Η δημοσκοπική άνοδος της Πλεύσης Ελευθερίας, εν προκειμένω της Ζωής Κωνσταντοπούλου μιας και το κόμμα είναι one woman show, αποδίδεται από τους πολιτικούς αναλυτές στον αντισυστημισμό που ταιριάζει με τις αναλογίες της.
Το κόμμα «Έτσι χωρίς πρόγραμμα» προφανώς δεν πρωτοτυπεί σε ιδέες και προτάσεις, αλλά η επικεφαλής του αξιοποιεί με τον πλέον ιδανικό τρόπο το συλλογικό ορμέμφυτο της κοινωνίας. Το ψυχόρμητο με το οποίο ηδονίζεται ο μέσος τηλεθεατής-ψηφοφόρος θεωρώντας ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου επελαύνει για να σαρώσει το σύστημα. Τι είναι όμως «σύστημα»;
«Ένα σύνολο, τα στοιχεία του οποίου αποτελούν οντότητες που έχουν το χαρακτηριστικό ότι καθεμία από αυτές αλληλεπιδρά ή συσχετίζεται με τουλάχιστον μίαν άλλη από το ίδιο σύνολο», σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια. Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας σε ποιο βαθμό δεν «συσχετίζεται» ή δεν «αλληλεπιδρά» ώστε να μην αποτελεί μέρος του «συστήματος»; Σε κανέναν απολύτως!
Απολαμβάνει όλα τα προνόμια (από τα χρήματα των φορολογουμένων) που έχουν όλοι οι «συστημικοί» βουλευτές και τα κόμματα, πέραν του ότι έχει «ελευθέρας» σε όλα τα συστημικά μέσα ενημέρωσης.
Αφού, όπως λέει, είναι με τον λαό, γιατί δεν αποποιείται τη βουλευτική της αποζημίωση, την κρατική επιχορήγηση, τους αστυνομικούς, τους αποσπασμένους και τους μετακλητούς; Γιατί είναι η σταθερά παράμετρος του συστήματος.
