Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η φυλάκιση του Ιμάμογλου θα είναι η αρχή του τέλους του Ερντογάν... Εκτιμούν, δε, ότι η κίνηση αυτή του Τούρκου προέδρου θα είναι η απαρχή εκείνων των εξελίξεων στο εσωτερικό της Τουρκίας, που θα σημάνουν το τέλος της παντοκρατορίας του!
Υπάρχει όμως και η αντίθετη άποψη, ότι η αιφνιδιαστική κίνηση του Ερντογάν κατά του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης ήταν μια καλά σχεδιασμένη ενέργεια, η οποία, μάλιστα, έγινε και στον σωστό χρόνο.
Και έχει βάση αυτή η εκτίμηση, αν αναλογιστούμε ότι την ώρα που ο Τούρκος πρόεδρος έβαζε στη φυλακή τον Ιμάμογλου, ο υπουργός του των Εξωτερικών, ο Χακάν Φιντάν, ήταν στην Ουάσιγκτον για συνομιλίες με τον Αμερικανό ομόλογό του, Μάρκο Ρούμπιο, ενώ οι διαβουλεύσεις της Άγκυρας με τις Βρυξέλλες και με πρωτεύουσες ευρωπαϊκών κρατών για την ενδυνάμωση των σχέσεων στο πλαίσιο της «νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας» της γηραιάς ηπείρου συνεχίζονται κανονικά, ωσάν στην Τουρκία να μη συμβαίνει το παραμικρό!
Εκμεταλλευόμενος, λοιπόν, ο Ερντογάν το κλίμα αυτό –καθώς επί της ουσίας Αμερικανοί και Ευρωπαίοι είναι σαν να του έδωσαν carta bianca να ολοκληρώσει ανεμπόδιστα το σχέδιό του– προχώρησε στοχοποιώντας αυτήν τη φορά τον δεύτερο σε δημοτικότητα δήμαρχο, αυτόν της πρωτεύουσας της χώρας, της Αγκυρας, τον Μανσούρ Γιαβάς, ο οποίος –όπως ο Ιμάμογλου– πρόσκειται στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα! Ετσι, με κυβερνητική απόφαση ξεκινά έρευνα για τον Γιαβάς για διαφθορά.
Αν κρίνουμε από την εξέλιξη στην υπόθεση Ιμάμογλου, η πορεία και του Μανσούρ Γιαβάς δεν προβλέπεται να είναι καλύτερη...
Ποιο είναι όμως το σχέδιο του Ερντογάν;
Αποκαλυπτικός για το θέμα αυτό είναι ο αυτοεξόριστος στη Στοκχόλμη Τούρκος δημοσιογράφος, Αμπντουλάχ Μποζκούρτ, διαχειριστής της ανεξάρτητης ιστοσελίδας Nordic Monitor.
Ο Μποζκούρτ εκτιμά ότι η σύλληψη του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης είναι ένα ακόμη σημάδι ότι η Τουρκία γίνεται το επόμενο Ιράν: ένα κράτος όπου οι εκλογές θα ελέγχονται αυστηρά και θα νοθεύονται εκ των προτέρων. Στόχος του «αυτοαποκαλούμενου χαλίφη», όπως τον χαρακτηρίζει ο Μποζκούρτ, είναι να ιδρύσει ένα Συμβούλιο, αντίστοιχο του δωδεκαμελούς Συμβουλίου των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν, το οποίο θα ελέγχει τη διαδικασία επιλογής των υποψηφίων πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση.
Ο Τούρκος δημοσιογράφος σκιαγραφεί τον Ερντογάν ως «διεφθαρμένο δικτάτορα», ο οποίος είναι «διψασμένος για εξουσία», ενώ «βλέπει τον εαυτό του ως θεϊκά διορισμένο να κυβερνά την Τουρκία και έχει θέσει ως αποστολή του να διαδώσει τη διχαστική πολιτική ισλαμιστική ιδεολογία του πέρα από τα σύνορά της».
Και μάλιστα αναφέρει ότι «δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει κάθε απαραίτητο μέσο –συμπεριλαμβανομένης της βίας, της αιματοχυσίας και των επιχειρήσεων των πιστών και πληρεξουσίων του τόσο στην Τουρκία όσο και στο εξωτερικό– για να επιτύχει τις φιλοδοξίες του».
Και, τέλος, αναφέρει ότι πίσω από τις πρόσφατες κινήσεις του Ερντογάν κρύβεται ο απώτερος στόχος του: να θεσπίσει ένα σύνταγμα που να αντικατοπτρίζει την πολιτική ισλαμιστική ιδεολογία του, επιβάλλοντας ένα άκαμπτο, ανεξέλεγκτο σύστημα διακυβέρνησης. Εχοντας ήδη μεταμορφώσει το μέχρι σήμερα κοσμικό κοινοβουλευτικό σύστημα της Τουρκίας, με τη φυλάκιση Ιμάμογλου επιταχύνεται η διαδικασία προς μια θεοκρατική δικτατορία.
Με αυτήν τη χώρα και με αυτόν τον ηγέτη η Ευρώπη θέλει να συναποφασίζει για την ασφάλειά της;
