Η προσπάθεια να φανεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι δεν διαθέτει σχέδιο αναφορικά με την εξωτερική πολιτική της χώρας και ότι δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Ελλάδας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αστεία αν δεν είχε στοιχεία επικινδυνότητας για την εικόνα που επιχειρούν να δώσουν προς τα έξω τα κόμματα και οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης.
Η σύνδεση των εξελίξεων αναφορικά με τη Μονή του Σινά και τις καταγγελίες της Λιβύης για τις θαλάσσιες ζώνες με μια δήθεν αδυναμία της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού να ασκήσουν εξωτερική πολιτική είναι επιπέδου νηπιαγωγείου για τις διεθνείς σχέσεις, ειδικά τη στιγμή που προέρχεται από τους επικεφαλής και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και της Ζωής Κωνσταντοπούλου οι οποίοι, φορώντας παλαιστινιακές μαντίλες, κουνούν το δάχτυλο και καταγγέλλουν τη στάση που τηρεί η χώρα στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.
Πορείες, διαμαρτυρίες, συναυλίες με επίκεντρο την Παλαιστίνη και ένα ανάθεμα αριστεροδεξιό στο Ισραήλ, που όχι απλά αγγίζει αλλά έχει ξεπεράσει το όριο του αντισημιτισμού με ακραίες πράξεις, όπως η βεβήλωση μνημείων σε διάφορα σημεία της χώρας, και προπηλακισμούς Ισραηλινών που είτε ζουν είτε βρίσκονται στη χώρα ως τουρίστες.
Ανδρουλάκης, Φάμελλος, Κουτσούμπας, Ζωή και λοιποί συγγενείς κουνούν το δάχτυλο και εγκαλούν την κυβέρνηση. Ζητούν… πρωτοβουλίες για διπλωματική λύση τόσο αναφορικά με τη Γάζα όσο και με το Ιράν. Στηλιτεύουν τη στάση της κυβέρνησης που τάσσεται υπέρ της διπλωματικής λύσης –όπως άλλωστε προτείνουν– και υποστηρίζουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι είναι υπόλογη για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.
Και προχωρούν ένα βήμα παραπάνω. Όπως κάνουν με όλα τα εσωτερικά ζητήματα έτσι και με την εξωτερική πολιτική, αφήνουν να εννοηθεί ότι θα τα έκαναν καλύτερα. Ότι για παράδειγμα αν ήταν πρωθυπουργός ο Νίκος Ανδρουλάκης τότε η Ελλάδα θα είχε παρέμβει και θα είχε δώσει λύση στο Παλαιστινιακό –δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι και διάδοχος του… Ανδρέα– και θα είχε σταματήσει τον πόλεμο Ισραήλ-Ιράν που έχει ξεσπάσει.
Το ίδιο θα συνέβαινε και αν ήταν πρωθυπουργός ο Σωκράτης Φάμελλος, ο Δημήτρης Κουτσούμπας και η Ζωή Κωνσταντοπούλου που επίσης ζητούν από την κυβέρνηση να… εγγυηθεί την επί γης ειρήνη μέσα από ένα απέραντο ευχολόγιο που παραπέμπει σε φιναλίστ καλλιστείων της παλιάς εποχής.
Όσα συμβαίνουν σε διεθνές επίπεδο έρχονται απλά να αναδείξουν τη γύμνια της αντιπολίτευσης και σε αυτόν τον τομέα, αναδεικνύοντας παράλληλα και τους λόγους για τους οποίους ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει επί σειρά ετών μακράν ο καλύτερος και καταλληλότερος για πρωθυπουργός.
Για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια –εν μέσω διεθνών κρίσεων με παγκόσμιες επιπτώσεις– ισχύει το ρητό «άγιο είχαμε» αναφορικά με το ποιος έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας…
