Όσοι νομίζουν εντός και εκτός πολιτικής ότι ξεμπέρδεψαν (και ξεμπερδέψαμε ως χώρα) με το τέρας του λαϊκισμού δεν έχουν παρά να αφιερώσουν λίγο από τον χρόνο τους να παρακολουθήσουν μια συνεδρίαση της Βουλής ή να δουν ποιοι συνωστίζονται κάθε μέρα στο Σύνταγμα, τάχα μου για να συμπαρασταθούν στον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι.
Δυστυχώς, τα χρόνια της κρίσης άφησαν πίσω τους εκτός από πληγές στην κοινωνία και στην οικονομία και τους νταήδες και τα κουτσαβάκια της πολιτικής και γενικά αυτό που κάποιοι έχουν επιτυχώς ονομάσει «αριστερόστροφο λαϊκισμό».
Ο οποίος συνίσταται στο εξής απλό φασιστικό «σκεπτικό»: υβρίζω, τραμπουκίζω, απειλώ και λαϊκίζω ασύστολα. Τίποτα λιγότερο.
Βεβαίως, αυτή η πολιτική «σκέψη» ηττήθηκε στις εκλογές του 2019 και 2023, αλλά δεν ξεριζώθηκε από την κοινωνία. Απλά μετακόμισε σε άλλα κόμματα – ο Θεός κι ο διάολος να τα κάνει κόμματα.
Με «όχημα» –τι ύβρις!– το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών οι λαθρεπιβάτες της πολιτικής προσπαθούν με ακραίες και χυδαίες πρακτικές να αποκτήσουν πολιτικό νόημα.
Είναι αδίστακτοι, τυχοδιώκτες και αριβίστες. Καθημερινά ξερνούν μίσος, εχθροπάθεια και ατελείωτα fake news.
Ο σκοπός τους είναι προφανής: αφενός να επιβιώσουν πολιτικά ποδοπατώντας ακόμη και τη μνήμη των 57 ψυχών που χάθηκαν άδικα στην κοιλάδα των Τεμπών και αφετέρου να «ρίξουν» τον νόμιμα εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας.
Σημείωση: αρωγοί στην προσπάθειά τους όλοι αυτοί οι «ανθρωπιστές» της συμφοράς έχουν και όλα τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ της χώρας, μιας και τα αφεντικά τους δεν κατάφεραν να έχουν του «χεριού» τους έναν ακόμη πρωθυπουργό.
Κοντολογίς, οι καιροί ου μενετοί.
Υγ.: Αυτοί οι ελάχιστοι που έχουν βγάλει τη μεζούρα της ευαισθησίας και λένε πως «πονάνε» περισσότερο από τους πολίτες για το δράμα του πατέρα που ζητάει το δίκιο του για το παιδί που έχασε, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα: ας βγουν να αμφισβητήσουν ανοιχτά τον πανίσχυρο πολιτικά Μητσοτάκη, αν έχουν τα πολιτικά κότσια, για να δουν πόσα απίδια χωράει ο σάκος (που λένε και στο χωριό μου, την Αχλαδιά Καρδίτσας).
