Με αφορμή την καταδίκη της Μαρίν Λεπέν προκαλούνται συνειρμοί που παραπέμπουν στα «δικά» μας, σε ό,τι αυτά αφορούν δηλώσεις για «έλλειψη εμπιστοσύνης» στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Το πραγματικό πρόβλημα προκύπτει όταν, αντί να επικρίνεται η απόφαση ενός δικαστή, επικρίνεται η Δικαιοσύνη. Οταν η αμφισβήτηση μιας δικαστικής απόφασης μετατρέπεται σε συστηματική αμφισβήτηση του δικαστικού συστήματος.
Το Κρεμλίνο, ο Βίκτορ Όρμπαν, ο Σαλβίνι στην Ιταλία, ο Βίλντερς στην Ολλανδία ήταν από τους πρώτους που αμφισβήτησαν την ποινή που επεβλήθη στη Μαρίν Λεπέν. Θα μπορούσε η αμφισβήτηση να απλωθεί και σε άλλες χώρες, όπως π.χ. στην Ελλάδα, όπου τα «αντισυστημικά» κόμματα της Αριστεράς και της Δεξιάς, αλλά και πολιτικοί αρχηγοί του «προοδευτικού» χώρου με την κριτική τους πειθαναγκάζουν το εκλογικό σώμα να αισθάνεται εξαπατημένο από τη Δικαιοσύνη;
Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και βραχυπρόθεσμα οι πολιτικές συνέπειες είναι απρόβλεπτες εφόσον δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για «εναλλακτικές» λύσεις που θα έχουν ως στόχο την απόρριψη συνολικά του θεσμού, κατ’ επέκταση και της δημοκρατίας.
Η αμφισβήτηση των δικαστικών αποφάσεων, σε συνδυασμό με την «προσαρμογή» του κράτους δικαίου στα μέτρα του ανατρεπτικού λαϊκισμού, κινητροδοτούν το θυμωμένο ακροατήριο να δράσει κατά πάντων. Ακόμη και αυτών που εμφανίζονται ως θεματοφύλακες του κράτους δικαίου.
