Σε αυτήν τη δήλωση προχώρησε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φαραντούρης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ΣΚΑΙ, στους δημοσιογράφους Δημήτρη Οικονόμου και Άκη Παυλόπουλο. Κληθείς να σχολιάσει τη δήλωση του Ευάγγελου Αποστολάκη, ότι η ανακοίνωση του πρωθυπουργού, αναφορικά με τη συμφωνία για τα εξοπλιστικά και τα F-35, είναι γεμάτη ανακρίβειες, καθώς και ότι είναι παρωχημένο το στρατιωτικό υλικό, ο Νίκος Φαραντούρης δήλωσε ότι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ «ουδέποτε αρνήθηκε την ανάγκη θωράκισης της χώρας», ταυτοχρόνως υποστήριξε ότι «δεν νομίζω ότι ενδείκνυται καμία θριαμβολογία για εξοπλισμούς και κλιμάκωση εξοπλισμών, όταν η πρωτογενής αιτία παραμένει στο τραπέζι, που δεν είναι άλλο από την απειλή πολέμου της Τουρκίας». Δηλαδή, δεν θα πρέπει να πανηγυρίζουμε όταν έχουμε καταφέρει να ανατρέψουμε το ισοζύγιο ισχύος στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, παρά μονάχα όταν αποφασίσουν οι Τούρκοι να μην είναι... Τούρκοι! Και επειδή κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται στις επόμενες δεκαετίες -για να μην πούμε αιώνες- δεν θα πρέπει να πανηγυρίζουμε το γεγονός ότι η αποτρεπτική ισχύς μας είναι τόσο μεγάλη που καθιστά τον τουρκικό παροξυσμό ανούσια «γαβγίσματα». Ενδιαφέρον το σκεπτικό του κυρίου Φαραντούρη.
Το προβληματικό σημείο όμως έγκειται στο γεγονός ότι ο κύριος Φαραντούρης είναι σύμβουλος Ευρωπαϊκής Πολιτικής στον Στέφανο Κασσελάκη. Κρίνοντας από την ιδεοληπτική ανάλυση που κάνει -η οποία δεν αρμόζει σε κανέναν πολιτικό επιστήμονα, πολλώ δε μάλλον σε καθηγητή- γεννά ανησυχία για το τι είδους συμβουλές λαμβάνει ο πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δηλαδή, εάν ο Στέφανος Κασσελάκης, υπό τις συμβουλές του Νίκου Φαραντούρη, ζητεί από συμμάχους και εταίρους μας να «τραβήξει το αυτί» της Τουρκίας, δίχως εμείς να διαθέτουμε ικανότατη αποτρεπτική ισχύ, μάλλον ο κύριος καθηγητής ζει σε κάποιον άλλον κόσμο και μόνο ζημιά κάνει στον πρόεδρό του. Όσο και να καταδικάζει κανείς τις «κούρσες εξοπλισμών», προκειμένου να μπορεί να λαϊκίζει επάνω στα κονδύλια τα οποία δεσμεύονται από την άμυνα της χώρας, η αλήθεια για τον πόλεμο έχει αποτυπωθεί ήδη από τους ρωμαϊκούς χρόνους, με το «Si vis pacem, para bellum», δηλαδή «αν θέλετε ειρήνη, προετοιμαστείτε για πόλεμο».
Η αποτρεπτική ικανότητα της εκάστοτε χώρας απορρέει από τη δύναμη των εξοπλισμών της. Εάν η επιθετική χώρα δει ότι δεν μπορεί να προσαρτήσει εδάφη της αμυνόμενης χώρας κάνοντας «περίπατο», είναι πολύ πιθανό να αποφύγει τον «πειρασμό», καθώς το κόστος προβλέπεται να είναι πολύ μεγάλο και δυνητικά μεγαλύτερο από το όφελος μιας τέτοιας επίθεσης. Αλλά κατά τον κύριο Φαραντούρη δεν θα πρέπει να το πανηγυρίζουμε. Επίσης, μια άλλη παράμετρος που προστίθεται στην αποτρεπτική ικανότητα μιας χώρας είναι οι αμυντικές συμμαχίες, όπως εκείνες που σύναψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με ΗΠΑ και Γαλλία - και τις οποίες καταψήφισε το κόμμα του κυρίου Φαραντούρη. Δεν περιμένει κανείς πολλά από το κόμμα που είχε ως δόγμα το «θα κόψουμε τελείως τους εξοπλισμούς στον στρατό και θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία». Αλλά τέτοιες επικίνδυνες δηλώσεις, με τον μανδύα της σοβαροφάνειας ενός καθηγητή, δεν πρέπει να μένουν ούτε ασχολίαστες, ακριβώς γιατί προσδίδεται κύρος σε τέτοιες αδιανόητα επικίνδυνες θέσεις.
Η δήλωση του Νίκου Φαραντούρη
Νίκος Φαραντούρης: «Υπάρχει μια διαχρονική ανάγκη για θωράκιση της χώρας μας απέναντι σε έναν απειλητικό και αναθεωρητή σύμμαχο στο ΝΑΤΟ -εντός πολλών εισαγωγικών-, έναν δύσκολο γείτονα. Αυτό το πλαίσιο πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Και δεν μπορούμε να το αντιμετωπίζουμε συνεχώς, με μια λογική ''βρείτε τα'' από συμμάχους και εταίρους μας, είτε πρόκειται στην Ευρωπαϊκή Ένωση είτε πρόκειται στην Αμερική. Ουδέποτε ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε την ανάγκη θωράκισης της χώρας. Επιμέναμε διαχρονικά στην πλέον χρηστή και διαφανή διαχείριση των εξοπλιστικών μας συστημάτων. Αυτό είναι το πρώτο σχόλιο. Το δεύτερο σχόλιο είναι ότι προφανώς δεν νομίζω ότι ενδείκνυται καμία θριαμβολογία για εξοπλισμούς και κλιμάκωση εξοπλισμών, όταν η πρωτογενής αιτία παραμένει στο τραπέζι, που δεν είναι άλλο από την απειλή πολέμου της Τουρκίας. Αν θέλουμε να πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή, αντί να θριαμβολογούμε που μας προμηθεύουν οπλικά συστήματα με πάρα πολλά χρήματα - μπορεί να τα έχουμε ανάγκη, αλλά ταυτόχρονα προμηθεύουν και την Τουρκία. Και αυτή η κούρσα εξοπλισμών ξέρετε πού οδηγεί και πού οδήγησε τη χώρα μας τα προηγούμενα χρόνια. Δεν θεωρώ ότι δεν υπάρχει ανάγκη θωράκισης της χώρας, απεναντίας. Θεωρώ, όμως, ότι αυτή η κούρσα μπορεί να μην οδηγήσει πουθενά, όταν απλά κάποιοι νίπτουν τας χείρας τους σαν Πόντιοι Πιλάτοι και απλά προμηθεύουν τα δύο μέρη με όπλα. Η δική μας η θέση διαχρονικά είναι ότι τα ζητήματα με την Τουρκία πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ευρωτουρκικά ή ευρωατλαντικά και ότι οι Αμερικανοί σύμμαχοί μας και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας είναι να του "τραβήξουν λίγο το αυτί"».
