδυτές αναγνωρίζουν και εμπιστεύονται πλέον τη χώρα, σε μία συγκυρία, μάλιστα, όπου ισχυρές οικονομίες όπως η γαλλική και η βρετανική ταλανίζονται από κρίσεις, ως απόρροια συνθηκών πολιτικής ρευστότητας.
Ναι, η ακρίβεια μαστίζει, αλλά επίσης φαίνεται να αποδεικνύεται ότι η επενδυτική βαθμίδα της ελληνικής οικονομίας τελικά «τρώγεται», κατά το προσφιλές εργαλείο της ρητορικής των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
«Η απάντηση είναι πως όταν δεν την είχαμε την περασμένη δεκαετία σίγουρα πεινάσαμε ως λαός», αναφέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην πρόσφατη εβδομαδιαία ανάρτησή του στο Facebook.
Η αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της ελληνικής οικονομίας–η δεύτερη κατά σειρά– από τον οίκο Fitch έρχεται, μάλιστα, την ώρα που περνούν σε φάση υλοποίησης τα μέτρα στήριξης, με βασικούς άξονες την αύξηση κοινωνικών δαπανών, τη μείωση φόρων και την αύξηση εισοδημάτων.
Η ταχύτερη αποπληρωμή και αποκλιμάκωση του ελληνικού δημόσιου χρέους οδηγεί σε εξοικονόμηση περίπου 800 εκατ. ευρώ. Αυτές οι παράμετροι ενισχύουν τη δυνατότητα για περαιτέρω κοινωνική στήριξη, παράλληλα με την αναπτυξιακή πορεία της χώρας.
Η Ελλάδα, μία από τις λιγοστές ευρωπαϊκές χώρες με πρωτογενές πλεόνασμα και ισοσκελισμένο τελικό αποτέλεσμα, έχει τη δυνατότητα μείωσης της φορολογίας, όταν ισχυρές οικονομίες στην Ευρώπη, αλλά και οι ΗΠΑ αναγκάζονται να υιοθετήσουν μέτρα λιτότητας ή αυξημένων φόρων και να είναι έρμαια στους «τιμωρούς» των αγορών για την όποια δημοσιονομική αβεβαιότητα.
Οι πόροι από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας αξιοποιούνται σε έργα υποδομών, εντός των χρονοδιαγραμμάτων, όπως το μεγαλύτερο πρόγραμμα ανακαίνισης 80 νοσοκομείων και 156 κέντρων υγείας σε όλη την Ελλάδα. Συνεπής και η στήριξη της απασχόλησης με αύξηση θέσεων εργασίας και μέσω νέων επενδύσεων.
Επόμενο βήμα, πιθανότατα τον Δεκέμβριο, κατά τη διάρκεια συζήτησης του προϋπολογισμού, αναμένεται να είναι η ανακοίνωση, διά στόματος πρωθυπουργού, για μια νέα δέσμη μέτρων για το στεγαστικό.
Δομική προϋπόθεση για τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας είναι η πολιτική σταθερότητα. Αυτή χτίζει την εμπιστοσύνη των ξένων αγορών και επενδυτών προς το αξιόχρεο της ελληνικής οικονομίας και συνιστά εχέγγυο για το status της χώρας, με βασικές παραμέτρους το ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον, τα ασφαλή δημόσια οικονομικά και το ελεγχόμενο ρίσκο στην υλοποίηση μακροπρόθεσμων επενδυτικών σχεδίων.
Στόχος του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι να γίνει η ελληνική οικονομία «μια οικονομία κατηγορίας Α», φτάνοντας το συντομότερο στην ανώτερη βαθμίδα αξιολόγησης των ξένων οίκων. «Εκεί που βρίσκονται και όλες οι χώρες που έχουν εξασφαλίσει την ευημερία των πολιτών τους με καλά εισοδήματα, στιβαρή οικονομία, κοινωνική συνοχή και ποιοτικά δημόσια αγαθά», όπως σημείωσε ο ίδιος.
Αποτελεσματικές πολιτικές
Η Ελλάδα κατάφερε να... ψηλώσει, όχι με κορόνες, νταούλια, πολιτικά νταηλίκια και ψευτοπατριωτισμούς, αλλά με αποτελεσματικές πολιτικές, χωρίς... κρότο. Ο Μητσοτάκης εμφανίζεται ως ο μοναδικός ίσως πολιτικός που προσδίδει χαρακτηριστικά μονιμότητας στη σταθερότητα. Συνεπής στην επίτευξη των στόχων που θέτει και υπόσχεται, σκληρός πολέμιος του λαϊκισμού, βαθιά «συντηρητικός» με την τήρηση της νομιμότητας και την πάταξης της παραβατικότητας, δίχως να επικαλείται συχνά πυκνά... ηθικά πλεονεκτήματα και ιδεολογίες. Ασκώντας μια αθόρυβη και ίσως για κάποιους στο εσωτερικό της χώρας αντιδηµοφιλή στρατηγική και υπερασπιζόμενος ως δόγμα τη θέση ότι «το κυβερνητικό πρόγραμμα είναι δέσμευση απέναντι στους Ελληνες πολίτες και θα κριθεί το 2027».
Η εµπέδωση της σταθερότητας είναι επίπονη δουλειά, μακριά από µικροπολιτικά παιχνίδια και με πολιτικό κόστος. Την επταετή διακυβέρνηση Μητσοτάκη χαρακτηρίζει η συνύπαρξη σχεδίου και γνώσης υλοποίησης, με μία ιδιότυπη σχέση λογοδοσίας στον πολίτη, μέσω των κοινοβουλευτικών διαδικασιών αλλά και του εβδομαδιαίου απολογισμού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δείξει ότι δεν υποκύπτει εύκολα στις Σειρήνες του λαϊκισµού. Στο βιβλίο των πεπραγμένων του δεν θα βρει κανείς συναρπαστικές ιστορίες για αυτή την περιπέτεια του Οδυσσέα. Και ασφαλώς στην «Ιθάκη» του Τσίπρα, ο Οδυσσέας δεν πέρασε ποτέ από την Ελλάδα του Μητσοτάκη!
