«Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» ήταν η ταινία που έκανε γνωστό τον Αλμοδόβαρ στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και παραφράζοντας τον τίτλο μπορούμε να μιλάμε για «αντιπολίτευση στα πρόθυρα νευρικής κρίσης». Και αν όχι νευρικής, σίγουρα εσωκομματικής και πολιτικής.
ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, σχεδόν τρεις εβδομάδες μετά την κατάθεση της κοινής πρότασης δυσπιστίας, βρίσκονται στα χαρακώματα μετά την πρόταση Φάμελλου για συνεργασία και κοινά ψηφοδέλτια.
Ταυτόχρονα, αντιμετωπίζουν –το καθένα χωριστά– νέα εσωκομματική κρίση με στελέχη να αμφισβητούν τις επιλογές των αρχηγών. Στο ΠΑΣΟΚ στο επίκεντρο έχει βρεθεί η τακτική του Νίκου Ανδρουλάκη αλλά και η εικόνα σύμπλευσης με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Στελέχη επικρίνουν ανοιχτά τις αποφάσεις του, ενώ δεν λείπουν και εκείνοι που επικρίνουν την κόντρα με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στην Κουμουνδούρου ο Παύλος Πολάκης κούνησε το δάχτυλο στον Σωκράτη Φάμελλο αμφισβητώντας τον ανοιχτά, καταγγέλλοντας επί της ουσίας τα περί συνεργασιών με το ΠΑΣΟΚ και ειδικά τα κοινά ψηφοδέλτια. Δεν είναι ο μόνος και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι –κατά δήλωσή του– εκπροσωπεί τον μισό ΣΥΡΙΖΑ.
Και στις δύο περιπτώσεις αιτία είναι οι χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις σε αντιδιαστολή πάντα με την άνοδο που καταγράφει η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Οπως και οι χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις στη πρωθυπουργισιμότητα των δύο αρχηγών. Σύμφωνα άλλωστε με τις ίδιες δημοσκοπήσεις, κανένα από τα κόμματα αυτά δεν πείθει ότι δύναται να κυβερνήσει.
Και αθροιστικά να το πάρει κανείς (όπως είπε και ο Νίκος Ανδρουλάκης, για να του απαντήσει ο, κατά το ΠΑΣΟΚ, 13-0 Νίκος Παππάς), με τρίτο ΠΑΣΟΚ και έκτο τον ΣΥΡΙΖΑ, τα νούμερα δεν βγαίνουν. Μόνο που το θέμα είναι η απουσία προγραμματικού λόγου και προτάσεων ικανών να πείσουν πως αποτελούν εναλλακτικές λύσεις. Τέλος, οι αναλύσεις ότι φταίει το… Μαξίμου και τα… συμφέροντα, απλά αναδεικνύουν περαιτέρω τις εμφανείς πλέον αδυναμίες τους.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
