Στις κοινοβουλευτικές αστικές δημοκρατίες, η αντιπολίτευση οφείλει να αποτελεί μέρος της λύσης του όποιου προβλήματος στο πολιτικό σύστημα και εν δυνάμει λύση απέναντι στην κόπωση της κοινωνίας, οδηγώντας την κυβέρνηση να περιορίζει τα λάθη της.
Τα όσα συνέβησαν το Σαββατοκύριακο σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσαν τα στρατηγικά αδιέξοδά τους και ότι έχουν χάσει την ικανότητά τους να αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει στην κοινωνία. Οι κ. Ανδρουλάκης και Φάμελλος συνεχίζουν να διαιωνίζουν την εσωστρέφειά τους, και αντί να ασχολούνται με τα θέματα της κοινωνίας, λειτουργούν με μοναδικό γνώμονά τους την προσωπική επιβίωσή τους και τα εγώ τους.
Τα αποτελέσματα αυτών των συμπεριφορών καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις, αλλά δεν φαίνεται να ιδρώνει το αυτί τους. Αντί να συνθέτουν απόψεις και να ανοίγονται στην κοινωνία –σε μια προσπάθεια να γίνουν μέρος της λύσης του προβλήματος που υπάρχει– γίνονται όλο και μεγαλύτερο πρόβλημα.
Ύστερα αναρωτιούνται γιατί η κοινωνία εξακολουθεί να στηρίζει σε μεγαλύτερο ποσοστό την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή γιατί στρέφεται όλο και περισσότερο σε αντισυστημικές λύσεις, τύπου Ζωής.
Η αποτυχία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβουν τι συμβαίνει γύρω τους αποτελεί τροφοδότη λογαριασμό της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος και οδηγεί την κοινωνία σε επιλογές που ούτε καν σκεφτόταν μέχρι τώρα.
Αν νομίζουν οι αρχηγοί τους ότι με σταλινικές λογικές και διαγραφές ή με ιδεολογική… καθαρότητα θα πείσουν τον κόσμο ότι μπορεί να γίνουν κόμματα εξουσίας, μάλλον δεν έχουν καταλάβει απολύτως τίποτα.
ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους αλλά ούτε καν στο εσωτερικό τους. Κάθε μέρα που περνά, θα βυθίζονται όλο και περισσότερο δημοσκοπικά, αλλά κυρίως θα απομακρύνονται από την κοινωνία. Έτσι ισχύει απόλυτα το «κακό χωριό τα λίγα σπίτια».
