Το πλέον διασκεδαστικό στον δρόμο του ΣΥΡΙΖΑ προς τις εσωκομματικές εκλογές δεν ήταν ούτε τα αλληλοφαγώματα και οι κρίσεις μεγαλείου των 2-3 trolls που «την είδαν» opinion makers και «υπασπιστές» του Κασσελάκη ούτε το γεγονός ότι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί καλά καλά να εκφραστεί σε βασικά ελληνικά έγινε πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Είναι η παρουσία δίπλα του ενός τέως αρχηγού ΓΕΕΘΑ, ο οποίος προσπαθούσε όλο αυτό το διάστημα (και θα συνεχίσει να προσπαθεί) να «διορθώσει» όλα αυτά που έκανε και έλεγε ο ευειδής Στέφανος. Φόρεσε κατακόκκινη σαλοπέτα και πήγε στη Μακρόνησο να το παίξει μπετατζής της ανοικοδόμησης, τα έβαλε με τον Αλέξη λέγοντας ότι ούτε ο τέως πρόεδρος ήξερε από πολιτική, εμφανίστηκε με μεγάλη ευκολία ο ίδιος να κάνει ότι δεν γνωρίζει πότε καλείται ένας νεανίας ως στρατεύσιμος και υποστήριξε με πάθος ότι κάποιος που δεν έχει πάει στρατό βεβαίως και μπορεί να έχει άποψη για τη λειτουργία του στρατεύματος.
Έχει μαύρα μεσάνυχτα
Στο μέιλ που έστειλε στην Έφη Αχτσιόγλου και το οποίο ο ίδιος έδωσε στη δημοσιότητα για να δείξει ότι έχει θέσεις, πρόγραμμα και ιδέες για τον ΣΥΡΙΖΑ τού αύριο, ο Στέφανος Κασσελάκης αναφέρει ως πρόταση την αποσύνδεση «της Βουλής από την επιλογή της ηγεσίας του Ανώτατου Δικαστηρίου». Μερικές χρήσιμες παρατηρήσεις: Δεν υπάρχει Ανώτατο Δικαστήριο (Supreme Court, όπως το λέει) στην Ελλάδα.
Υπάρχουν τρία ισότιμα δικαστήρια: Ο Άρειος Πάγος, το Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ελεγκτικό Συνέδριο. Η επιλογή των προέδρων των δικαστηρίων αυτών γίνεται από την κυβέρνηση, όχι από τη Βουλή, χωρίς ουδεμία ψηφοφορία. Πρόεδρος σε κάθε ένα από αυτά τα δικαστήρια δεν επιλέγεται οποιοσδήποτε, επιλέγεται εις εκ των δικαστικών που έχουν φτάσει στον ανώτατο βαθμό. Η δε συγκεκριμένη ιδέα δείχνει αφενός βαθιά άγνοια για τα εντελώς βασικά της Ελληνικής Δημοκρατίας, αφετέρου έλλειψη επίγνωσης του τι πράττει, αφού το εμφάνισε ως απάντηση στο ότι «μη λέτε δεν έχω θέσεις».
Συμφεροντολόγοι
Δεν χρειάζεται να παρακολουθεί κανείς τακτικά τα τεκταινόμενα για να θυμάται το «ακλόνητο επιχείρημα» των συριζαίων για την ψήφο των αποδήμων: «Μα πώς είναι δυνατόν να ψηφίζει κάποιος που δεν ζει μόνιμα στην Ελλάδα;». Διαβάζω λοιπόν τις οδηγίες της ΚΕΦΕ για το πώς μπορεί να ψηφίσει κάποιος στις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ: «5. Τι πρέπει να έχω μαζί μου; Αστυνομική ταυτότητα ή διαβατήριο ή δίπλωμα οδήγησης ή Βιβλιάριο Υγείας ή Άδεια Διαμονής ή Visa ή Μπλε Βεβαίωση». Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, που χτυπιόταν για την ψήφο των ομογενών, δίνει το δικαίωμα να ψηφίσουν για πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης εντελώς συγκυριακά ευρισκόμενοι αλλοδαποί στη χώρα (με μπλε βεβαίωση).
