Θαυμαστής του Ανδρέα Παπανδρέου, «μελετητής» του Μαρξ –μην ξεχνάμε ότι είναι πάνω απ όλα αριστερός– αντισυστημικός, προοδευτικός, αλλά και αδιαμεσολάβητος. Ο Στέφανος Κασσελάκης στη συζήτηση που είχε σε εκδήλωση στο LSE στο Λονδίνο, τίναξε και πάλι την μπάνκα στον αέρα.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μια ακόμη φορά έδειξε πως όλα όσα έχει… μάθει το διάστημα που βρίσκεται στην Ελλάδα στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να γίνει… πρωθυπουργός για να τη σώσει είναι λίγο μπερδεμένα. Έφυγε μικρός για ξένα μέρη, «κατατρεγμένος» μακριά από την Εκάλη σε ξένα πανεπιστήμια για να σπουδάσει και να κάνει καριέρα στις επιχειρήσεις. Και τώρα τα μαθαίνει όλα μαζί αφού στις επισκέψεις του όλα αυτά τα χρόνια είχε βασικό στόχο τις διακοπές.
Δεν υπάρχει καμία μομφή. Λογικό ήταν. Διότι μπορεί να ήθελε να γίνει πρωθυπουργός από μικρός –το έγραφε στην πόρτα του παιδικού του δωματίου σύμφωνα με τον πατέρα του– εν τούτοις δύσκολα θα είχε περάσει από το μυαλό του ότι θα γινόταν πρόεδρος ενός κόμματος που μάλιστα μέχρι την ημέρα που ανέλαβε ήταν δεύτερο, έστω και καταϊδρωμένο.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου
Ένα παράδειγμα χαρακτηριστικό. Η αναφορά του στον Ανδρέα Παπανδρέου, το κόκκινο πανί της Αριστεράς επί σειρά ετών, μέχρι που η ανάγκη οδήγησε τον Αλέξη Τσίπρα ν' ανοίξει τις πόρτες σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ μήπως και καταφέρει να διατηρήσει ή στην πορεία ν' ανακαταλάβει την εξουσία.
«Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι το πρότυπο που θαυμάζω» είπε ο Στέφανος Κασσελάκης. Γιατί; Διότι όπως εξήγησε «είναι κάποιος που κατάφερε να ενώσει τη χώρα, εκείνη την εποχή, μετά από χρόνια διχασμού και διώξεων της Αριστεράς από τη Δεξιά».
Μάλλον κάπου μπερδεύτηκε. Δεν γνωρίζει και δεν έχει μάθει τι συνέβη επί Ανδρέα Παπανδρέου. Ενδεχομένως να ήταν και η περίοδος με τις μεγαλύτερες κομματικές συγκρούσεις. Με τα πράσινα και μπλε καφενεία και με τις κόντρες να χτυπούν κόκκινο σε όλους του τομείς. Με τις κλαδικές και τις… πράσινες κάρτες προσλήψεων.
Δεν έχει μάθει και κάτι ακόμη. Την Αριστερά. Το ΚΚΕ, δηλαδή, στην Ελλάδα το νομιμοποίησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο ιδρυτής της ΝΔ και ο άνθρωπος που έβαλε και κράτησε τη χώρα στην ΕΕ όπως και όλοι οι διάδοχοί του όλα αυτά τα χρόνια. Της ΝΔ που κράτησε τη χώρα στην Ε.Ε. όταν οι… σύντροφοί του ήθελαν να τη βγάλουν με κάθε τρόπο.
Από εκεί και πέρα, ο μελετητής του Μαρξ είπε πολλά, μόνο που κανένα από αυτά δεν συμβαδίζει με τη λογική του μαρξισμού, έστω με αυτνή που στην πορεία οι σύντροφοί του καθιέρωσαν στη δημόσια συζήτηση.
Το ελληνικό… όνειρο
Αρκεί να σημειωθούν οι αναφορές του για το… ελληνικό όνειρο και τους τέσσερις άξονες που αποτελούν το δικό του… μανιφέστο. Ποιοι είναι αυτοί. Οι εξής:
-Ισχυρή εξωτερική πολιτική και Εθνική Άμυνα.
-Σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα. Με συμπερίληψη και ισότιμη ένταξη στην κοινωνία όλων των ανθρώπων, χωρίς αποκλεισμούς. Η σύγχρονη κοινωνία, είναι θέμα νοοτροπίας, είναι θέμα παιδείας και πολιτισμού.
-Μια οικονομία που θα φέρει ανάπτυξη και κοινωνική κινητικότητα για τους ανθρώπους. Με κεφαλαιαγορές που θα λειτουργούν σωστά. Με κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα και απολαβές που επιτρέπουν την αποταμίευση. Με ένα ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας.
-Νέο πρότυπο διακυβέρνησης του κράτους, με αρωγό την τεχνολογία, και όχι τεχνοφοβικό. Που δεν θα συναλλάσσεται ο υπουργός κάτω από το τραπέζι και δεν θα επεμβαίνει στη λειτουργία του κράτους. Με διαφανή διακυβέρνηση.
Δηλαδή; Πώς θα επιτευχθούν τα παραπάνω; Ή καλύτερα το ερώτημα είναι πώς θα προχωρήσουν ένα βήμα παραπάνω από αυτά που σήμερα προωθεί η κυβέρνηση; Θα σταματήσει ο ΣΥΡΙΖΑ να τα υπονομεύει; Αυτό εννοεί; Θα σταματήσει να προσπαθεί να επιβληθούν ποινές και να κοπούν πόροι από την Ευρώπη; Θα υπερψηφίσει τις μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία και την Υγεία; Ή μήπως θα σταματήσει να αρνείται την αξιολόγηση και να καταγγέλλει ακόμη και τις ψηφιακές εξετάσεις στα υπό κατάληψη πανεπιστήμια;
Για κάποιον λόγο, κάθε φορά που ο Στέφανος Κασσελάκης μιλά δείχνει ότι αδυνατεί να καθορίσει μια συγκεκριμένη θέση. Να καταθέσει μια συγκεκριμένη πρόταση. Ακόμη και αυτό για το οποίο υπερηφανεύθηκε στη συζήτηση στο LSE ήταν ένας νόμος που ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μια κεντροδεξιά κυβέρνηση δηλαδή, έφερε στη Βουλή, ο νόμος για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών…
