* Ηταν σαν τον κόκορα που πίστευε πως ο ήλιος ανέτειλε για να ακούσει το λάλημά του
George Eliot
Ο κύβος ερρίφθη, αλλά μέσα σε... ξαναζεσταμένη και ξινισμένη σούπα. Κι αυτή τη σούπα θέλει να σερβίρει στο πόπολο ο «λαϊκός ηγέτης», ο οποίος, αφού διέλυσε το κόμμα του τέσσερις φορές, τώρα θέλει με την πέμπτη διάσπαση να το ξαναφτιάξει. Ωραίος, απίθανος, ο «άχαστος» και αμετροεπής Αλέξης Τσίπρας.
Τι θέλει να πει ο... θαλασσόλυκος;
Προσπερνώντας τα λογοτεχνικά τσιτάτα «ζητείται ελπίς» και το άλλο το επικό για «όμορφες θάλασσες» (σ.σ.: μα καλά, δεν βρέθηκε ένας από τους λογογράφους του να του πει ότι στο σπίτι του θαλασσοπνιγμένου δεν μιλάνε για θάλασσες;), ας σταθούμε σε τέσσερις κορυφαίες αντιφάσεις (που προκύπτουν από τη σπαραξικάρδια ανακοίνωση της παραίτησής του) και που μόνο ένας Τσίπρας θα επιχειρούσε να τις πλασάρει ως «μανιφέστο» για το νέο του κόμμα.
1. «Δεν μπορώ και δεν θέλω να συμμετέχω τυπικά σε μια Βουλή που δημοκρατικά απογυμνωμένη, με ευθύνη κυρίως της πλειοψηφίας, αδυνατεί να επιτελέσει τον ρόλο που το σύνταγμα επιτάσσει και οι πολίτες απαιτούν». Ο τοξικός λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο. Αλήθεια, σε ποιο όνειρο είδε ο Τσίπρας ότι η Βουλή είναι απονομιμοποιημένη;
2. «Δεν πιστεύω σε μεσσίες, ούτε σε κομματικές κατασκευές εργαστηρίου», είπε ο άνθρωπος που του έδωσε το κομματικό δαχτυλίδι ο Αλαβάνος. Τώρα για τους «μεσσίες» σημασία δεν έχει τι λέει η αφεντιά του, αλλά ο λαός, που σίγουρα δεν πιστεύει σε «μεσσίες» τύπου Τσίπρα. Το είδε και το πλήρωσε ακριβά αυτό το έργο η Ελλάδα κατά τη διάρκεια της καταστροφικής διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
3. «Θέλω να απευθυνθώ στους συντρόφους μου, σε όλους όσους πορευτήκαμε μαζί ως εδώ και μοιραστήκαμε αγώνες, αγωνίες, ελπίδες και όνειρα. Δεν θα είμαστε αντίπαλοι. Και ίσως σύντομα να ταξιδέψουμε πάλι μαζί σε πιο όμορφες θάλασσες».
Και τους διαλύει τους «συντρόφους» του και τους κοροϊδεύει κατάμουτρα μιλώντας τους για κοινά ταξίδια σε «όμορφες θάλασσες».
4. «Αν δεν μπορούν όσοι έχουν την ευθύνη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειές τους για να προκύψει η αλλαγή, τότε θα πρέπει να γίνουμε όλοι εμείς η αλλαγή που προσδοκούμε». Δηλαδή λέει (σε ταλιράκια) στους Ανδρουλάκη, Κουτσούμπα, Φάμελλο, Κωνσταντοπούλου και Χαρίτση να «παραμερίσουν» για να έρθει αυτός ως «μεσσίας» να φέρει την αλλαγή. Τι βλέπουμε μέσα απ’ αυτή την εξωφρενική απαίτηση του Τσίπρα: τον παλιό, καλό και αγνό λαϊκιστή Αλέξη, που με οδηγό την τοξικότητα, την αλαζονεία και την εχθροπάθεια έχει κάνει πολιτική καριέρα.
Πού ποντάρει ο «άχαστος»;
Με φουσκωμένα τα πολιτικά του μυαλά και τα παραφουσκωμένα δημοσκοπικά πανιά ο λαϊκιστής και τοξικός (σ.σ.: αυτά τα «παράσημά» του δεν πρέπει ποτέ να τα ξεχνάμε) Τσίπρας θεωρεί πως μπορεί (όχι φυσικά να φέρει την πολιτική αλλαγή) να πάρει τη θέση του Ανδρουλάκη και να γίνει ο ίδιος αρχηγός της αντιπολίτευσης. Δηλαδή, η φιλοδοξία του είναι να επιστρέψει στη θέση που είχε το 2023, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον κέρδισε με 23 μονάδες στις εκλογές. Για τα υπόλοιπα τώρα που λένε οι «αυλικοί» του και κάτι ξελιγωμένοι τσιπρικοί «ρεπόρτερ» ότι «επιστρέφει για να γίνει πρωθυπουργός» δεν χρειάζονται σχόλια. Η πολιτική επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Κλείνοντας, να αναφέρουμε ότι από γκάλοπ που κάνουν σοβαρές εταιρείες προκύπτει ότι το κόμμα Τσίπρα δεν... απογειώνεται, όπως λένε διάφορα παπαγαλάκια της παραπληροφόρησης. Τουναντίον.
Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, το «κόμμα Τσίπρα» το βρίσκουν αυτές τις ημέρες κοντά στο 8%, το οποίο παίρνει κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ, την Πλεύση Ελευθερίας και το ΠΑΣΟΚ. Αυτό φυσικά δεν πρόκειται να αποθαρρύνει τους μιντιακούς βραχίονες της διαπλοκής που έχουν ποντάρει στο «κεφάλαιο» Τσίπρας και όπως... ψυχανεμιζόμαστε θα συνεχίσουν να τον «πλασάρουν» ως «εναλλακτική λύση» απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μόνο που τους διαφεύγει μια μικρή... λεπτομέρεια: ο πολιτικός που θέλουν να παρουσιάσουν ως «μεσσία» έχασε (κατά κράτος) έξι εκλογικές αναμετρήσεις από τον Μητσοτάκη.
Υγ.: Καληνύχτα και καλή τύχη στον Τσίπρα στο ταξίδι με την τρύπια βάρκα του στις «όμορφες θάλασσες».
