Οι εκφραστές της Αριστεράς, οι έχοντες το ηθικό πλεονέκτημα, οι άνθρωποι που δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους, δείχνουν αδύναμοι και… ζαλισμένοι. Η αποχώρησή τους από τη διαδικτυακή σύσκεψη της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, το απόγευμα της Τρίτης, μόνο ως αστείο μπορεί να χαρακτηριστεί. Ειδικά αφού ο Στέφανος Κασσελάκης εμφανίσθηκε να τους… περιπαίζει, έχοντας από πριν δείξει, και σε αυτούς και σε όποιον άλλον δεν συμφωνεί μαζί του, την πόρτα της εξόδου.
«Αν ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούσε, δεν θα έπρεπε να ήμουν εγώ πρόεδρος», είχε πει, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, τον Φεβρουάριο ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης και ίσως εκεί να κρύβεται η πραγματικότητα αναφορικά με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Και ίσως αυτό να το έχει καταλάβει και γι’ αυτό τους περιπαίζει. Τη μια τους λέει άλλα, την άλλη τα ανάποδα. Τους εγκαλεί, τους κατηγορεί, τους κουνά το δάχτυλο και στη συνέχεια πετά και ένα «mea culpa» και καθαρίζει. Μέχρι να επανέλθει.
Ο ίδιος ο πρόεδρος κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του περίπου για χρηματισμό, αφού είπε πως υπήρχε «μαύρο χρήμα» πριν αναλάβει πρόεδρος. Εδειξε τον προκάτοχό του, Αλέξη Τσίπρα, και ταυτόχρονα τον κατηγόρησε πως χρεοκόπησε το κόμμα. Τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα σε αυτό το συμπέρασμα οδηγούν.
Μύτη δεν άνοιξε, κυκλοφόρησαν μόνο φήμες περί αντίδρασης του ίδιου του πρώην πρωθυπουργού και την αποστολή μηνυμάτων με αποδέκτη τον Στέφανο Κασσελάκη, τα οποία θα μπορούσαν να προκαλέσουν μέχρι και την παρέμβαση εισαγγελέα, κάτι που έφτασε στα αυτιά της σημερινής ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ετσι απλά ο Στέφανος Κασσελάκης τα πήρε πίσω. Προκειμένου να ικανοποιήσει τους… φρουρούς του Αλέξη Τσίπρα προχώρησε και σε δηλώσεις, σύμφωνα με τις οποίες στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν και δεν υπήρχαν μαύρα χρήματα. Είναι ζήτημα χρόνου να επανέλθει. Αλλωστε οι πιέσεις από τα κομματικά μέσα ενημέρωσης είναι πολλές και γίνονται ολοένα πιο επιτακτικές μετά το κλείσιμο του ημερήσιου φύλλου της «Αυγής».
Τους τελευταίους 9 μήνες έχουν συμβεί πολλά εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν μιλάμε για τη διάσπαση, η οποία έγινε και τα στελέχη που διαφωνούσαν απλά σηκώθηκαν και έφυγαν. Το τι τους επιφυλάσσει η μοίρα είναι άγνωστο. Ενδεχομένως το χαμηλό ποσοστό των ευρωεκλογών να λειτουργεί ανασταλτικά για ανάλογες κινήσεις. Είναι όμως αυτός ο οδηγός της… Αριστεράς; Το ποσοστό δηλαδή που μπορεί να πάρει για να μπει στη Βουλή;
Και είναι δυνατόν ένα στέλεχος, με την όποια διαδρομή θεωρεί πως έχει εντός του κόμματος, να ανέχεται αυτές τις συμπεριφορές και απλά να... συνεχίζει; Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως φαίνεται, είναι. Διότι το θέμα δεν είναι αν στη συνεδρίαση τσακώθηκαν για πολιτικούς ή τεχνικούς λόγους. Το θέμα είναι πως ο Στέφανος Κασσελάκης τούς έδειξε, για μια ακόμη φορά, πόσο τους «υπολογίζει». Διότι αν για ένα ζήτημα, όπως είναι η ημερομηνία διεξαγωγής του Συνεδρίου, φτάνει στο σημείο να λέει στα στελέχη «σε όποιον δεν αρέσει, η πόρτα είναι ανοιχτή», τότε κάτι σοβαρό τρέχει.
Σοβαρό είναι και το γεγονός πως εκείνα από τη μεριά τους δεν αντέδρασαν την ώρα που προκαλούνται. Ισως δεν θέλουν να αφήσουν το κόμμα στον Στέφανο Κασσελάκη. Ισως πάλι περιμένουν το Συνέδριο για να κινηθούν… θεσμικά. Υποστηρίζοντας όμως πως ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει εκτός αρχών και θέσεων, πάνω στις οποίες «γεννήθηκε» και με τις οποίες έγινε κυβέρνηση –άσχετα με το τι έκανε αφού ανέλαβε τη διακυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου–, σε τι ακριβώς αποσκοπούν;
Μήπως στον περαιτέρω διασυρμό τους; Μήπως σε έναν ακόμη εμφύλιο, που αυτή τη φορά θα πρέπει να έχει νικητές και ηττημένους, που θα μετρούν πολιτικά «θύματα»; Οπως και να το δει κανείς, είναι αξιομνημόνευτη πλέον η στάση των στελεχών που καταγράφονται ως «φρουρά» του Αλέξη Τσίπρα.
Βέβαια, αν όλα αυτά τους εκφράζουν, κανένα πρόβλημα. Το τι θα κάνουν με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι δικό τους θέμα. Δεν μπορεί όμως να μείνει ασχολίαστη η στάση και η συμπεριφορά τους. Το γεγονός ότι όλα όσα πρέσβευαν –λέμε τώρα– διασύρονται και αποδομούνται και παρ’ όλα αυτά παραμένουν στον κόμμα, τότε απλά δείχνουν ότι πορεύονται αγκαλιά με τις καρέκλες και ακολουθούν το ένστικτο –στην περίπτωσή τους το πολιτικό– επιβίωσης. Αυτό δείχνει να το έχει καταλάβει ο Στέφανος Κασσελάκης και γι’ αυτό φέρεται έτσι. Δεν είναι πολύς ο χρόνος άλλωστε που φώναζε, από το βήμα του Συνεδρίου, «βρείτε μου αντίπαλο και εγώ είμαι εδώ».
«Δεν εναρμονίζεται με αρχές και αξίες του χώρου της Κεντροαριστεράς, με ξενίζει ως φράση», είπε ο Χάρης Μαμουλάκης, κληθείς να σχολιάσει την προτροπή του αρχηγού «σε όσους δεν αρέσει, η πόρτα είναι ανοιχτή». Ε, και; Αν είναι το μόνο που τούς… ξενίζει, μάλλον θα πρέπει να ξαναδούν τι συνολικά τους συμβαίνει. Και μέχρι να το δουν...
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
