Είναι μειοψηφία, αλλά ελέγχουν τη χώρα στην οποία κατοικούν με όπλο την τρομοκρατία... Και η δύναμή τους προέρχεται από μία άλλη χώρα, της οποίας εξυπηρετούν τα συμφέροντα, σχεδόν πάντα εις βάρος των συμφερόντων της χώρας στην οποία κατοικούν!
Ο λόγος για τον Λίβανο, τη Χεζμπολάχ και βέβαια το Ιράν!
Σήμερα ο Λίβανος, μία ακόμα φορά, έχει εμπλακεί στη δίνη ενός πολέμου μόνο και μόνο γιατί η μειοψηφία της Χεζμπολάχ θέλει να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των φανατικών ιμάμηδων της Τεχεράνης και τον επιβάλλει στην πλειοψηφία των Λιβανέζων, που αφενός δεν τον επιθυμούν και αφετέρου δεν τους αφορά.
Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του εκπροσώπου του κόμματος των Μαρωνιτών χριστιανών, Ρίτσαρντ Κουγιουμτζιάν, στη «Repubblica», τον Οκτώβριο του 2023, ότι «αυτό που κάνει το Ισραήλ στη Γάζα είναι αδικαιολόγητο, όμως δεν είναι ο δικός μας πόλεμος. Εδώ κανείς δεν θέλει τον πόλεμο της Χεζμπολάχ και του Ιράν. Οχι μόνο οι Χριστιανοί, αλλά ούτε οι Δρούζοι, οι σουνίτες, οι πλούσιοι σιίτες». Δεν έμεινε όμως εκεί...
Ζητούσε να αποφύγει ο Λίβανος να εμπλακεί στην αντιπαράθεση Ισραήλ-Ιράν: «Πρέπει να αποφύγουμε τον πόλεμο. Θα ήταν καταστροφή. Υποστηρίζουμε την παλαιστινιακή υπόθεση, είμαστε υπέρ των δύο κρατών, αλλά δεν μπορούμε να πολεμήσουμε για λογαριασμό τους και για λογαριασμό του Ιράν. Πρέπει να προστατεύσουμε τον Λίβανο [...] Δεν μπορούμε να χάσουμε τα πάντα σε άλλον έναν πόλεμο, ο οποίος δεν είναι καν δικός μας».
Δυστυχώς γι’ αυτόν, αλλά και για τη χώρα του, η Χεζμπολάχ είχε αντίθετη άποψη… Σήμερα, με τον Λίβανο να έχει μετατραπεί σε θέατρο αιματηρών πολεμικών επιχειρήσεων του Τελ Αβίβ και της Τεχεράνης, ο Σαμίρ Γκεαγκέα, επικεφαλής του κύριου χριστιανικού κοινοβουλευτικού μπλοκ του Λιβάνου, κατηγόρησε τη Χεζμπολάχ, ότι ενεργεί εξ ονόματος των Λιβανέζων, χωρίς να έχει τη συναίνεσή τους, σχετικά με τον πόλεμο και την ειρήνη. «Ενεργούν σαν να μην υπάρχει κράτος» και κατηγόρησε την οργάνωση ότι παρασέρνει τη χώρα σε έναν πόλεμο εναντίον του Ισραήλ για να στηρίξει την παλαιστινιακή Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας χωρίς να έχει τη συναίνεση των Λιβανέζων.
Από την έναρξη του πολέμου μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς τον Οκτώβριο του 2023, η Χεζμπολάχ ανταλλάσσει καθημερινά διασυνοριακά πυρά με το Ισραήλ προς υποστήριξη της συμμάχου της Χαμάς, σε μια σύγκρουση στην οποία οι χριστιανοί του Λιβάνου και άλλα κόμματα της χώρας αντιτίθενται. Και ξεσπά κατά της φιλο-ιρανικής οργάνωσης ο Σαμίρ Γκεαγκέα λέγοντας ότι αυτός είναι «ένας πόλεμος που οι Λιβανέζοι απορρίπτουν, αλλά και που τους επιβλήθηκε»!
Ετσι, λοιπόν, το «Κόμμα του Θεού» (όπως είναι η μετάφραση της λέξης Χεζμπολάχ) έχει κάνει «κόλαση» τη Χώρα των Κέδρων. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η Χεζμπολάχ είναι μειοψηφία στη χώρα. Στις τελευταίες εκλογές του 2022 συγκέντρωσε μόλις το 19,8% των ψήφων και κατέλαβε 15 από τις 128 έδρες του Κοινοβουλίου. Αλλά και σε τελευταίες δημοσκοπήσεις του Αραβικού Βαρόμετρου, στις αρχές του 2024, έδειξαν ότι μόνο το 30% των Λιβανέζων εμπιστεύονται τη Χεζμπολάχ, ενώ το 55% δεν την εμπιστεύεται καθόλου.
Βέβαια, η Χεζμπολάχ όχι μόνο δεν έκρυψε ποτέ τον πραγματικό στόχο της, αλλά αντίθετα τον έχει κάνει ξεκάθαρο από την ίδρυσή της. Στη διακήρυξή της, το 1985, είχε δηλώσει απροκάλυπτα ότι υπάρχει για να υπηρετεί το ιρανικό καθεστώς. Και 24 χρόνια μετά την ίδρυσή της, το 2009, ο ηγέτης της Χασάν Νασράλα επαναβεβαίωσε την προσήλωση της οργάνωσης στη σιιτική ισλαμική συμμαχία κατά του Ισραήλ την οποία έχει δημιουργήσει η Τεχεράνη. Μάλιστα, ο νεκρός, πλέον, ηγέτης της Χεζμπολάχ είχε διατυμπανίσει ότι όλος ο οπλισμός της και οι περισσότεροι οικονομικοί πόροι προέρχονταν από το Ιράν. Βέβαια, η βασική πρόσοδος προέρχεται από εμπόριο ναρκωτικών, «ξέπλυμα» χρήματος και άλλες παράνομες δραστηριότητες, που σίγουρα δεν συνάδουν με ένα... «Θεϊκό Κόμμα».