Δύσκολες μέρες
Στις τελευταίες διπλές εθνικές ο ΣΥΡΙΖΑ εξέλεξε 47 βουλευτές. Αν επέλθει διάσπαση με 15+ βουλευτές, τότε το ΠΑΣΟΚ γίνεται αξιωματική αντιπολίτευση και ο ΣΥΡΙΖΑ περνάει στην 3η θέση. Οι δε αποχωρήσαντες γίνονται η 5η σε δύναμη Κοινοβουλευτική Ομάδα στη Βουλή.
Τα δύσκολα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μπροστά, αφού ανάλογα με το ποσοστό των αποχωρησάντων μπορεί να μείνει και με λιγότερους βουλευτές από το ΚΚΕ και να κατρακυλήσει στην 4η θέση. Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Όπως επίσης οι χαμένοι να «κάτσουν στ’ αυγά τους» και να πουν ένα «κι ό,τι είπαμε, νερό κι αλάτι», καθώς έξω από το μαντρί σε τρώει ο λύκος (βλ. Λαφαζάνη).
«Να βρούμε έναν που τρεντάρει στα social»
Ο Κασσελάκης είναι ένας νέος όμορφος άνθρωπος με φωτεινό πρόσωπο, με αστραφτερό χαμόγελο και η εικόνα έχει δύναμη. Προσγειώθηκε με «επαγγελματικό» τρόπο στην ελληνική πραγματικότητα και προωθήθηκε με «μελετημένο» τρόπο μέσα σε αυτήν. Για όσους είχαν κάποιες αμφιβολίες για το πώς είναι δυνατόν να σταθεί ένα τόσο κενό περιεχομένου πρόσωπο στην ελληνική πολιτική σκηνή, να θυμίσω απλώς ότι ο συγκεκριμένος απευθύνεται στο κοινό που πίστεψε το μεγαλύτερο παπατζιλίκι από συστάσεως του ελληνικού κράτους: νταούλια, go back μαντάμ Μέρκελ, σκίζω Μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο, περήφανο ΟΧΙ.
Και όλα αυτά με αντίπαλο την υποτονική και σχετικώς άνετη στις δάφνες της Έφη Αχτσιόγλου, που όσο ο Στέφανος ανέβαζε βιντεάκια του Νίκου Σούλη με τον ναύαρχο ντυμένο Super Mario στη Μακρόνησο, αυτή μειδιούσε σκεπτόμενη ότι θα κερδίσει άνετα γιατί αποκλείεται να υπάρχει τέτοια ηλιθιότητα που θα κάνει τον Κασσελάκη πρόεδρο – ακόμα και για τον ΣΥΡΙΖΑ, τέτοια ηλιθιότητα ήταν πρωτόγνωρη. Ο Στέφανος όμως αποδεικνύεται άριστος μαθητής. Δεν λέει κουβέντα για την πολιτική, τις προτάσεις, το όραμα – θα τα μάθει στην πορεία άλλωστε. Δεν μιλάει, χαμογελάει και εμπιστεύεται τους ψηφοφόρους ΣΥΡΙΖΑ, που ψηφίζουν παραδοσιακά περιτύλιγμα και όχι ουσία.
Ο Στέφανος τρεντάρει συνεχώς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Καταφέρνει να μονοπωλεί στις τάσεις των social media και να κατευθύνει την επικαιρότητα γύρω του. Ωστόσο, η πραγματική ζωή απέχει από τη φούσκα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Στην πραγματική ζωή πρέπει να πείσει ότι δεν αρκεί να λέει ότι θα κερδίσει τον Μητσοτάκη. Πρέπει να το κάνει κιόλας. Και για να φτάσει ως εκεί, έχει μπροστά του τη δύσκολη ανασυγκρότηση του κόμματος, το οποίο βγαίνει διαλυμένο από την εσωκομματική διαδικασία, στην οποία πρωτοστάτησαν οι ίντριγκες, η λάσπη και τα πισώπλατα μαχαιρώματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ της επόμενης είναι ένα άλλο κόμμα. Ισως ούτε και κόμμα. Η πορεία θα δείξει.
