Τόσο στα σόσιαλ μίντια όσο και στα Μέσα Ενημέρωσης οι… ηττημένοι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑέχουν στήσει ένα απίστευτο… μοιρολόι μετά τη νίκη του Στέφανου Κασσελάκη και την επανεμφάνιση σε πρώτο ρόλο προσώπων όπως ο Νίκος Παππάς και ο Παύλος Πολάκης, που αποτέλεσαν κόκκινα πανιά για κάποιους ΠΑΣΟΚογενείς, κυρίως όμως για τους «αριστερούς» που προέρχονται από το 3% του κόμματος.
Από το «ο ΣΥΡΙΖΑ της Αριστεράς τελείωσε» του Στέλιου Κούλογλου μέχρι την «προοπτική εξαΰλωσης» του Πάνου Σκουρλέτη, οι εκπρόσωποι της αριστερής, όπως λέγεται, πλατφόρμας που περιλαμβάνει και την Ομπρέλα, «κλαίνε» το χαμένο κόμμα που τους πήρε ο Κασσελάκης.
Η κατάσταση καθίσταται τραγελαφική. Και ναι μεν κάθε άνθρωπος χρειάζεται ένα διάστημα για να αποδεχτεί τον «χαμό», αυτό ή αυτόν που χάθηκε δηλαδή, αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ η υπόθεση φαντάζει αστεία. Άλλωστε δεν τους πήρε κανένας Κασσελάκης το κόμμα, οι ίδιοι το είχαν χάσει προ πολλού από τον Αλέξη Τσίπρα.
Ανέχτηκαν τα πάντα, μέχρι και τη συνεργασία με τον καλό φίλο Πάνο Καμμένο, για να γευτούν την εξουσία, που τώρα δηλώνουν ότι δεν θέλουν. Έκαναν κάθε είδους υποχωρήσεις δειλιάζοντας στην κυριολεξία να αντιμετωπίσουν τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος τους έδειχνε την πόρτα της εξόδου και αυτοί κοιτούσαν το δάχτυλό του.
Είναι οι ίδιοι που τους έβαλε ο Αλέξης Τσίπρας να ξαναψηφίσουν μια πρότασή του που είχαν απορρίψει σε ένα εκ των συνεδρίων ώστε να γίνει αποδεκτή και είναι αυτοί που τον χειροκροτούσαν όταν έλεγε στον Ντόναλτ Τραμπ ότι «διαπίστωσα από τη συνάντηση που είχα με τον Πρόεδρο ότι η προσέγγισή του στα πράγματα και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει την πολιτική ορισμένες φορές μπορεί να μοιάζει διαβολικός, αλλά γίνεται για καλό».
Ως εκ τούτου, κλαυθμοί και οδυρμοί και ατάκες περί αμερικανόφερτων και λοιπά, δύσκολα γίνονται αποδεκτές. Τι θα κάνουν από εδώ και πέρα; Δύο δρόμοι υπάρχουν, εκ των οποίων μάλλον θα επιλέξουν να κάτσουν στην άκρη και να πετούν… πέτρες στα παράθυρα του Κασσελάκη. Διότι αν απομακρυνθούν από το μαντρί δεν ξέρουν τι τους περιμένει και κατά πόσο αυτό θα είναι θετικό ή θα πλησιάζει έστω το παλιό καλό 3%.
