Στερητικό σύνδρομο παρουσιάζουν πολλά στελέχη της εν Ελλάδι Αριστεράς, παλιάς και «νέας».
Είναι ηλίου φαεινότερον, βλέποντάς τους πώς πολιτεύονται, ότι με πόνο ψυχής αναπολούν τα χρόνια που ζέσταιναν τις καρέκλες εξουσίας στην κυβέρνηση της ΠΦΑ (πρώτη φορά αριστερά - τρομάρα τους).
Εξ ου και οι πολιτικές ασχήμιες στις οποίες καταφεύγουν, νομίζοντας πως θα κοροϊδέψουν για δεύτερη φορά τους πολίτες (κούνια που τους κούναγε).
Για παράδειγμα, είναι τέτοια η σύγχυση που δέρνει τους προβεβλημένους μουστερήδες του ΣΥΡΙΖΑ που βγαίνει ο περιπατητής του Σουνίου και μιλάει (προσπερνώντας τεχνηέντως την καταστροφική διακυβέρνηση 2015-2019 και τα βάρβαρα μνημόνια που φόρτωσε στις πλάτες του λαού) για «πενταετές πρόγραμμα εθνικής ανάταξης», για «πατριωτισμό» και για «δημοκρατικό καπιταλισμό». Σε λίγο, με τη φόρα που έχει πάρει, μπορεί να μιλήσει και για τον «κοινωνικό φιλελευθερισμό». Έτσι κι αλλιώς, για όλα είναι ικανός ο Τσίπρας, ο περί ου ο λόγος.
Από την άλλη, αυτά βλέπουν και κάποιοι «προετοιμαζόμενοι» να κυβερνήσουν τον τόπο και συμπεριφέρονται σαν… Τσίπρας του 2015. Σου λέει αφού κατάφερε ο Αλέξης με τις αυταπάτες του να πείσει τους πολίτες, γιατί να μην το δια-πράξουν και οι αφεντιές τους.
Άλλωστε, δεν… υστερούν σε τίποτα έναντι του πάλαι ποτέ πολιτικού τους μέντορα: και τον λαϊκισμό τον παίζουν στα δάχτυλα, και την τοξικότητα την έχουν ψωμοτύρι, και την εχθροπάθεια την έχουν αντί καλημέρας και καληνύχτας. Με απλά λόγια, το έχουν ολοκληρωμένο το λαϊκίστικο «πακέτο».
Ωστόσο, αυτό που διαφεύγει στους «έτοιμους να σώσουν τη χώρα» είναι ότι αφενός οι πολίτες δεν τρώνε κουτόχορτο και αφετέρου γελάει ο Θεός με τα «σχέδια» (λέμε τώρα) που κάνουν.
Κοντολογίς, ας ρίξουν μια ματιά στα αποτελέσματα των εκλογών του 2019 και του 2023 και, ποιος ξέρει, μπορεί να γίνουν «σοφότεροι»…