Πώς, όμως, η Χεζμπολάχ κατόρθωσε να θέσει υπό τον έλεγχό της τον Λίβανο; Να θυμίσουμε ότι ο Λίβανος δημιουργήθηκε από τους Γάλλους για να μπορούν να ζουν ελεύθεροι οι Μαρωνίτες χριστιανοί. Το λάθος των Γάλλων ήταν ότι η χώρα που δημιούργησαν περιελάμβανε και περιοχές που δεν κατοικούσαν μόνο Μαρωνίτες χριστιανοί αλλά και Σιίτες, Σουνίτες, Αλαουίτες, Δρούζοι κ.ά.
Σημαντική ιστορική καμπή για τη χώρα ήταν ο εμφύλιος που ξέσπασε, τον Απρίλιο του 1975, μεταξύ των Μαρωνιτών χριστιανών και των μουσουλμάνων Παλαιστινίων. Το τέλος του εμφύλιου σπαραγμού βρήκε τη χώρα κατεστραμμένη, το κράτος αποδυναμωμένο και τους Λιβανέζους να θρηνούν χιλιάδες νεκρούς.
Σαν να μην έφταναν τα δεινά που άφησε πίσω ο εμφύλιος, τον Ιούνιο του 1982 η απόπειρα δολοφονίας του Ισραηλινού πρέσβη στη Βρετανία από μια περιθωριακή παλαιστινιακή οργάνωση, αλλά και οι επιθέσεις της Φατάχ και του Λαϊκού Μετώπου κατά του Νοτίου Ισραήλ, προκαλεί την εισβολή των Ισραηλινών. Στόχος τους η δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας 10 χλμ. στα σύνορα με τον Λίβανο και ο τερματισμός της παρουσίας της Συρίας στην περιοχή.
Οι Ισραηλινοί αποσύρθηκαν το 2000, αλλά έμεινε μία νέα οργάνωση, που έκανε αντίσταση εναντίον τους: η Χεζμπολάχ! Η δημιουργία της, το 1985, συνέπεσε λίγα χρόνια μετά την ισλαμική επανάσταση του αγιατολάχ Χομεϊνί στο Ιράν, που ανέτρεψε τον σάχη Ρεζά Παχλαβί. Η ταύτισή της με το νέο θεοκρατικό καθεστώς στην Τεχεράνη ήταν απόλυτη.
Στην αρχή δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τους αντιμετώπισαν ως απελευθερωτές. Ωστόσο, πολλοί ήταν αυτοί που επιθυμούσαν να αφοπλιστούν και να αναλάβει τη φύλαξη των συνόρων ο λιβανικός στρατός.
Ομως η Χεζμπολάχ όχι μόνο δεν αφοπλίστηκε, αλλά συνέχιζε να εξοπλίζεται από το Ιράν και μάλιστα με εντυπωσιακό ρυθμό. Η δράση της δε επεκτάθηκε και έξω από τα σύνορα του Λιβάνου. Δυνάμεις της συμμετείχαν στον εμφύλιο της Συρίας, καθώς και στη Βοσνία κατά των Σέρβων.
Στο εσωτερικό του Λιβάνου η Χεζμπολάχ, εκμεταλλευόμενη περιστασιακές συμμαχίες με άλλα κόμματα, μπόρεσε να θέσει τη χώρα, πολιτικά, υπό τον έλεγχό της. Και ό,τι δεν μπορούσε να πετύχει με πολιτικά μέσα, το πετύχαινε με την τρομοκρατία. Δημοσιογράφοι και πολιτικοί που μιλούσαν κατά της Χεζμπολάχ και της Συρίας βρίσκονταν δολοφονημένοι.
Αποκορύφωμα της τρομοκρατικής δράσης της ήταν η δολοφονία του Λιβανέζου πρωθυπουργού Ραφίκ Χαΐρι, ο οποίος ήταν απέναντι στη Συρία και τη Χεζμπολάχ. Η δολοφονία του πυροδότησε διαδηλώσεις, που είχαν αποτέλεσμα την αποχώρηση της Συρίας από τον Λίβανο και την πτώση της δημοτικότητας της Χεζμπολάχ. Μάλιστα, αυτό αποτυπώθηκε στις εκλογές του 2005, που επικράτησε ο συνασπισμός των κομμάτων, που ήταν κατά της Συρίας και της φιλο-ιρανικής τρομοκρατικής οργάνωσης.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν μετά τα πλήγματα που έχει υποστεί η τρομοκρατική αυτή οργάνωση από το Ισραήλ θα μπορέσει να ανακτήσει τις δυνάμεις της, τουλάχιστον στο εσωτερικό της χώρας. Και κυρίως αν οι πολίτες και οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις του Λιβάνου θα μπορέσουν να βοηθηθούν από τη Δύση, ώστε να πάρουν τον έλεγχο της χώρας στα χέρια τους και να σταματήσει η Χώρα των Κέδρων να είναι το πιόνι στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής, που εύκολα κάποιοι, μέχρι σήμερα, θυσίαζαν για να πετύχουν τους δικούς τους στόχους…
