Όταν ο Αλέξης Τσίπρας έλεγε το γνωστό σύνθημα «ή αυτοί ή εμείς», για να αναδείξει την… αντισυστημικότητά του και να ικανοποιήσει το… λαϊκό αίσθημα της οργής και της αγανάκτησης, είναι σίγουρο ότι δεν πίστευε πως αυτό θα αφορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ και τα εσωκομματικά του. Διότι πλέον στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης το θέμα έχει ξεφύγει πλήρως…
Αυτό που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να έχει ξανασυμβεί στο εσωτερικό ενός κόμματος από αυτά που λέγονται κόμματα εξουσίας. Μπορεί να υπήρξαν συγκρούσεις κατά τη διαδικασία εκλογής αρχηγού –από τότε που ξεκίνησε η διαδικασία εκλογής από τη βάση- μπορεί να υπήρξαν αποχωρήσεις και σχηματισμοί άλλων κόμματων –η ύπαρξη των οποίων δεν μακροημέρευσε-. Όμως αυτά που λέγονται μεταξύ των… συντρόφων ξεπερνούν κάθε όριο.
Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως στο κόμμα της… τοξικότητας και του λαϊκισμού ήταν κάτι αναμενόμενο. Όμως όχι σε αυτή τη μορφή που θυμίζει αντίπαλα κόμματα παλαιότερων εποχών. Όπου και πάλι αυτοί που τσακώνονταν ήταν οι οπαδοί, όχι τα στελέχη. Οι δε επικεφαλής σίγουρα δεν είχαν αυτό το ύφος.
Ακόμη και ο αυριανισμός δείχνει να έχει μείνει… πίσω. Ο νεοαυριανισμός του ΣΥΡΙΖΑ όπως αυτός αναδείχθηκε όλα αυτά τα χρόνια εξασκείται και εφαρμόζεται σε έναν εμφύλιο που μόνο πραγματικά θύματα δεν έχει. Διότι θύματα έχει. Οι δολοφονίες χαρακτήρων βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Και το βιώνουν κυρίως οι αντίπαλοι του ισχυρού αρχηγικού διδύμου των Κασσελάκη-Πολάκη.
Η κάθε πλευρά θεωρεί την άλλη βαρίδι. Και όλοι μαζί εξαπολύουν απειλές και προειδοποιήσεις εκατέρωθεν με τρόπο που όλο και περισσότερο λειτουργεί αποτρεπτικά ακόμη και για ψηφοφόρους που έμειναν δίπλα το κόμμα από το 2012 μέχρι και σήμερα.
Το θέμα δεν είναι ο Κασσελάκης, ο Πολάκης, ο Παππάς, ο Τσακαλώτος, η Αχτσιόγλου, ο Φίλης, ο Σκουρλέτης και λοιποί. Είναι αυτή η εικόνα που λειτουργεί αποτρεπτικά για τους πολίτες συνολικά. Και η οποία είναι αποκαλυπτική. Για μια ομάδα ανθρώπων που μαζεύτηκαν, λασπολόγησαν, σπίλωσαν και επένδυσαν στην σκανδαλολογία με μοναδικό γνώμονα την εξουσία μέσα από την εργαλειοποίηση της οργής και της αγανάκτησής της περιόδου των μνημονίων.
Εξουσία που έχασαν και από εκείνη τη στιγμή έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο…
