Και τι δεν ακούστηκε το τριήμερο στη Βουλή, που θύμιζε κατ’ αναλογία καφενείο της εποχής των χρωμάτων, όπου οι καφενόβιοι προπηλάκιζαν αλλήλους στο όνομα της δικής τους αλήθειας. Κι εκεί που νομίζαμε ότι αφήσαμε πίσω εκείνες τις αλήστου μνήμης ολονυκτίες, με τη Ζωή Κωνστανοπούλου να ηγείται των προπηλακισμών απελευθερώνοντας τα ορμέμφυτα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, τις βρήκαμε πάλι μπροστά μας.
Μόνο που στην επικαιροποιημένη εκδοχή των «ιστοριών για αγρίους» μπορεί να πρωταγωνιστούσε πάλι η πρόεδρος της Πλεύσης, αλλά η παρουσία του ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη ήταν εκείνη που συνέβαλε να ξαναζήσουμε τις παρακμιακές εικόνες των –υπό μορφήν λαϊκών συνελεύσεων– συνεδριάσεων στην Ολομέλεια.
Εκείνο που κατέστη απολύτως σαφές είναι ότι το ΠΑΣΟΚ συν-διαμορφώνεται πλέον με τον ΣΥΡΙΖΑ διεκδικώντας τα πρωτεία στην εκπροσώπηση του λαϊκισμού και διά της τεθλασμένης του τραμπισμού στην Ελλάδα. Εμφανώς η συμπόρευση με την τοξικότητα Κασσελάκη, την εχθροπάθεια Κωνσταντοπούλου, αλλά και την κομπορρημοσύνη Παππά, διόλου απασχολεί τον Νίκο Ανδρουλάκη. Οπως δεν τον ενδιέφερε σοβαρά να μάθει και να μας πει τους λόγους της νόμιμης παρακολούθησής του. Το ΠΑΣΟΚ επί των ημερών του είναι η παραλήγουσα του Κασσελάκη με λήγουσα τον Πολάκη...
