Πρέπει να σεβόμαστε όσους δεν σκέφτονται όπως εμείς. Κι εμείς; Πώς σκεφτόμαστε εμείς; Πρόκειται για έναν διάλογο ανάμεσα σε δύο φιγούρες του γνωστού Ιταλού γελοιογράφου Altan (Francesco Tullio) που πριν από λίγες εβδομάδες ήταν στην Αθήνα. Η επίσκεψή του προηγήθηκε της κλήσης σε απολογία της δημοσιογράφου-επικεφαλής της ενημερωτικής ιστοσελίδας iefimerida, Σοφίας Γιαννακά, από το πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με το αιτιολογικό ότι αρθρογράφησε για τη Μαρία Καρυστιανού!
Το «αμάρτημα» της αρθρογράφου ήταν ότι αγνόησε τη «γενική κοινωνική απαίτηση για δικαιοσύνη», σύμφωνα με το σκεπτικό της έγκλησης, και σκεπτόμενη διαφορετικά διατύπωσε τη γνώμη της ως δημοσιογράφος, αντί να υποδυθεί την εισαγγελέα όπως πολλά μέσα ενημέρωσης και συνάδελφοι δημοσιογράφοι.
Το «μεμπτό» στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι η Σοφία Γιαννακά το… παράκανε! Δεν αυτολογοκρίθηκε, ώστε να παραβλέψει ότι η κυρία Καρυστιανού το παράκανε ζητώντας την παραίτηση του πρωθυπουργού! Έγραψε, με την ευπρέπεια και το ήθος που τη διακρίνει, τη γνώμη της αρνούμενη να συμμορφωθεί με τις… υποδείξεις της πλατείας.
Το «αν» και «πόσο» άγγιξε την κυρία Καρυστιανού το κρίνουν οι αναγνώστες της, όχι η ΕΣΗΕΑ. Κατά τα λοιπά, προτρέπουμε τα μέλη του Πειθαρχικού να μη χάσουν την επόμενη φορά (ελπίζω να υπάρξει!) τον Altan…
